Trafny okazał się zarzut naruszenia przepisu art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /t.j. Dz.U. 2001 nr 55 poz. 577 ze zm./, który do dnia 29 listopada 2003 r. stanowił, że Regionalna Izba Obrachunkowa bada uchwały i zarządzenia podejmowane przez organy jednostek samorządu terytorialnego w sprawach podatków i opłat lokalnych. Natomiast Sąd I instancji

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 października 2001 r. w świetle art. 19 ust. 1 i art. 20 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatnik podatku od towarów i usług nie był uprawniony do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami niepodlegającymi

Stosownie do art. 29 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28, mają obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu. Skoro tego nie uczyniły, to na podstawie art. 58 par. 1 pkt 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

Brak jest podstaw prawnych, aby działalność spółdzielni mieszkaniowych można utożsamiać z wykonywaniem zadań publicznych w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198/, skoro działalność spółdzielni mieszkaniowych ogranicza się do realizacji zaspokajania potrzeb mieszkaniowych członków tej spółdzielni i ich rodzin, a zatem ograniczonej

1. W świetle art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ Sąd I instancji nie ma obowiązku, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, do badania tych zarzutów i wniosków, które nie mają znaczenia do oceny legalności zaskarżonego aktu. 2. Okoliczność, że w uzasadnieniu wyroku

Postępowanie ze skargi kasacyjnej nie daje podstawy do dokonywania po raz kolejny badania legalności działania organów podatkowych.

Sąd administracyjny obowiązany jest przeprowadzić kontrolę przestrzegania przepisów prawa procesowego, w tym przepisów regulujących dopuszczalność jednostki do postępowania administracyjnego. Obowiązany jest zatem dokonać kontroli prawidłowego zastosowania art. 151 par. 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, który stanowi "Odmowa wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji

Zarzut oparty na podstawie określonej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. musi być skierowany przeciwko decyzji organu podatkowego. Badanie zarzutów odnoszących się wyłącznie do postępowania podatkowego wykracza poza zakres kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Skargę podpisaną w imieniu skarżącego przez osobę, która nie może go reprezentować /kuzyna/ można odrzucić dopiero wówczas, gdy nie zatwierdzi tej czynności swoim podpisem skarżący, po prawidłowym wezwaniu go do takiego działania /art. 58 par. 1 pkt 3 w zw. z art. 49 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.

Ogólnie sformułowane zarzuty, gdzie nie tylko nie wskazano przepisów postępowania naruszonych przez Sąd wojewódzki ale również nie wyjaśniono, że następstwa stwierdzonych wadliwości postępowania były tego rodzaju lub skali, iż kształtowały one lub współkształtowały treść kwestionowanych w sprawie orzeczeń, nie mogą być przedmiotem badania przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 kwietnia 1998 r. /K 17/97/, którego dotyczyło obwieszczenie Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 listopada 1998 r. o utracie mocy obowiązującej art. 27 ust. 5, 6 i 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 139 poz. 905/ był w swoim rozstrzygnięciu jednoznaczny. Wskazane przepisy, w tym art. 27 ust