Wyrok Trybunału Konstytucyjnego stwierdzający niekonstytucyjność objętych kontrolą norm prawnych może stanowić podstawę do wszczęcia postępowania przewidzianego w art. 190 ust. 4 Konstytucji RP, również o stwierdzenie nadpłaty na podstawie art. 74 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Unormowania art. 84 i art. 217 Konstytucji RP wskazują, że ingerencja

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego stwierdzający niekonstytucyjność objętych kontrolą norm prawnych może stanowić podstawę do wszczęcia postępowania przewidzianego w art. 190 ust. 4 Konstytucji RP, również o stwierdzenie nadpłaty na podstawie art. 74 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

1. Zarzut oparty na podstawie z art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ skierowany być musi przeciwko wyrokowi sądu, a nie przeciwko decyzji organu podatkowego. 2. Art. 27 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi

Do złożenia oświadczenia woli złożonego przez policjanta stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /t.j. Dz.U. 2000 nr 101 poz. 1092 ze zm./ w przedmiocie domagania się zwolnienia ze służby ma zastosowanie per analogia art. 61 i art. 82-88 Kodeksu cywilnego.

Podatnik mógł zrealizować prawo, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, jedynie na podstawie faktury zakupu towaru lub usługi /art. 19 ust. 2/ i w rozliczeniu za ściśle oznaczony okres, to jest nie wcześniej niż w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymał fakturę, i nie później niż w rozliczeniu

1. Art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jest przepisem prawa materialnego, ale zakres jego stosowania uzależniony jest od prawidłowych ustaleń faktycznych. 2. Brak zarzutu naruszenia norm postępowania uniemożliwia naprawienie błędu dotyczącego niewłaściwego zastosowania prawa materialnego. 3. Zgodnie z przepisem

Fundusz nie poniósł wydatków, ze swoich zasobów, na nabycie akcji, które otrzymał jako niepieniężny wkład Skarbu Państwa do Funduszu. Przy sporządzaniu rocznego bilansu funduszu ta właśnie wartość będzie przyjmowana jako cena nabycia akcji /art. 9 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji /Dz.U. nr 44 poz. 202 ze zm./. Skoro wspólnik /tu:

Organem właściwym do rozpoznania zażalenia na postanowienie wierzyciela wyrażające stanowisko w zakresie zarzutów (art. 34 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 ze zm.) jest właściwy dla tego wierzyciela organ wyższego stopnia, o którym mowa w art. 17 K.p.a.

Posiadanie gruntu przez właściciela - spółkę akcyjną, które było podstawą kwalifikowania spornych gruntów jako grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej do chwili ogłoszenia upadłości Spółki, po tym zdarzeniu, pozostaje nadal posiadaniem samoistnym. Brak jest zatem uzasadnionych podstaw, aby z chwilą objęcia obowiązków przez syndyka posiadanie gruntów przez podatnika, które jest stanem

Organem właściwym do rozpoznania zażalenia na postanowienie wierzyciela wyrażające stanowisko w zakresie zarzutów /art. 34 par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161/ jest właściwy dla tego wierzyciela organ wyższego stopnia, o którym mowa w art. 17 Kpa.

Organ egzekucyjny nie jest i nie może być organem odwoławczym w stosunku do wierzyciela. Organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Organem właściwym do rozpoznania zażalenia na postanowienie wierzyciela wyrażające stanowisko w zakresie zarzutów /art. 34 par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym

Jeżeli z umowy wynika, że jedno przedsiębiorstwo ma wypłacać drugiemu co miesiąc dziesiątki tysięcy marek za usługi doradcze, to muszą być one w jakiś sposób zmaterializowane. Przedstawienie stosownych dokumentów należy do podatnika. W orzecznictwie sądowym nie jest kwestionowana zasada, że organ administracyjny ma obowiązek z urzędu wyjaśnić wszystkie okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia

Organ egzekucyjny nie jest i nie może być organem odwoławczym w stosunku do wierzyciela. Organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Organem właściwym do rozpoznania zażalenia na postanowienie wierzyciela wyrażające stanowisko w zakresie zarzutów /art. 34 par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym

Brak jest podstaw do uznania, iż nie jest prawnie skuteczna uchwała zgromadzenia wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ustanawiająca pełnomocników do czynności prawnych między spółką a członkami jej zarządu, w tym do zawarcia umów o pracę, podjęta w okresie pomiędzy zawiązaniem spółki a nabyciem przez nią osobowości prawnej na skutek wpisu do rejestru sądowego.

1. Obowiązkiem osób prawnych i jednostek organizacyjnych jest taka organizacja pracy, by doręczenie pism w godzinach pracy i w lokalu ich siedziby było zawsze możliwe. 2. Przed 1 stycznia 2003 r. dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie trzech lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym

O wysokości stawki podatku od nieruchomości, opłaconego przez podmiot będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości /art. 5 ust. 1 pkt 6 i art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, decyduje pozycja prawna i faktyczna właściciela, a nie syndyka masy upadłości.