Na równi z uwzględnieniem skargi w trybie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ należy traktować wydanie aktu przez organ administracji po doręczeniu mu odpisu skargi na bezczynność, jeżeli wydanie tego aktu następuje po upływie terminów załatwienia sprawy określonych w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego. Zatem
W zażaleniu na postanowienie o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia do wykonania nakazu inspektora pracy pracodawca nie może kwestionować zasadności wydania tego nakazu.
W postępowaniu egzekucyjnym w administracji w celu przymuszenia do spełnienia przez zobowiązanego obowiązku przewidziane jest nakładanie grzywny, przy czym grzywna ta może być nakładana kilkakrotnie w tej samej lub wyższej kwocie, a jeśli egzekucja dotyczy spełnienia przez zobowiązanego obowiązku wynikającego z przepisów Prawa budowlanego grzywna jest jednorazowa /art. 119 par. 1 i art. 121 par. 1
Brak podstaw prawnych, aby upływu terminu określonego w art. 146 par. 1 Kpa nie uwzględniać dlatego, że organ administracyjny był bezczynny. Jedyną formą zadośćuczynienia dla strony, która poniosła w takiej sytuacji szkodę, jest możliwość żądania odszkodowania na podstawie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego /art. 153 par. 1 Kpa/.
1. Nie można za drogę w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ uznać nieruchomości, która nie stanowi własności Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. 2. Nie można za inne miejsce publiczne w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm.
Przepisy tej ustawy przewidują bowiem możliwość zalegalizowania robót budowlanych rozpoczętych bez wymaganego pozwolenia na budowę. Do takiej legalizacji może dojść m.in. poprzez udzielenie pozwolenia na wznowienie robót budowlanych. Sytuację taką przewiduje wprost art. 51 ust. 1a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, który stosuje się, jak wynika z art
Niedopuszczalne jest w postępowaniu wywołanym wniesieniem skargi do sądu i zmierzającym do skontrolowania legalności zaskarżonej decyzji, orzekanie w przedmiocie utraty ważności wiążącej informacji taryfowej, z wszelkimi tego konsekwencjami wynikającymi z art. 5 par. 8 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./.
Przy dokonywaniu na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wymiaru zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług /określania wielkości zwrotu/ organ podatkowy nie jest uprawniony do uwzględniania podatku naliczonego niezadeklarowanego przez podatnika w fazie samoobliczenia podatku.
Wybetonowany lub wyasfaltowany bądź wyłożony warstwą kamienno-żużlową związaną betonem parking, biorąc pod uwagę treść art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ i zawarty w nim podział obiektów budowlanych należy zaliczyć do budowli. Natomiast samo wyłożenie terenu przeznaczonego na miejsce postoju samochodów żużlem nie można uznać za obiekt
Importer, który zadeklarował inną ilość towaru w poszczególnych kartonach danej partii towaru niż faktycznie przywiózł, ale te nadwyżki i niedobory się kompensowały, nie powinien być obciążony opłatą manipulacyjną dodatkową.
Dom pomocy społecznej, zaspokajając potrzeby bytowe, opiekuńcze, wspomagające itp. osób uprawnionych do zamieszkiwania w nim, jest dla tych osób domem mieszkalnym. Budynek domu pomocy społecznej powinien więc być opodatkowany stawkami podatku od nieruchomości przewidzianymi dla budynków mieszkalnych.
Ewidencja ludności służy wyłącznie zbieraniu informacji w zakresie danych o miejscu zamieszkania i pobytu osób, a więc rejestracji stanu faktycznego, a nie stanu prawnego. Nie jest ona formą kontroli nad legalnością zamieszkania i pobytu. Niedopuszczalne i nieskuteczne jest nadużywanie instytucji zameldowania w celu osiągnięcia rezultatu mieszczącego się w granicach innej sprawy, której przedmiotem
Ustalenie, że czynność naliczenia przez Spółkę premii dla członków zarządu była w tym zakresie czynnością pozorną, zmierzającą nie do dodatkowego wynagrodzenia zatrudnionych w Spółce osób, lecz do umożliwienia im spłaty zaciągniętych wobec Spółki zobowiązań z tytułu nierozliczonych zaliczek, prowadzić musi w konsekwencji do wniosku, że wynikający z naliczenia premii wydatek nie został w żadnej mierze
Użyte w art. 48 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej przez ustawodawcę pojęcie nieostre oraz sformułowanie "może" stanowi, że decyzja w sprawie zapłaty podatku na raty jest decyzją uznaniową tzn. pozostawiającą organom podatkowym możliwość wyboru konsekwencji prawnej. Poza koniecznością wniosku o raty pochodzącego od podatnika oraz wykazanie ważnego interesu podatnika wskazany przepis ani inne postanowienia
Uznanie znaku towarowego /usługowego/ za powszechnie znany w rozumieniu art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych /Dz.U. nr 5 poz. 17 ze zm./, a więc używany w obrocie gospodarczym w większym rozmiarze, nie musi oznaczać znajomości tego znaku przez co najmniej 50 procent populacji społeczeństwa; wystarczająca jest znajomość znaku przez odpowiednio znaczący krąg potencjalnych
Nowy wzór zdobniczy nie jest oryginalny, jeżeli różni się tylko jedną cechą od wzoru znanego.
Przepis art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie ma zastosowania, gdy podatnik wystawia fakturę wskutek zastosowania się do błędnej interpretacji organu podatkowego.
Uprawnienia o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej i osadzonym w obozie pracy przez III Rzeszę i ZSRR należą do sfery osobistych uprawnień strony, są ściśle z nią związane; nie należą więc do spadku, stąd nie nabywają ich spadkobiercy zmarłej strony, ani z mocy szczególnych przepisów nie przechodzą one na rzecz innych osób z chwilą śmierci strony. Wynika to
Przepis par. 70 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 156 poz. 1024 ze zm./ nie jest zgodny z art. 50 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm
Zwrot kosztów postępowania w sprawie podatkowej następuje wyłącznie na żądanie strony. Żądanie takie winno być zgłoszone przed wydaniem decyzji w sprawie, pod rygorem utraty roszczenia /art. 266 par. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
U podstaw instytucji nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności leży założenie poprawności legalności tej decyzji. Rygor nie powinien być zatem co do zasady nadawany decyzji, jeżeli zachodzą wątpliwości czy uzyska ona przymiot ostateczności i wykonalności.
Artykuł 136 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./ dotyczy tylko nieruchomości nabytych w drodze umowy przewidzianej w art. 113 ust. 3 tej ustawy.
W sytuacji gdy umowa Spółki nie przewidywała możliwości wniesienia dopłat, kwota pieniężna wpłacona przez jedynego udziałowca spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie mogła być traktowana jako dopłata.
Interpretacje-opinie urzędów statystycznych, dotyczące standardowych klasyfikacji towarów /SWW/, nie mają charakteru decyzji administracyjnych ani innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej podlegających zaskarżeniu do sądu administracyjnego.