Art. 9 Kpa nie nakłada na organy administracji obowiązku udzielenia porad prawnych, czy też doradztwa. Dyspozycja tego przepisu dotyczy informowania stron toczącego się postępowania.

Przewidziane w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1995 r. oraz w par. 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 maja 1994 r. w sprawie kas rejestrujących /Dz.U. nr 65 poz. 278 ze zm./ skutki braku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas

W sytuacji, gdy podstawa opodatkowania nie była ustalona w drodze oszacowania, brak jest podstaw do stosowania art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy /także art. 27 ust. 5 w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i o zmianie ustawy karnej skarbowej - Dz.U. nr 137 poz. 640/.

Zarzut skargi, iż z uwagi na posiadaną przez skarżącego nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za wcześniejszy okres, dokonany wymiar sankcyjny z art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ narusza przepisy prawa, nie znajduje uzasadnienia w przepisach tej ustawy.

Istotą art. 14 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509 ze zm./ jest to, że wprawdzie wynajmującemu służy prawo udzielenia lub nieudzielenia zgody na podnajem lub użyczenie, ocena tej zgody lub jej odmowy powoduje, że sprawa może być przedmiotem rozstrzygnięcia kwestii zameldowania na gruncie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10

Umowa, na podstawie której następuje zbycie pojedynczego egzemplarza oprogramowania komputerowego, nie związane z przeniesieniem praw autorskich do konkretnego programu, podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Z punktu widzenia prawidłowości zmniejszenia podatku należnego nie jest istotne, kiedy faktura zostanie wystawiona, a decyduje jej "fizyczne" posiadanie przez osobę uprawnioną. Warunkiem niezbędnym jest także i to, aby podatnik otrzymał oryginał faktury, a nie jej odpis lub kserokopię.

Przepis par. 35 ust. 5 rozporządzenia z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 133 poz. 688/ nie zawiera warunku zapłaty faktury, lecz wprowadza wymóg zapłaty za pośrednictwem banku. Stąd też nie sposób zakwestionować prawa strony skarżącej do dokonania odliczenia od podatku należnego - podatku naliczonego wynikającego

Wykładnia gramatyczna art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ pozwala na przyjęcie poglądu, iż w tym trybie można ustalić wartość celną tylko na wniosek a nie z urzędu oraz, że jedyną osobą uprawnioną do złożenia takiego wniosku jest zgłaszający.

Pracownicy urzędu skarbowego "pouczyli" skarżącą, że w świetle par. 41 pkt 2 rozporządzenia z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 133 poz. 688 ze zm./ jej wyroby opodatkowane są stawką podatku od towarów i usług w wysokości "0" procent. Pouczenie to miało charakter kategoryczny i nastąpiło na piśmie, w protokole

1. O tym, czy konkretny raport sporządzony przez biegłego rewidenta w ramach badania sprawozdań finansowych jest przedmiotem prawa autorskiego, można orzekać dopiero po zapoznaniu się z treścią danego raportu i jego charakterem. 2. Opracowania zawierające sytuację finansową i majątkową badanych jednostek oraz stosowany przez nie system rachunkowości nie stanowią utworu w rozumieniu art. 1 ustawy z

Wszelkie "autokorekty" czy "poprawianie" zapisów w ewidencji księgowej możliwe są bez ujemnych skutków dla podatnika do czasu rozpoczęcia kontroli.

Przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, ani przepisy ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o finansowaniu gmin /Dz.U. nr 129 poz. 600 ze zm./, nie przewidują możliwości finansowania przez gminy z budżetu zadłużeń pieniężnych mieszkańców gminy z tytułu zawartych przez nich bankowych umów kredytowych niezależnie od celu, na który są przeznaczone

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ oparta jest na swoistej klauzuli generalnej stanowiącej, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powyższej

Dyrektor oddziału terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej nie jest uprawniony do rozstrzygania w drodze decyzji administracyjnej o odmowie zawarcia umowy najmu oraz o uprawnieniach członków rodzin zmarłych żołnierzy oraz emerytów i rencistów wojskowych, którzy nie nabywają prawa do kwatery, o jakich mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej

Z mocy art. 16 ust. 1 pkt 27 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ utworzone przez podmioty gospodarcze rezerwy, inne niż wymienione w punkcie 26 powołanego przepisu, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów nie wynika z odrębnych ustaw, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Nie są więc kosztem uzyskania przychodów rezerwy

Przepis art. 33 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ określa obowiązek zapłaty określonego w fakturze lub rachunku uproszczonym podatku i jest to przepis wykluczający możliwość korekty tego dokumentu. Stanowi on swoistą sankcję za naruszenie obowiązku rzetelnego i zgodnego z rzeczywistością potwierdzenia zdarzeń gospodarczych

Decyzja podatkowa nie może być oparta na domniemaniu, czy przypuszczeniu co stanowi przedmiot jej rozstrzygnięcia i dlaczego, a także na jakiej podstawie prawnej ją wydano. Wynika to jednoznacznie z treści art. 104 Kpa i art. 107 par. 1 Kpa.

Stosownie do art. 41 pkt 2 ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o przekazywaniu gospodarstw rolnych na własność Państwa za rentę i spłaty pieniężne /Dz.U. nr 21 poz. 118/ nieruchomości przejęte w zagospodarowanie na 10 lat w trybie ustawy z dnia 28 czerwca 1962 r. o przejmowaniu niektórych nieruchomości rolnych w zagospodarowanie lub na własność Państwa oraz o zaopatrzeniu emerytalnym właścicieli tych nieruchomości

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie zawiera przepisów określających szczegółowo, wyczerpująco, poszczególne rodzaje środków transportowych, wobec czego dla celów ustalenia wysokości stawek podatku od tych środków należy stosować klasyfikację ustaloną w ustawie posługując się wykładnię językową.

1. Przepisy rozporządzenia z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 30 poz. 130 ze zmian./ nie dawały żadnych podstaw do uznania za wartości niematerialne i prawne kosztów szkolenia pracowników i innych osób. 2. Dokonanie

Sentencja decyzji w sprawie wymiaru podatku od towarów i usług winna w sposób jednoznaczny określić wysokość kwestionowanego przez organ skarbowy podatku należnego lub w miarę potrzeby podatku naliczonego bądź różnicy tych podatków przypadającej podatnikowi do zwrotu. Brak jest podstaw do określenia w decyzji jedynie tzw. "przypisu" czyli przypadającej podatnikowi do zapłaty kwoty podatku stanowiącej