Od czasu wejścia w życie ustawy z dnia 16 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady funkcjonowania terenowych organów władzy i administracji państwowej /Dz.U. nr 19 poz. 132/ stanowisko wojewódzkiego konserwatora zabytków można powierzyć tylko w drodze powołania, brak jest natomiast podstawy prawnej do mianowania na nie.

Powierzchnia użytkowa budynku, o której mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, obejmuje także piwnice.

Wadliwą decyzję administracyjną można wzruszyć tylko w drodze nadzwyczajnych środków prawnych, a nie w drodze sprostowania na podstawie art. 113 par. 1 Kpa. Określenie wysokości zobowiązania podatkowego stanowiło przedmiot zaskarżonej decyzji, stąd błędne /z pominięciem denominacji złotego/ oznaczenie wysokości tego zobowiązania nie mogło być zmienione w formie sprostowania oczywistej omyłki.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ użył określenia "stypendium naukowe" w sensie stypendium związanego z działalnością twórczą i badawczą w dziedzinie nauki, a nie stypendium związanego " z pobieraniem nauki" /w sensie zdobywania wiedzy/.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ wspólnik spółki cywilnej odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze spółką i pozostałymi wspólnikami m.in. za zobowiązania tej spółki. Wymaga to jednak wydania decyzji na podstawie art. 40 tej ustawy o odpowiedzialności wspólnika jako tzw. osoby trzeciej za zaległości podatkowe

Nowy termin załatwienia sprawy może być uznany za skutecznie wyznaczony w trybie art. 36 par. 1 Kpa, jeżeli zostanie wskazany przez organ właściwy do załatwienia sprawy zgodnie z art. 57 Kpa /tj. w dniach, tygodniach lub miesiącach/ i z zachowaniem ogólnej zasady szybkości postępowania określonej w art. 12 Kpa.

Obciążenie wywłaszczonej nieruchomości prawami obligacyjnymi, zwłaszcza podlegającymi rozwiązaniu za wypowiedzeniem, nie stanowi przeszkody do jej zwrotu poprzedniemu właścicielowi lub jego następcy prawnemu na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./.

Przepisy ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ i ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 454 ze zm./ nie dają podstawy do ustalania w drodze decyzji, iż nieruchomość państwowa pozostawała bądź pozostaje w użytkowaniu lub zarządzie określonego

Ujęta w umowie, jako możliwość, a nie konieczne następstwo jej zawarcia, "opcja zakupu" rzeczy oddanych w leasing nie przesądza o "kapitałowym" charakterze tej umowy.

Czynności użytkownika wieczystego zmierzające do zabudowy gruntu podjęte już po upływie przewidzianych umową terminów nie mogą wyłączać możliwości rozwiązania umowy, zwłaszcza gdy czynności te mają miejsce dopiero kilka lat po upływie określonych w umowie terminów i dopiero w trakcie postępowania w sprawie rozwiązania umowy użytkowania wieczystego.

Roboty polegające na ocieplaniu ścian nie można zaliczyć do wymiany ścian nośnych powodujących rozwiązanie o innych właściwościach oraz, że tego rodzaju roboty remontowe nie wymagały w myśl par. 44 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./ pozwolenia na budowę.

1. O zakończeniu budowy w rozumieniu art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ świadczy spełnienie przez inwestora warunków przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego, a w szczególności złożenie zawiadomienia, o jakim mowa w art. 54 ust. 1 cytowanej ustawy. 2. W sensie techniczno-budowlanym można mówić o zakończeniu budowy obiektu budowlanego, gdy

Organ podatkowy, kwestionując miesięczne samoobliczenie podatku VAT przez podatnika, ma obowiązek w swej decyzji deklaratoryjnej wskazać fakty z danego miesiąca, które uznał za udowodnione, dowody, na których się oparł, oraz przyczyny z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. Niedopuszczalna jest praktyka powoływania się na zdarzenia, które zaszły w dłuższym okresie czasu

W świetle art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/ ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu wymaga tylko budowa obiektu budowlanego określona w art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/, dla realizacji której przepisy Prawa budowlanego przewidują obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę.

Wydatki inwestycyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.

Poprzez sprostowanie, o którym mowa w art. 113 par. 1 Kpa nie można nadać rozstrzygnięciu innej treści.

1. Oddanie rzeczy w nieodpłatne używanie na podstawie umowy użyczenia bądź umowy użytkowania stanowi - w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ - nieodpłatne świadczenie dla podmiotu przejmującego rzecz do używania. Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy wartość tego świadczenia stanowi przychód używającego

W decyzji o podziale nieruchomości organ administracyjny nie może orzekać o własności działek wydzielonych w wyniku podziału, może on jedynie określić działkę, która została wydzielona pod budowę ulicy w rozumieniu art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./. Grunty wydzielone pod ulice przechodzą na własność

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji wydanych na podstawie ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym /Dz.U. nr 11 poz. 37/ zarówno organ administracyjny jak Naczelny Sąd Administracyjny nie może dokonywać oceny w zakresie nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia.

Podatnik narusza obowiązki prawidłowej ewidencji ze skutkiem w postaci zawyżenia podatku naliczonego /art. 27 ust. 4 i ust. 5 pkt 2 - ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przez to, że z naruszeniem art. 19 ust. 1 i 3 tej ustawy w rozliczeniach poszczególnych miesięcy uwzględnia faktury otrzymane w miesiącach składania deklaracji

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.

Odrębnym zagadnieniem jest wymiar podatku regulowany decyzją określającą wysokość podatku od towarów i usług obciążającego spółkę, a czym innym decyzja orzekająca o odpowiedzialności wspólników za zobowiązania podatkowe spółki.