W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęty został pogląd, że pismo złożone przez stronę w organie podatkowym I instancji w terminie przewidzianym do złożenia odwołania, w którym kwestionuje ona zasadność rozstrzygnięcia w doręczonej jej decyzji podatkowej I instancji, należy - zgodnie z art. 7 i art. 9 Kpa - uznać za odwołanie od tej decyzji, chociażby nie spełniało ono wszystkich warunków

Organ podatkowy nie może uzasadniać swego rozstrzygnięcia brakiem stosownych argumentów w pismach podatnika. Organ podatkowy obowiązany jest z urzędu, zgodnie z art. 7 Kpa, do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, zaś w myśl art. 8 Kpa - do prowadzenia postępowania w sposób pogłębiający zaufanie obywateli do organów Państwa.

1. Wybór formy opłacania podatku: na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ bądź w postaci ryczałtu /rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych - Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./, nie należy od woli konkretnego podatnika

Zgodnie z art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ postanowienie organu podatkowego I instancji o zabezpieczeniu jest skuteczne do czasu wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego.

Jeżeli z treści uzasadnienia decyzji organu podatkowego nie wynika oczywistość nierzetelności księgi przychodów i rozchodów prowadzonej przez podatnika, to nie można uznać, że owa księga była nierzetelna w rozumieniu przepisów art. 169 par. 1 Kpa. Skoro organ podatkowy zarzuca podatnikowi prowadzenie księgi podatkowej w sposób nierzetelny, to nierzetelność musi wynikać wprost z treści uzasadnienia

Wniesienie odwołania od decyzji wymiarowej wydanej przez Urząd Kontroli Skarbowej do Podatkowej Komisji Odwoławczej z uchybieniem 14-dniowego terminu skutkuje pozostawieniem odwołania bez rozpatrzenia na podstawie art. 134 i art. 176 Kpa.

Zawarty w art. 80 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ zwrot "zużyte przy wyrobie towaru" oznacza, że zakres zużytych surowców, półfabrykatów, materiałów i elementów kooperacyjnych rozciąga się również na te z nich, które stanowią opakowanie będące nieodłącznym elementem towaru, koniecznym dla zachowania jakości tego towaru czy też zapewniającym mu, przez

1. Powoływanie się na zdarzenia przyszłe i niepewne, np. na chęć wydatkowania określonej kwoty na pewne cele, o ile zrezygnuje się z pobierania od podatnika zaliczek, nie stanowi wystarczającej podstawy do ograniczenia wysokości zaliczek na podstawie art. 44 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Ograniczenia wysokości zaliczek

1. Termin z art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ jest terminem prawa materialnego i jego niedotrzymanie wywiera skutki prawne niezależnie od tego, w jakim zakresie mu uchybiono. 2. Jeżeli nawet przepis rozporządzenia z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35 ze zm./ przewidywał

Przepis art. 21 ust. 7 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ upoważnia rady gmin do określania ulg przy sprzedaży lokali mieszkalnych, nie upoważnia natomiast do odbierania ulg po wyzbyciu się własności lokalu mieszkalnego przez gminę. Ustawa o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości nie ogranicza obrotu lokalami

1. Konsekwencją prawną podpisania rozstrzygnięcia organu podatkowego przez osobę nieupoważnioną będzie uznanie tego rozstrzygnięcia za wydane bez podstawy prawnej, co zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 2 stanowi przesłankę do stwierdzenia nieważności takiego rozstrzygnięcia. 2. Decyzja o odpowiedzialności nabywcy majątku podatnika ma charakter konstytutywny i fakt zapłaty podatku nie zwalnia organów podatkowych

1. Udzielona i umorzona w 1992 r. do wysokości 50 procent pożyczka ze środków Funduszu Pracy była nieodpłatnym świadczeniem skutkującym przysporzenie. Był to zatem przychód w rozumieniu art. 11 oraz 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. 2. Wniesienie wkładu przez wspólnika spółki cywilnej w postaci całości lub części uzyskanego

1. Ponieważ w niektórych sytuacjach otrzymanie rachunku, który mógłby być podstawą wpisu do księgi, może być utrudnione, ustawodawca wyjątkowo dopuszcza dokumentowanie poniesionych wydatków przy ustalaniu podstaw opodatkowania podatkiem dochodowym za pomocą dowodów wewnętrznych. Jednak i w tych sytuacjach zawsze należy pamiętać o tym, że taki sposób dokumentowania poniesionych wydatków jest wyjątkiem

Sprzedaż nieruchomości lub jej części, zwróconej w trybie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, nie stanowi źródła przychodu w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ także wówczas, gdy sprzedaż ta

1. Uchwała rady gminy o wprowadzeniu formy ochrony przyrody, podjęta na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody /Dz.U. nr 114 poz. 492 ze zm./, powinna zawierać ustalenia w zakresie wskazanym w art. 32 tej ustawy. Niespełnienie tego wymogu uzasadnia uznanie aktu za sprzeczny z prawem. 2. Określenie obszarów chronionego krajobrazu oraz ustalenie zasad jego

Na Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa nie ciąży /do dnia 31 grudnia 1996 r. - przyp. red./ obowiązek podatkowy w podatku rolnym /art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym - Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431/ od gruntów wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, a nie zagospodarowanych przez Agencję na rzecz innych podmiotów w trybie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia

Przedmiotem referendum gminnego może być każda sprawa ważna dla gminy, której załatwienie leży w kompetencjach jej organów.

Rada gminy nie może wydawać na podstawie art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ przepisów porządkowych o zakazie spożywania napojów alkoholowych w miejscach publicznych.

Prawo do zwrotu kosztów szkolenia ma wyłącznie bezrobotny skierowany na szkolenie przez organ zatrudnienia.

1. Do czasu wydania ponownego orzeczenia lekarskiego w trybie par. 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294 ze zm./, przez właściwy instytut naukowo-badawczy, organy inspekcji sanitarnej nie mogą rozstrzygnąć sprawy decyzją administracyjną, gdyż tryb rozpoznawania choroby zawodowej nie został zakończony. 2. Korzystanie

Organem odwoławczym od decyzji wojewody odmawiającej wznowienia postępowania komunalizacyjnego /art. 149 par. 3 Kpa/ jest Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa.

Gmina nie może w ramach określenia zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej /art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/ ustanawiać opłat za korzystanie z gminnych dróg wewnętrznych.

1. Treść, a nie forma, przesądza o tym, czy dany akt jest decyzją administracyjną. 2. W oczywistej sprzeczności z zasadą lex retro non agit i zasadą ochrony praw nabytych pozostaje stanowisko organów podatkowych, którego istota sprowadza się do tego, że do umów leasingowych, zawartych przed dniem 16 kwietnia 1993 r., stosuje się przepis ograniczający do określonej wysokości wynikającej z przemnożenia

Wniosek do organu administracji o rozstrzygnięcie sprawy, w której właściwy jest sąd nie wszczyna postępowania administracyjnego, zaś organ, do którego wniosek ten wpłynął, stosownie do art. 66 par. 3 Kpa obowiązany jest zwrócić podanie wnoszącemu z odpowiednim pouczeniem.