Orzeczenia
1. W sprawach o przyznanie uprawnień, zasada uwzględniania własnego interesu strony do granic kolizji z interesem społecznym podlega istotnej modyfikacji; w razie wprowadzenia do dyspozycji przepisu, obowiązku kwalifikowania każdego przypadku jako "szczególnie uzasadnionego względami społecznymi". Taka klauzula wyznacza wówczas powyższą granicę oraz oznacza, że szczególny charakter względów uzasadniających
Art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa obejmuje wszelkie postacie naruszenia właściwości, a więc także właściwość instancyjną czyli funkcjonalną. Decyzje Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację wydane z naruszeniem przepisów o właściwości skutkują stwierdzeniem ich nieważności.
1. Dla równego traktowania wszystkich podatników /stron/ należy przyjąć, że odpowiednie zarządzenia, dające określonym podmiotom uprawnienia, wchodzą w życie - jeżeli brak jest uregulowań szczególnych - z dniem ich wydania. 2. Wniosek strony w sprawie zwolnienia od opłaty skarbowej, złożony po powzięciu przez nią wiadomości o ukazaniu się wytycznych Ministra Finansów w sprawie zaniechania ustalania
Naruszenie prawa mogące mieć znaczenie przy rozpoznawaniu sprawy w trybie odwoławczym nie musi mieć decydującego znaczenia przy rozpoznawaniu sprawy w trybie nadzorczym /art. 154 i art. 155 Kpa/ lub gdy organ rozpoznaje wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji /art. 156 Kpa/.
1. Jeżeli nie występują przesłanki określone w art. 78 par. 2 Kpa, organ administracji nie może - przed wydaniem decyzji - odmówić oceny dowodów przedłożonych przez stronę, powołując się na fakt zakończenia postępowania dowodowego. 2. Organ odwoławczy, w ramach swoich uprawnień kontrolnych, ocenia materiał dowodowy, uwzględniając stan faktyczny stwierdzony w czasie wydania decyzji przez organ w pierwszej
Przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ oraz aktów wykonawczych do tej ustawy nie przewidują możliwości wydawania decyzji w sprawach umieszczania, bądź odmowy umieszczania osób na listach przydziałów mieszkań, dlatego też nie jest możliwe rozpoznawanie takich spraw przed Naczelnym Sądem Administracyjnym /art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 w zw. z
Czy Uczelniana Komisja Rekrutacyjna rozpoznając odwołanie od decyzji Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej Wydziału Lekarskiego odmawiającej przyjęcia na I rok studiów medycznych, może wydać decyzję o przyjęciu na I rok studiów Wydziału Farmacji, bez jakiejkolwiek decyzji w tym zakresie Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej Wydziału Farmacji?
1. Nie można czynić podatnikowi zarzutu naruszenia przepisów, jeżeli przepisy te dopuszczają możliwość różnorodnej interpretacji, a podatnik stosuje się do znanego mu stanowiska organu podatkowego dotyczącego tej kwestii. 2. Nie można przerzucać na podatnika błędów lub uchybień popełnionych przez samego prawodawcę /niejasność przepisów/, jak i przez organ podatkowy /niewłaściwa ich interpretacja/.
Zamieszczenie w wykazie obowiązujących aktów prawa miejscowego /art. 182 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego - Dz.U. nr 41 poz. 185/ aktu nie mającego mocy prawnej ze względu na niespełnienie wymagań formalnoprawnych /brak publikacji w dzienniku urzędowym uchwały o zatwierdzeniu planu zagospodarowania przestrzennego/ nie konwaliduje tych uchybień
1. Przyjęta w ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ definicja gruntu rolnego, służy innym celom niż pojęcie nieruchomości rolnej używane przy obrocie nieruchomościami i dziedziczeniu gospodarstw rolnych czy też pojęcie gruntu rolnego używane przy wywłaszczaniu nieruchomości. Pojęcie gruntu rolnego w powyższej ustawie jest użyte w sensie ewidencyjno-geodezyjnym
Podatkowe komisje odwoławcze przy Izbie Skarbowej - zgodnie z par. 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 września 1982 r. w sprawie zakresu działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji podatkowych komisji odwoławczych /Dz.U. nr 30 poz. 212 ze zm./ nie są właściwe do rozpatrywania odwołań od decyzji w sprawach, w których podatnikami są spółki zarówno posiadające osobowość
Potraktowanie przez organ administracji państwowej zgodnych wniosków stron o zmianę decyzji w trybie art. 155 Kpa, jako wniosków o wznowienie postępowania i wydanie decyzji w przedmiocie wznowienia postępowania oznacza, że organ wydał decyzję w innej sprawie niż wnioskowana przez strony, co powoduje obowiązek uwzględnienia przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi i stwierdzenia nieważności zaskarżonej
Naruszenie przez organ administracji państwowej art. 209 Kpa powinno być kwalifikowane jako rażące naruszenie prawa.
1. Nie można łączyć rozwiązań starej ustawy z dnia 22 maja 1958 r. o terenach dla budownictwa domów jednorodzinnych w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 31 poz. 138/ z problematyką ochrony gruntów rolnych i leśnych omówionych w przepisach ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/. Fakt przejęcia określonego procentu gruntów na własność Państwa bez odszkodowania
1. Organ administracji państwowej, działający w trybie art. 200 par. 2 Kpa, może wyłącznie rozstrzygnąć sprawę co do istoty, natomiast nie posiada uprawnień do podjęcia decyzji kasacyjnej, chyba że takie było żądanie skargi. 2. Wydana w trybie art. 200 par. 2 Kpa decyzja kasacyjna, uchylająca decyzję kasacyjną oraz - bez wniosku skarżącego - korzystną dla niego decyzję organu pierwszej instancji, jest
Przepis art. 5 Kodeksu cywilnego reguluje zakaz nadużywania prawa podmiotowego, nie ma zastosowania przy ocenie legalności decyzji administracyjnej w przedmiocie kary pieniężnej za wprowadzanie do wód ścieków nie odpowiadających wymaganym warunkom. Organy administracji orzekające w tym przedmiocie realizują ciążący na nich obowiązek wynikający nie ze stosunków cywilnoprawnych lecz prawa publicznego
Rozpoznając odwołanie od decyzji odmawiającej wznowienia postępowania, organ odwoławczy - uznając tę decyzję za wadliwą - może orzec co do istoty sprawy, to jest uchylić decyzję organu I instancji i wydać postanowienie o wznowieniu postępowania, chyba że zachodzą przesłanki wymienione w art. 138 par. 2 Kpa.
Nieuzasadnione jest pominięcie zeznania podatkowego tylko z powodu, że jest ono niezgodne z ewidencją sprzedaży, której nierzetelność ustalono wcześniej i w związku z tym wyłączono podatnika z uproszczonej formy opodatkowania, samą zaś ewidencję pominięto jako dowód w postępowaniu wymiarowym.
Wniosek o umorzenie zaległości podatkowych podlega rozpatrzeniu w granicach zakreślonych w art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./. Ocena, czy w konkretnym przypadku zachodzą wyjątkowe okoliczności wymienione w tym przepisie została pozostawiona organowi administracji państwowej.
1. W postępowaniu administracyjnym nie mogą uczestniczyć - jako strony - bliżej nieokreśleni "mieszkańcy wsi", czy inne grupy osób, lecz powinny to być ściśle określone - z imienia i nazwiska - osoby. 2. Decyzja administracyjna rozstrzyga w każdym przypadku o prawach bądź obowiązkach stron, a nie osób, które tylko pośrednio są zainteresowane sposobem rozstrzygnięcia sprawy. 3. Skarga osoby potraktowanej
Wyczerpanie toku instancji w postępowaniu administracyjnym, stanowiące w myśl art. 198 Kpa przesłankę dopuszczalności skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy rozumieć jako wyczerpanie toku instancji w sprawie, niekoniecznie więc przez samego skarżącego.
1. Planowanie przestrzenne jest procesem ciągłym, w którym - zgodnie z art. 33 ustawy o planowaniu przestrzennym - okresowe oceny stanu zagospodarowania, badania i studia oraz prognozy powinny prowadzić do aktualizowania planów zagospodarowania przestrzennego. Ta założona w ustawie dynamika planów zagospodarowania przestrzennego, nie może nie wpływać na sposób oceny stosowania norm prawa miejscowego