1. Spełnienie przez lokal zamienny wymagań określonych w art. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ należy oceniać według stanu występującego w czasie korzystania przez najemcę z uprawnień do uprzednio zajmowanego lokalu, a nie według stanu powstałego po remoncie tego lokalu. 2. Nazwanie w decyzji administracyjnej przydzielonego lokalu zamiennego /art. 6 cytowanej

W przepisie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ określono nie tylko samą zasadę zwolnienia z obowiązku uiszczenia należności i opłaty rocznej osoby ubiegającej się o wyłączenie z produkcji gruntów na cele budownictwa mieszkaniowego - ale tylko o obszarze nie przekraczającym podwójnej powierzchni użytkowej mieszkań na

Odmienne użytkowanie poszczególnych pomieszczeń wchodzących w skład lokalu, bez przebudowy, bądź przeróbek dokonanych za zgodą organu lokalowego na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, nie stwarza sytuacji uzasadniającej roszczenia najemcy o przydzielenie mu innego lokalu w przypadku nakazania w trybie art. 43 ust. 3 prawa lokalowego

1. Organ odwoławczy rozpatruje sprawę ponownie merytorycznie w jej całokształcie. Oznacza to, że ma on obowiązek rozpatrzyć wszystkie żądania strony i ustosunkować się do nich w uzasadnieniu swojej decyzji. Zlecenie organowi I instancji, aby udzielił stronie wyjaśnień na niektóre wnioski i zarzuty odwołania jest niedopuszczalne. 2. Kodeks postępowania administracyjnego nie wymaga ani zgody skarżącego

Organ nadzoru, stwierdzając nieważność decyzji ostatecznej, działa jako organ kasacyjny, nie może więc w swojej decyzji rozstrzygać żadnej innej kwestii merytorycznej.

1. Przepisy art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa stanowią, że do Naczelnego Sądu Administracyjnego mogą być zaskarżone decyzje administracyjne z powodu niezgodności z prawem; oznacza to, że Sąd dokonuje oceny zaskarżonych decyzji stosując jako kryterium zgodność decyzji z obowiązującymi przepisami aktów ustawodawczych. 2. Kwestia jakie skutki dla obywateli wywoła określony przepis ustawy, a więc również

Szkodliwość, o jakiej mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - Prawo celne /Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290/ musi pozostawać w odpowiedniej proporcji do rangi dóbr przepisem tym chronionych. Przesłanką decyzji, na podstawie tego przepisu wydanej, jest oparte na racjonalnych podstawach ustalenie, że przywóz z zagranicy, wywóz lub przewóz przez polski obszar celny konkretnego utworu lub przekazu

Ocenę czy dane grunty podlegające wyłączeniu z produkcji rolnej /leśnej/ na cele nierolnicze /nieleśne/ należy zakwalifikować jako grunty niezbędne na cele obronności kraju pozostawia się Ministrowi Obrony Narodowej /par. 4 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 1977 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów - Dz.U

Świadczenia niepieniężne z tytułu najmu, określone w formie usług remontowo-budowlanych odpowiadających ustalonym kwotom pieniężnym obliczonym w stosunku miesięcznym, stanowią przychód z wynajętych budynków lub ich części w rozumieniu art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 192 ze zm./.

Odłogi są to grunty orne, które w ciągu co najmniej dwóch ostatnich lat nie były uprawiane /por. par. 13 pkt 12 "Zasady i sposób zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów oraz sporządzania wykazów gruntów", stanowiących załącznik do zarządzenia Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 20 lutego 1969 r. w sprawie ewidencji gruntów - M.P. nr 11 poz. 98/. Organy administracji państwowej przed

Skoro obowiązujące przepisy materialnego prawa administracyjnego nie znają instytucji przedawnienia decyzji administracyjnych, bądź wynikających z nich uprawnień albo obowiązków, to nie pozostają w sprzeczności z prawem działania organów lokalowych, zmierzające do wyegzekwowania, nałożonego niewykonaną od kilku lat decyzją ostateczną, obowiązku opróżnienia lokalu mieszkalnego /art. 60 ust. 1 ustawy

Stosownie do art. 172 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/ pracownikowi naukowo-dydaktycznemu służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego wyłącznie w sprawach dotyczących rozwiązania stosunku pracy nawiązanego w drodze mianowania. Tym samym nie jest dopuszczalna skarga na odmowę mianowania na stanowisko docenta w trybie art. 165 ust. 1 cyt

Pracownikowi naukowo-dydaktycznemu służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego wyłącznie w sprawach dotyczących rozwiązania stosunku pracy nawiązanego w drodze mianowania i nie jest dopuszczalna skarga na odmowę mianowania pracownika naukowo-dydaktycznego na stanowisko docenta w trybie art. 165 pkt 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/.

W rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 lipca 1983 r. w sprawie opłacania podatków obrotowego i dochodowego od przychodów rzemieślników ze świadczeń wykonywanych za pośrednictwem spółdzielni rzemieślniczych /Dz.U. nr 43 poz. 197 ze zm./ Spółdzielnia Rzemieślnicza jest płatnikiem podatku tylko z tytułu usług wykonywanych świadczeń za jej pośrednictwem a nie na podstawie wykonywanych

Art. 71 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ uzależnia wydanie decyzji zezwalającej na niezwłoczne zajęcie nieruchomości nie tylko od wystąpienia szczególnych względów, lecz także od tego, że zwłoka poważnie zagroziłaby interesowi społecznemu.

Niedopuszczalna jest skarga do sądu administracyjnego na korespondencję właściwych organów PPTT i /lub/ Ministra Łączności, nie mającą charakteru odmowy wykonania usługi abonamentu telefonicznego, lecz informującą o braku możliwości technicznych wykonania usługi.

Sąd uznaje wycofanie skargi na decyzję administracyjną za niedopuszczalne, jeżeli w wyniku takiego wycofania skargi i - w konsekwencji - umorzenia postępowania przed sądem administracyjnym /art. 355 par. 1 Kpc/ pozostałaby w obrocie prawnym decyzja dotknięta jedną z wad uzasadniających stwierdzenie jej nieważności /art. 203 par. 4 Kpc w związku z art. 211 i art. 156 par. 1 Kpa/.