Skoro nabycie od innego podmiotu zagranicznego istniejącego już na terytorium PRL przedsiębiorstwa nie zostało wymienione wśród przesłanek pozbawiających uprawnień do zwolnienia od podatku dochodowego, to w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w takim wypadku brak jest podstaw do stwierdzenia, że zagranicznemu podmiotowi nabywającemu takie przedsiębiorstwo nie przysługuje uprawnienie do zwolnienia

Wniosek skarżącego o cofnięcie skargi nie może być rozpatrzony do czasu uiszczenia wpisu. Zgodnie bowiem z treścią art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110; zm Dz.U. 1982 nr 31 poz. 215/ sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie została uiszczona należna opłata.

Podanie /art. 63 par. 1 Kpa/ o załatwienie sprawy to nie tylko pismo zawierające wniosek, ale i stosowne dokumenty na odpowiednim formularzu.

W drodze analogii za osobę uprawnioną do dokonania potwierdzenia uprawnienia do przebywania w lokalu należy uważać nie tylko osobę działającą w imieniu właściciela /zarządcę/ ale również osobę będącą użytkownikiem budynku, jeśli źródłem powstania użytkowania jako ograniczonego prawa rzeczowego w rozumieniu art. 252 Kc, była umowa zawarta z właścicielem.

Przebywanie za granicą w celach zarobkowych lub turystycznych nie może być uznane za "ważny powód" niewykonywania rzemiosła przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.

Przez działalność pracownika naukowo-dydaktycznego w rozumieniu art. 132 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/, a w konsekwencji przez podstawowe obowiązki, o jakich mowa w art. 169 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy należy uznać nie tylko działalność dydaktyczną, jak to sugeruje skarżący ale również formy działalności publicznej. Inna interpretacja

Oszpecenie elewacji budynku, wskutek dokonania obudowy balkonu nie stanowi podstawy nakazania przymusowej rozbiórki tej obudowy na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, gdyż pogorszenie warunków estetycznych obiektu budowlanego nie jest objęte dyspozycją tego przepisu i nie musi być równoznaczne z pogorszeniem warunków

1. Określenie "zbycie" użyte w art. 28 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./ obejmuje wszelkie formy przeniesienia własności w tym również zamianę. 2. Określenie "cała cena sprzedaży" użyte w art. 28 ust. 2 cyt. ustawy oznacza cenę sprzedaży bez uwzględnienia ulg w wypadku udzielenia zezwolenia na zbycie nieruchomości

1. Dla ustalenia, czy Kodeks postępowania administracyjnego stosuje się w postępowaniu przed organami samorządu adwokackiego na ogólnej zasadzie z art. 1 par. 2 pkt 1 Kpa niezbędne jest wystąpienie łącznie dwóch przesłanek prawnych - przy czym żadnej z nich nie można domniemywać; organ taki musi być "z mocy prawa" powołany do rozstrzygania spraw indywidualnych, a sprawa musi być rozstrzygana decyzją

Dowodem w sprawach o odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość w kwestii ustalenia "aktualnie kształtującej się ceny w obrocie gruntami" /art. 59 ust. 4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 22 poz. 99/ nie może być oświadczenie organu właściwego w sprawach wywłaszczeń, lecz w szczególności oświadczenie biura notarialnego i urzędu skarbowego

Par. 7 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205 ze zm./, nie może być traktowany w oderwaniu od innych przepisów, w szczególności zaś od przepisu par. 7 ust. 1, bowiem par. 7 ust. 2 ma w porównaniu z ust. 1 charakter wtórny, pochodny. Przy ustalaniu kandydatów

Użycie do sporządzenia napoju alkoholu powyżej 18 procent w zakładzie i punkcie gastronomicznym, w których nie sprzedaje się napojów zawierających powyżej 18 procent alkoholu, wyłącza możliwość korzystania przez podatnika ze zwolnienia od podatku obrotowego i dochodowego w oparciu o par. 1 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 kwietnia 1984 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego

Nie dokonanie wpisu zatrudnionego pracownika do książki ewidencji zatrudnienia, które nie wpływa na przekroczenie zadeklarowanego stanu zatrudnienia, nie powoduje skutków z par. 26 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 1985 r. w sprawie karty podatkowej oraz opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 57 poz. 294/.

Decyzję o wyłączeniu z uproszczonej formy opodatkowania, z przyczyny przewidzianej w prawie obowiązującym w dacie jej zaistnienia, można - w oparciu o to prawo - wydać aż do czasu przedawnienia wymiaru podatku, chociażby stan prawny po tej dacie uległ zmianie /art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.

Oczywisty charakter naruszenia prawa jest warunkiem koniecznym, ale nie wystarczającym dla uznania naruszenia prawa za rażące. Rażące naruszenie prawa odróżniają cechy, których istnienie powoduje, że nie jest możliwe zaakceptowanie wydanej decyzji, jako aktu wydanego przez praworządne organy państwa.

Skoro organizacyjne i finansowe skutki aplikacji adwokackiej obciążają całą adwokaturę, nie można kwestionować uprawnienia samorządu zawodowego adwokatury, do ograniczenia ilości miejsc na liście aplikantów adwokackich, stosownie do potrzeb i możliwości.

Wywłaszczenie może dotyczyć sytuacji, gdy istnieją określone cele inwestycyjne dotychczas nie zrealizowane, dla wykonania których wywłaszczana nieruchomość jest niezbędna. Jeżeli określony cel inwestycyjny został już zrealizowany w całości, brak ustawowych przesłanek do orzeczenia wywłaszczenia. W takich przypadkach stosunki między inwestorem jako posiadaczem a właścicielem kształtują się według zasad

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, oddalający skargę na decyzję administracyjną, nie wyłącza możliwości zmiany lub uchylenia tej decyzji przez właściwy organ w trybie art. 155 Kpa.

1. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest samodzielnym postępowaniem administracyjnym, którego istotą jest jedynie ustalenie, czy dana decyzja jest dotknięta jedną z wad wymienionych w art. 156 par. 1 Kpa. 2. Osoba, do której skierowana została decyzja kwestionowana następnie w postępowaniu w sprawie stwierdzenia jej nieważności, jest stroną tego postępowania również wtedy, gdy

W przeciwieństwie do art. 46 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, adresatem decyzji z art. 48 prawa budowlanego, zobowiązującej do niezwłocznego wykonania w budynku prac zabezpieczających w celu usunięcia niebezpieczeństwa dla ludzi lub mienia, może być także inny podmiot niż właściciel lub zarządca budynku. Chodzi tu bowiem o sytuację wyjątkową - zapewnienia

1. Zarówno zalecenia pokontrolne, jak i ich podtrzymanie nie są decyzjami administracyjnymi lecz czynnościami kontrolnymi podjętymi w ramach uchwały nr 106 Rady Ministrów z dnia 28 maja 1982 r. w sprawie utworzenia Inspektoratu Gospodarki Materiałowej /M.P. nr 16 poz. 127/ i uchwały nr 57 Rady Ministrów z dnia 23 maja 1983 r. w sprawie wykonywania kontroli przez organy administracji państwowej /M.P