Podmiotem wysyłającym w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy SENT jest podmiot uprawniony do rozporządzania towarami jak właściciel w momencie rozpoczęcia przewozu towarów na rzecz podmiotu odbierającego, co znajduje zastosowanie w przypadku dokonywania dostawy towarów po zakończeniu przewozu.

W postępowaniu dotyczącym naruszenia przepisów ustawy SENT, na przewoźniku spoczywa obowiązek udokumentowania przewozu towaru na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, gdyż brak zgłoszenia do systemu SENT musi być uzasadniony odpowiednimi dowodami, aby uniknąć nałożenia kary pieniężnej.

Podanie w zgłoszeniu SENT niezgodnej ze stanem faktycznym daty rozpoczęcia przewozu stanowi naruszenie przepisów, uzasadniające nałożenie na przewoźnika obligatoryjnej kary pieniężnej, a instytucja odstąpienia od nałożenia takiej kary może być zastosowana tylko wtedy, gdy wykazane zostaną konkretne, obiektywne przesłanki dotyczące ważnego interesu przewoźnika lub interesu publicznego.

Wynagrodzenie określone w umowie w kwocie netto nie obejmuje dodatkowych zobowiązań podatkowych, jeśli nie zostało to wyraźnie przewidziane w jej postanowieniach, a kara umowna może być stosowana do zabezpieczenia obowiązków niepieniężnych.

Sfałszowanie dowodów na odbycie szkolenia niezbędnego do uzyskania prawa jazdy stanowi wystarczającą podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego i uchylenia wcześniej wydanych uprawnień, nawet jeśli decyzja ta została podjęta po zakończeniu pierwotnego postępowania.

Stwierdzenie fałszywych dowodów jako podstawy decyzji administracyjnej obliguje organ do wznowienia postępowania i ponownego rozpatrzenia sprawy, co prowadzi do uchylenia pierwotnej decyzji, nawet jeżeli decyzja ta uzyskała status ostatecznej.

Utrata własności rzeczy na skutek zasiedzenia nie powoduje wygaśnięcia roszczenia byłego właściciela o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy w okresie poprzedzającym upływ terminu zasiedzenia.

Podmioty zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej, które nie spełniają tego obowiązku w terminie przewidzianym w ustawie, mogą być uznane za będące w bezczynności, bez konieczności wcześniejszego ponaglenia. Odmowa udostępnienia informacji publicznej w przypadku nadużycia prawa powinna być poprzedzona wydaniem stosownej decyzji administracyjnej.

Świadczenie pielęgnacyjne może być przyznane dopiero od miesiąca następującego po ostatnim miesiącu, w którym przysługiwało konkurencyjne świadczenie, takie jak specjalny zasiłek opiekuńczy.

Nieudzielenie odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej przez partię polityczną, której taka odpowiedź przysługuje na mocy stosownych przepisów, stanowi bezczynność mającą miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, gdy brak aktywności zawodowej wnioskodawcy jest bezpośrednio i ściśle spowodowany koniecznością sprawowania opieki, a wymiar tej opieki obiektywnie wymusza rezygnację z pracy lub wyklucza jej podjęcie.

Warunkiem przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobom, na których spoczywa obowiązek alimentacyjny względem niepełnosprawnej osoby wymagającej opieki, jest legitymowanie się przez osoby zobowiązane do alimentacji w pierwszej kolejności (rodziców, dzieci, małżonka) orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności (NSA, sygn. akt I OPS 2/22).

Pięcioletni termin przedawnienia przewidziany w art. 234 ust. 5 Prawa wodnego, w przypadku braku odpowiednich przepisów przejściowych, nie może być stosowany wstecz do stanów faktycznych zaistniałych przed wejściem w życie nowych przepisów, gdyż naruszałoby to zasady demokratycznego państwa prawa oraz zasady zaufania obywatela do państwa.

Osoba sprawująca opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny może być uprawniona do świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli zakres czynności opiekuńczych wypełnia ustawowe kryteria opieki koniecznej, stałej i długotrwałej, wykluczającej możliwość podjęcia zatrudnienia. Czynności dnia codziennego mogą być uznane za część opieki, jeśli są związane z bezpośrednią pomocą niepełnosprawnemu.

Osoba spokrewniona w drugim stopniu z osobą niepełnosprawną nie może ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne, jeśli rodzic osoby niepełnosprawnej, będący żyjącym, nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Oferta złożona w otwartym konkursie ofert na realizację zadania publicznego nie stanowi informacji publicznej, przez co nie podlega udostępnieniu na zasadach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczny jest bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, w którym to konieczność stałego sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną wyklucza możliwość podjęcia lub kontynuowania zatrudnienia przez opiekuna.

Do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wystarczy, że jedna z osób objętych obowiązkiem alimentacyjnym realnie sprawuje opiekę nad osobą niepełnosprawną i z tego powodu rezygnuje z zatrudnienia lub nie podejmuje pracy. Brak jest potrzeby wykazywania, że inne osoby zobowiązane alimentacyjnie są niezdolne do realizowania ciążących na nich obowiązków.

Gdy osoba wnioskująca o świadczenie pielęgnacyjne na opiekę nad osobą niepełnosprawną spełnia ustawowe przesłanki, to fakt istnienia innych osób zobowiązanych do alimentacji nie stanowi przesłanki negatywnej do odmowy przyznania świadczenia. Decyzja o formie realizacji obowiązku alimentacyjnego należy do wnioskodawcy, a nie do organów administracyjnych czy sądów.

Organ administracyjny jest zobowiązany do należytego i wyczerpującego informowania strony o wszelkich okolicznościach faktycznych i prawnych mogących mieć wpływ na ustalenie jej praw i obowiązków, w tym o konieczności zawieszenia pobierania emerytury w celu uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego (art. 9 kpa oraz art. 79a § 1 kpa).

Przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego nie może być uzależnione od potencjalnej możliwości współudziału w opiece ze strony innych zobowiązanych członków rodziny. Jeżeli wnioskujący o świadczenie wypełnia przesłanki ustawowe, decyzja w tym zakresie pozostaje w jego gestii, a organ administracji publicznej nie jest uprawniony do narzucania innych form realizacji obowiązku alimentacyjnego.

Konieczność sprawowania stałej, długotrwałej i intensywnej opieki nad osobą niepełnosprawną może uzasadniać rezygnację z zatrudnienia i stanowić podstawę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jeśli zakres tej opieki uniemożliwia podjęcie pracy zarobkowej.

Prawomocna i ostateczna decyzja administracyjna uchylająca specjalny zasiłek opiekuńczy jest konieczna do wyeliminowania przesłanki negatywnej z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b) ustawy o świadczeniach rodzinnych, co warunkuje przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego od daty tej uchylającej decyzji, a nie od daty złożenia wniosku.

Posiadacz zależny nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości, jeżeli nie są one własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.