Tryb przewidziany w art. 154 K.p.a. nie znajduje zastosowania do weryfikacji decyzji związanych, gdzie decyzja o określonej treści jest ściśle wyznaczona przez przepisy prawa materialnego, a każdy stan faktyczny zmierzający do zmiany decyzji powinien być rozpatrywany w ramach wznowienia postępowania.

Decyzja o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego może obejmować tylko część obiektu pod warunkiem, że ta część spełnia warunki określone w art. 59 ust. 1 p.b. umożliwiające jej samodzielne i bezpieczne użytkowanie, a różnorodne interpretacje przepisów prawa budowlanego co do możliwości wydania częściowego pozwolenia na użytkowanie nie stanowią podstawy do uznania decyzji za wydaną z rażącym

Dopuszczalne jest wydanie pozwolenia na użytkowanie części obiektu budowlanego, o ile część przeznaczona do użytkowania została zrealizowana w sposób umożliwiający jej samodzielne i bezpieczne funkcjonowanie. W sytuacji, gdy istnieją rozbieżności w orzecznictwie co do wykładni przepisu, wybór jednej z możliwych interpretacji nie może być uznany za rażące naruszenie prawa.

Organy administracyjne przy ocenie zgodności wykonanych robót budowlanych z prawem muszą zapewnić możliwość pełnego udziału wszystkich zainteresowanych stron w postępowaniu, w tym możliwość przedłożenia materiału dowodowego i przytoczenia swoich racji, a ustalenia powinny być dokonane z uwzględnieniem całokształtu zebranego materiału dowodowego, a nie jedynie w oparciu o czynności kontrolne i oświadczenia

Definitywne umorzenie postępowania karnego po upływie okresu próby wywołuje skutki prawne także w sferze stosunków administracyjnoprawnych, znosząc przesłanki cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami związane z popełnieniem przestępstwa w okresie próby, zgodnie z art. 18 pkt 2 lit. b tiret pierwsze ustawy zmieniającej.

W celu uzyskania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, umowy kontraktacyjne muszą być zawarte z przedsiębiorstwami cukrowniczymi, zgodnie z przepisami unijnymi regulującymi wspólną organizację rynków produktów rolnych.

Analiza legalności służby na rzecz totalitarnego państwa wymaga uwzględnienia indywidualnych czynów funkcjonariusza, a nie tylko formalnej przynależności do wymienionych w przepisach formacji, a przepisy ustawy ograniczające wysokość świadczeń emerytalnych muszą pozostawać w zgodzie z Konstytucją RP.

Przesłanka całkowitej nieściągalności składek wymaga wykazania przez płatnika braku możliwości spłaty z racjonalnych przesłanek, a organ administracji nie może dowolnie uznawać zaistnienia sytuacji uprawniającej do umorzenia zobowiązań składkowych bez należytej oceny sytuacji majątkowej i prawnej dłużnika.

Decyzja o umorzeniu należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne ma charakter uznaniowy i wymaga udokumentowania przez zobowiązanego szczególnych przesłanek uzasadniających to umorzenie, a trudna sytuacja materialna i zdrowotna zobowiązanego, niewykazująca cech losowości i wyjątkowości, nie jest wystarczająca do umorzenia należności.

Dopuszczalne jest uchwalenie planu miejscowego zgodnego ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, jednakże plan taki nie może nadmiernie naruszać prawa własności, zwłaszcza gdy właściciel nieruchomości posiada nabyte prawa inwestycyjne wynikające z wcześniejszych decyzji o warunkach zabudowy i pozwoleniu na budowę.

Organ administracyjny ma obowiązek precyzyjnego wskazania przepisów prawnych, które zostały naruszone w decyzji zobowiązującej do zwrotu dofinansowania, a udział w postępowaniu tych samych pracowników w obu instancjach może prowadzić do naruszenia zasady bezstronności.

W kontekście pandemii COVID-19, organ administracji publicznej ma obowiązek stosowania się do przepisów dających możliwość przywrócenia terminów procesowych i materialnych, których niezachowanie skutkuje ujemnymi konsekwencjami dla strony, zapewniając jednocześnie wyczerpujące informowanie strony o wymaganiach proceduralnych, wpływających na jej prawa i obowiązki.

Stwierdzenie nieważności uchwały prawa miejscowego nie prowadzi automatycznie do nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jej podstawie, lecz wymaga samodzielnego wzruszenia takich decyzji w trybie nadzwyczajnym na podstawie p.p.s.a. (art. 147 § 2 p.p.s.a.).

Decyzja o przedłużeniu terminu wykonania obowiązków administracyjnych wydana na podstawie art. 155 K.p.a. musi być zgodna z interesem społecznym i nie może pozostawać w sprzeczności z jego nadrzędnym celem, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa obiektu oraz ochrona dobra publicznego.

Organy nadzoru budowlanego mogą nałożyć na właściciela lub zarządcę obiektu budowlanego obowiązek dostarczenia odpowiednich ocen technicznych lub ekspertyz na podstawie art. 81c ust. 2 Prawa budowlanego, kiedy uzasadnione wątpliwości dotyczące stanu technicznego obiektu nie mogą być przez nie samodzielnie rozwiane przy użyciu dostępnej wiedzy i środków.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie implikuje automatycznie nieważności wydanych na jego podstawie rozstrzygnięć w sprawach indywidualnych, jeśli w dniu ich wydania akt ten był formalnie obowiązujący.

Wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z większościowym udziałem, nawet jeśli jego udział jest dominujący, nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako wspólnik spółki jednoosobowej na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej, chyba że okoliczności faktyczne wskazują na pozorność takiego układu.

W przypadku ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop przed dniem 6 listopada 2018 r., należy stosować przepisy ustawy o Policji z pominięciem współczynnika 1/30, który został uznany za niekonstytucyjny przez Trybunał Konstytucyjny, co zobowiązuje organy administracji publicznej do zastosowania odpowiednich zasad wynikających z przepisów prawa w ich zgodnej z Konstytucją interpretacji.

Policjant, który podczas wykonywania służby nie zachowuje należytej czujności podczas legitymowania osoby i używa wulgarnego języka w miejscu publicznym, narusza zasady etyki zawodowej, co może skutkować odpowiedzialnością dyscyplinarną.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za okres przed 6 listopada 2018 r. ustala się na zasadach wynikających z przepisów ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym przed 6 listopada 2018 r., w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r., co oznacza obliczenie go według współczynnika 1/21 miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami

Prawidłowa wykładnia art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach pozwala na stosowanie art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2020 r. do ustalenia prawa do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy za okres przed dniem 6 listopada 2018 r., co zgodnie z zasadami wyrażonymi w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy dla policjanta zwolnionego ze służby należy ustalać zgodnie z art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2020 r., nawet jeśli stan faktyczny zaistniał przed tą datą.

Art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach nie wyłącza stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2020 r. do stanów faktycznych zaistniałych przed dniem 6 listopada 2018 r. Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop ustala się na zasadach wynikających z przepisów ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym przed dniem 6 listopada 2018 r.

Brak przedstawienia funkcjonariuszowi propozycji pełnienia służby w ustawowym terminie, skutkuje zachowaniem przez niego ciągłości służby, a termin materialny nie prowadzi do wygaśnięcia stosunku służbowego bez prawidłowej decyzji administracyjnej.