Art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym znajduje zastosowanie tylko do sytuacji, w których to samo zachowanie deliktowe wyczerpuje jednocześnie tożsame znamiona opisowe typów czynów określonych w załącznikach nr 3 i 4 ustawy.

Zobowiązanie strony do podjęcia w sprawie wszelkich czynności niekoniecznie przesądza o braku bezczynności, zwłaszcza gdy organ wydał akt, pozostawiając wniosek bez rozpatrzenia, a zarzuty dotyczą nie tyle samej bezczynności, co merytorycznego uzasadnienia tej decyzji oraz prawidłowości pouczenia o zaskarżeniu.

Dla uzyskania zezwolenia na przyjęcie depozytu finansowego z Rosji na podstawie rozporządzenia nr 833/2014, konieczne jest wykazanie, że środki te służą zaspokajaniu podstawowych potrzeb na terytorium UE. Subiektywne twierdzenia o planach przeniesienia centrum życiowych interesów do UE, bez przedstawienia dowodów, nie stanowią wystarczającej podstawy dla wydania zezwolenia.

Zarządzenie wydane na podstawie uznanego za nieważne wcześniejszego zarządzenia jest również nieważne, a moment prawomocności unieważnienia wcześniejszego aktu nie może być wykorzystywany jako argument za utrzymaniem w mocy działań podjętych na jego podstawie.

Solidarna odpowiedzialność członków zarządu za zaległości spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w zakresie wpłat na PFRON może zostać orzeczona, gdy egzekucja z majątku spółki okazuje się bezskuteczna, a członek zarządu nie wskaże konkretnego, istniejącego mienia spółki nadającego się do realnej egzekucji.

Osoba wykonująca przewóz drogowy pasażerów w ramach krajowego transportu drogowego zobowiązana jest do posiadania aktualnego orzeczenia lekarskiego o braku przeciwwskazań zdrowotnych. Brak takiego orzeczenia stanowi naruszenie skutkujące nałożeniem kary pieniężnej, niezależnie od formalnego posiadania statusu przedsiębiorcy.

W sytuacji istnienia oszustwa podatkowego w formie tzw. karuzeli przeciwstawnej (kontr-karuzela, ang. contra-trading), gdzie dochodzi do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z transakcji, które stanowiły „czysty łańcuch” (były realne podmiotowo i przedmiotowo), a w schemacie miała miejsce inna transakcja („tzw. brudny łańcuch") charakteryzująca się oszustwem dokonanym przez kontrahenta podatnika

Art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym znajduje zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy naruszenie jest jednocześnie opisane w załączniku nr 3 i nr 4, nie obejmuje sytuacji braku wymaganych orzeczeń lekarskich i psychologicznych jako odrębnych naruszeń.

Wykonywanie transportu drogowego z wykorzystaniem aplikacji mobilnej przez osobę nieposiadającą odpowiedniej licencji stanowi naruszenie prawa, niezależnie od organizacyjnego czy ciągłego charakteru działalności.

Zastosowanie art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym jest możliwe jedynie wtedy, gdy występuje jednoczesność naruszeń przewidzianych zarówno w załączniku nr 3, jak i załączniku nr 4 do tej ustawy.

Odpowiedzialność członka zarządu za zobowiązania podatkowe osoby prawnej, zgodnie z art. 116 Ordynacji podatkowej, ma charakter gwarancyjny i sankcyjny, a jej celem jest wymuszenie na członkach zarządu należytego wykonywania obowiązków wynikających z prawa upadłościowego.

W sytuacji gdy różne naruszenia przepisów transportowych nie są tożsame i nie wyczerpują równocześnie znamion deliktów przewidzianych w załączniku nr 3 i nr 4 do ustawy o transporcie drogowym, zastosowanie przepisu art. 92a ust. 10, nakazującego wymierzenie wyłącznie jednej kary, jest wyłączone.

W sytuacji istnienia oszustwa podatkowego w formie tzw. karuzeli przeciwstawnej (kontr-karuzela, ang. contra-trading), gdzie dochodzi do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z transakcji, które stanowiły „czysty łańcuch” (były realne podmiotowo i przedmiotowo), a w schemacie miała miejsce inna transakcja („tzw. brudny łańcuch") charakteryzująca się oszustwem dokonanym przez kontrahenta podatnika

Prawomocne skazanie za przestępstwo popełnione czynem ciągłym stwarza stan materialnej prawomocności, obejmujący także jednostkowe zachowania, które nie zostały objęte opisem czynu przypisanego, co wyklucza możliwość ponownego sądzenia i skazywania za te same czyny w przyszłych postępowaniach.

Skuteczność rezygnacji z funkcji członka zarządu spółki ma kluczowe znaczenie dla określenia odpowiedzialności podatkowej, a ocena tej rezygnacji powinna uwzględniać wszystkie dostępne dowody, w tym wynikające z postępowań karnoskarbowych.

Jeżeli zarządzenie organu jest bezpośrednio związane z innym aktem uznanym za nieważny, to także takie zarządzenie powinno być uznane za nieważne, jako wydane bez podstawy prawnej, nawet jeśli nie stwierdzono wprost jego nieważności.

Zarządzenie wydane w oparciu o wcześniejsze unieważnione akty prawne należy również uznać za nieważne, jako że nie istnieje legalna podstawa do jego utrzymania w obrocie prawnym.

Potencjalna możliwość szkodliwego oddziaływania inwestycji na nieruchomości sąsiednie, nawet jeżeli jest ono zgodne z przepisami, uzasadnia przyznanie właścicielowi sąsiedniej działki przymiotu strony w postępowaniu o pozwolenie na budowę.

W sytuacji istnienia oszustwa podatkowego w formie tzw. karuzeli przeciwstawnej (kontr-karuzela, ang. contra-trading), gdzie dochodzi do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z transakcji, które stanowiły „czysty łańcuch” (były realne podmiotowo i przedmiotowo), a w schemacie miała miejsce inna transakcja („tzw. brudny łańcuch") charakteryzująca się oszustwem dokonanym przez kontrahenta podatnika

Postanowienia umowy kredytu waloryzowanego kursem waluty obcej, które przewidują jednostronne ustalanie kursu walut przez bank, rażąco naruszają interesy konsumenta i prowadzą do nieważności umowy.

Zajęcie nieruchomości z dniem 31 grudnia 1998 r. dla celów publicznych wymaga rzetelnego ustalenia stanu faktycznego, uwzględniającego wszystkie dowody, w tym przedstawiane przez właścicieli mapy i dokumenty, a postępowania w tej kwestii muszą uwzględniać zasadę dbałości o prawa własności.

Zarzut naruszenia prawa materialnego w skardze kasacyjnej musi być konkretnie sprecyzowany poprzez jasne wskazanie przepisów prawa, które według skarżącego zostały naruszone, oraz sposób, w jaki skarżący uważa, że przepisy te powinny były być zrozumiane lub zastosowane.

Zasiłek celowy przyznawany jest w ramach uznania administracyjnego, co oznacza, że organ ma prawo ustalić wysokość świadczenia, uwzględniając możliwości finansowe jednostki oraz cel pomocy społecznej, nawet jeśli osoba spełnia ustawowe kryteria dochodowe.

Status konsumenta nie przysługuje stronom umowy kredytowej, gdy umowa służy bezpośrednio działalności gospodarczej, nawet jeśli nie wszystkie działania były bezpośrednio profesjonalne. Ocena statusu konsumenta powinna być dokonywana z uwzględnieniem celu umowy w momencie jej zawierania.