Interes prawny w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej musi być aktualny i konkretne, zaś strona nieposiadająca takich uprawnień materialnoprawnych w chwili ubiegania się o wszczęcie postępowania nie może skutecznie domagać się uznania za stronę tego postępowania.

Interes prawny w postępowaniu administracyjnym dotyczącym przyjęcia wyników prac geodezyjnych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego przysługuje wyłącznie wykonawcy tych prac, a nie właścicielowi nieruchomości objętej tymi pracami.

Klauzule przeliczeniowe, które nie są jednoznaczne i umożliwiają bankowi swobodne ustalanie kursów wymiany, są uznawane za abuzywne, co skutkuje nieważnością umowy kredytu w całości, zgodnie z artykułem 385¹ § 1 k.c., z uwagi na rażące naruszenie interesów konsumenta.

Brak prawidłowego zawiadomienia strony lub jej pełnomocnika o terminie rozprawy narusza prawo do obrony i powoduje nieważność postępowania sądowego na podstawie art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.

Zgodnie z art. 838 k.p.c., w razie zbiegu egzekucji sądowej i administracyjnej sądowy organ egzekucyjny stosuje przepisy o ograniczeniach egzekucji sądowej, chyba że ograniczenia przewidziane w przepisach o egzekucji administracyjnej są mniejsze.

Klauzule przeliczeniowe, które powodują swobodę dla banku w ustalaniu kursu wymiany walut i brak spełnienia przez przedsiębiorcę obowiązków informacyjnych wobec konsumentów, mogą prowadzić do unieważnienia umowy kredytowej jako sprzeczne z zasadami dobrych obyczajów i naruszające interesy konsumentów w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego, przy przyznawaniu świadczenia pielęgnacyjnego, warunkiem jest brak posiadania prawa do konkurencyjnego świadczenia; zmiana decyzji możliwa jest jedynie za zgodą wnioskodawcy i zgodnie z jego wskazaniami.

Klauzule przeliczeniowe w umowie kredytu denominowanego mogą być uznane za niedozwolone, jeżeli nie są sformułowane w sposób jednoznaczny i zrozumiały dla kredytobiorcy, oraz pozostawiają bankowi swobodę w jednostronnym ustalaniu kursów walut, co rażąco narusza interesy konsumenta.

Dla oceny zakresu roszczeń obejmowanych ugodą sądową istotne jest uwzględnienie kontekstu faktycznego i normatywnego w momencie jej zawierania, w tym świadomości stron co do przysługujących im roszczeń oraz możliwych zmian w wykładni prawa, obecnie uznawanych przez orzecznictwo sądowe.

Odmowa przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie może być oparta na istnieniu innych osób zobowiązanych alimentacyjnie, ani na ogólnej ocenie, że sprawowana opieka mieści się w standardowych obowiązkach domowych i nie wymaga rezygnacji z zatrudnienia.

Sąd administracyjny nie narusza przepisów KPA, analizując decyzję o odmowie przyznania świadczenia wychowawczego, gdy formalne postanowienia sądu wskazują na ustalone miejsce zamieszkania dziecka, niezależnie od faktycznej opieki przez rodzica.

Postanowienia umowy kredytu, które pozwalają bankowi na jednostronne ustalanie kursów waluty, stanowią niedozwolone klauzule umowne. Ich eliminacja powoduje nieważność umowy, jeżeli nie można utrzymać jej w pozostałym zakresie zgodnie z interesami konsumenta.

Skarga kasacyjna wniesiona przez H.W. została oddalona, gdyż zarzuty nie spełniały wymagań formalnych dotyczących precyzyjnego wskazania naruszonych przepisów; postępowanie przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym było prawidłowe.

Postanowienia umowy kredytowej pozostawiające bankowi swobodę ustalania kursu waluty są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interes konsumenta, prowadząc do abuzywności i skutkując nieważnością umowy zgodnie z art. 385¹ k.c., jeśli konsument nie został adeptnie poinformowany o ryzykach z niej wynikających.

Podatnik, który nie przedstawi faktur dokumentujących prawo do odliczenia VAT, nie może skutecznie kwestionować decyzji odmownej organów podatkowych w tej kwestii. Rozstrzygnięcie opiera się na braku wykazania faktu prawnego ich posiadania.

Zainstalowanie dodatkowych anten na istniejącej stacji bazowej telefonii komórkowej prowadzi do zmiany jej parametrów technicznych lub użytkowych, co kwalifikuje się jako przebudowa i wymaga uzyskania pozwolenia na budowę. Organ nadzoru budowlanego ma prawo prowadzić postępowanie naprawcze w celu oceny legalności inwestycji, kiedy wcześniejsze decyzje udzielające pozwolenia na budowę i użytkowanie

Decyzja o warunkach zabudowy, nawet jeśli opiera się na błędnej podstawie prawnej w powiązaniu z samowolą budowlaną, może być prawidłowa, jeśli zawiera poprawną i zgodną z przepisami analizę urbanistyczną oraz spełnia wymagania wynikające z ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Usługi przewozu okazjonalnego wykonywane za pośrednictwem aplikacji mobilnej wymagają uzyskania stosownej licencji zgodnie z ustawą o transporcie drogowym.

Rażące naruszenie prawa, będące podstawą stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, musi mieć charakter oczywisty i prowadzący do wyraźnej sprzeczności z treścią przepisu; niejednolite orzecznictwo w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego nie przesądza samo w sobie o rażącym naruszeniu prawa.

Pięcioletni termin, o którym stanowi art. 118 § 1 Ordynacji podatkowej nie obejmuje doręczenia decyzji o odpowiedzialności osoby trzeciej.

1. W razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie jest wiążące, w obowiązującym stanie prawnym nie można przyjąć, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa lub zwyczajów. 2. W razie niemożliwości ustalenia

Wstrzymanie pobierania wynagrodzeń, o którym mowa w art. 15l ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, nie skutkuje zwolnieniem z obowiązku zapłaty tych wynagrodzeń. W przypadku zaprzestania lub ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej

Unormowanie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.) uznające za koszt uzyskania przychodów podatek od towarów i usług, nie dotyczy przypadku, gdy zapłata tego podatku dotyczy sytuacji, w której na gruncie podatku VAT stwierdzono, że z mocy art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy

Wykonywanie przewozu osób za pomocą aplikacji mobilnej, bez wymaganej licencji na transport drogowy, stanowi naruszenie przepisów prawa, które uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.