Organy administracji architektoniczno-budowlanej mają obowiązek uchylić decyzję o pozwoleniu na budowę na podstawie art. 36a ust. 2 Prawa budowlanego w przypadku wydania przez organ nadzoru budowlanego decyzji nakładającej obowiązek sporządzenia projektu budowlanego zamiennego z powodu istotnego odstąpienia od zatwierdzonego projektu budowlanego.

Bezskuteczny upływ terminu określonego w art. 50 ust. 4 Prawa budowlanego powoduje utratę mocy obowiązującej postanowienia o wstrzymaniu robót budowlanych, co skutkuje bezprzedmiotowością postępowania zażaleniowego i umorzeniem tego postępowania przez organ odwoławczy na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a.

Tylko właściciel lub zarządca obiektu budowlanego, posiadający tytuł prawny do nieruchomości, mają legitymację do zaskarżenia postanowienia wydanego na podstawie art. 81c ust. 2 Prawa budowlanego. Faktyczne użytkowanie nieruchomości bez tytułu prawnego nie nadaje takiej legitymacji.

Na gruncie art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych penalizowane jest zachowanie naruszające zasady dotyczące miejsca urządzania gier hazardowych na automatach, nie zaś zachowanie naruszające zasady dotyczące warunków, od spełnienia których w ogóle uzależnione jest rozpoczęcie, a następnie prowadzenie działalności polegającej na organizowaniu i urządzaniu gier hazardowych, w tym gier na automatach

1. Odpowiedzialność członka zarządu za zobowiązania podatkowe spółki jest związana z momentem ich powstania, nie zaś z momentem wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania. 2. Członek zarządu powinien złożyć wniosek o upadłość spółki, gdy ta nie reguluje wymagalnych zobowiązań podatkowych, niezależnie od momentu zakończenia jego kadencji.

Zgodnie z art. 8a ustawy zaopatrzeniowej należy uwzględniać indywidualną sytuację obywateli, biorąc pod uwagę położenie i charakter służby. Obejmuje to ocenę, czy osoba była bezpośrednio zaangażowana w realizację zadań i funkcji państwa totalitarnego, czy też jej działalność była ograniczona do zwykłych, standardowych czynności.

Sprawa o nałożenie kary pieniężnej w oparciu o ustawę SENT nie jest sprawą podatkową w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej, a przed wydaniem decyzji w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej nie powstaje żadna skonkretyzowana powinność zapłaty tej kary, a więc postępowanie związane z odstąpieniem od nałożenia kary nie jest analogiczne do postępowania w sprawie umorzenia zaległości podatkowej.

Zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, umorzenie należności z tytułu wypłaconych świadczeń alimentacyjnych nie jest automatyczne i wymaga indywidualnego rozpatrzenia przez organ administracji, uwzględniając sytuację dochodową i rodzinną dłużnika alimentacyjnego. Okoliczność odbywania kary pozbawienia wolności, choć może wpływać na sytuację finansową dłużnika, nie

Członkowie zarządu są odpowiedzialni za zaległości podatkowe spółki, które powstały podczas pełnienia przez nich funkcji, niezależnie od tego, czy faktycznie zarządzali sprawami spółki. Formalne pełnienie obowiązków członka zarządu jest wystarczające do pociągnięcia do odpowiedzialności. Wyłączenie odpowiedzialności jest możliwe jedynie, gdy członek zarządu nie mógł kierować sprawami spółki z powodów

Różna interpretacja stawek VAT dla sprzedaży gotowych posiłków i dań oraz świadczenia usług restauracyjnych do czasu wydania interpretacji ogólnej z 24 czerwca 2016 roku mogła naruszać zasadę neutralności VAT.

Procedura tranzytu zewnętrznego zostaje zakończona, a obowiązki zobowiązanego spełnione, gdy towary objęte tą procedurą i właściwe dokumenty zostaną przedstawione, zgodnie z przepisami tej procedury, w urzędzie celnym przeznaczenia. Organy celne zamykają procedurę tranzytu zewnętrznego, jeżeli są w stanie stwierdzić, na podstawie porównania danych dostępnych w urzędzie wyjścia i danych dostępnych w

Zgodnie z art. 183 § 1 P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, co oznacza, że zakres kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego określa wnoszący skargę kasacyjną, podnosząc naruszenie konkretnego przepisu prawa materialnego lub przepisu postępowania. Naczelny Sąd Administracyjny nie tylko nie ma obowiązku, ale przede wszystkim prawa domyślania się i uzupełniania

Nie ma interesu publicznego w tym, aby nakładać na przewoźnika działającego legalnie dolegliwą karę pieniężną tylko z tej przyczyny, że dopuścił się on pewnych uchybień formalnych, jeżeli uchybienia te nie stanowiły realnego zagrożenia interesów Skarbu Państwa w postaci możliwości szczuplenia dochodów budżetowych i zostały usunięte w całości lub w znacznej części w toku kontroli. Przy badaniu, czy

W postępowaniu dotyczącym umorzenia kosztów egzekucyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny, zgodnie z zasadą związania granicami skargi kasacyjnej, nie ocenia prawidłowości ustalenia wysokości tych kosztów, lecz jedynie zasadność ich umorzenia.

Ocena zasadności nałożenia kary pieniężnej na podstawie ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów powinna uwzględniać zasadę proporcjonalności oraz dokładną analizę interesu publicznego, z uwzględnieniem charakteru danego naruszenia oraz jego wpływu na interesy Skarbu Państwa.

1. Odpowiedzialność podatkowa osób trzecich jest akcesoryjna w stosunku do odpowiedzialności podatnika. Osoba trzecia nie może ponosić odpowiedzialności za zaległości podatkowe, które wygasły wobec podatnika. 2. Organ podatkowy nie może orzec o odpowiedzialności osoby trzeciej za zaległość podatkową, która wygasła, a postępowanie w tym przedmiocie staje się bezprzedmiotowe.

Nie ma interesu publicznego w tym, aby nakładać na przewoźnika działającego legalnie dolegliwą karę pieniężną tylko z tej przyczyny, że dopuścił się on pewnych uchybień formalnych, jeżeli uchybienia te nie stanowiły realnego zagrożenia interesów Skarbu Państwa w postaci możliwości szczuplenia dochodów budżetowych i zostały usunięte w całości lub w znacznej części w toku kontroli. Przy badaniu, czy

Oszustwo podatkowe należy odróżnić od nadużycia prawa, które zakłada realne zaistnienie zdarzeń gospodarczych, ale ukształtowanych w taki sposób, aby umożliwić uzyskanie korzyści podatkowej, która nie byłaby należna w sytuacji ukształtowania tych zdarzeń w sposób właściwy w świetle przepisów prawa.

1. Odmowa rejestracji podatnika VAT na podstawie art. 96 ust. 4a ustawy o VAT musi nastąpić w formie decyzji administracyjnej, niezależnie od braku wymogu zawiadamiania podmiotu w przepisie. Jest to efektem władczej ingerencji organu podatkowego w prawa podmiotu, ograniczając istotnie jego prawo do prowadzenia działalności gospodarczej. 2. Sam fakt braku użycia określenia "decyzja" nie oznacza, że

Instytucja Zarządzająca zawiera zarówno umowy o dofinansowanie, wypłaca środki, kontroluje, jak i wydaje decyzje o zwrocie dofinansowania w sytuacji, gdy zajdą ku temu przesłanki. Działania Instytucji Zarządzającej mają oparcie wprost w przepisach ustawy o finansach publicznych. Do postępowania w zakresie ubiegania się oraz udzielania dofinansowania na podstawie ustawy ze środków pochodzących z budżetu

W przypadku stwierdzenia niewłaściwości organu administracji publicznej w sprawie, brak podejmowania działań wynikających z przepisów art. 65 § 1 k.p.a. narazić może organ na uzasadniony zarzut pozostawania w bezczynności.

Celem organu winno być bowiem dążenie do udzielenia merytorycznej odpowiedzi na zadane przez wnioskodawcę pytanie, a nie do pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia z uwagi na upływ terminu do jego uzupełnienia, szczególnie w sytuacji, gdy wnioskodawca współpracuje z organem, usiłując uzyskać merytoryczną ocenę swojego stanowiska.

W postępowaniu odwoławczym od decyzji o wymierzeniu kary pieniężnej na podstawie ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów, właściwość miejscowa organu odwoławczego ustalana jest zgodnie z miejscem kontroli przewozu, a nie według ogólnej zasady wynikającej z Ordynacji podatkowej, co wynika z charakteru specjalnego tego typu postępowania administracyjnego.

Podejmując się pełnienia funkcji członka zarządu, osoba ta nabywa prawo, ale także obowiązek prowadzenia spraw spółki (art. 208 § 2 k.s.h.). Omówione pojęcie rozumieć należy jako posiadanie formalnych uprawnień członka zarządu za konkretny okres, niezależnie od tego, czy obciążony odpowiedzialnością członek zarządu faktycznie zajmował się interesami podmiotu, w którym był członkiem zarządu. Sformułowanie