1. Sąd drugiej instancji jest związany postanowieniem oddalającym zarzut, którego uwzględnienie uzasadniałoby odrzucenie pozwu wtedy, jeżeli sam je wydał, tj. nie ma on możliwości odrzucenia pozwu z powodu braku tej przesłanki, której istnienie poprzednio stwierdził, oddalając zażalenie na postanowienie odmawiające odrzucenia pozwu. Jest także związany poglądem prawnym dotyczącym tej kwestii wyrażonym

Z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) i art. 6 ust. 1 pkt 5 u.p.c.c. wynika, że podstawą opodatkowania przy umowie zniesienia współwłasności jest wysokość spłaty, określana jako wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego nabytego ponad wartość udziału we współwłasności, a nie wartość spłaty, określona przez strony w umowie zniesienia współwłasności. Byłaby to bowiem subiektywnie - a nie obiektywnie - określona

Organy podatkowe nie są skrępowane regułami dotyczącymi wartości poszczególnych dowodów, orzekają na podstawie własnego przekonania, popartego zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Nakłada ona też na organy podatkowe obowiązek oceny wszystkich zebranych w sprawie dowodów, każdego z nich z osobna i we wzajemnych ich związku.

Przy naruszeniu prawa procesowego należy wskazać przepisy tego prawa naruszone przez sąd, na czym polegało uchybienie tym przepisom i dlaczego uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W sytuacji, gdy w skardze kasacyjnej zarzuca się zarówno naruszenie przepisów prawa materialnego, jak i naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega ostatnio wymieniony

Uzasadniona obawa, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane wymaga wykazania, ale przedmiotem tego procesu nie musi być udowodnienie, że na pewno, z całą pewnością, podatnik danego zobowiązania nie wykona. Przedmiotem tych dowodów powinno być natomiast wykazanie, że organ podatkowy miał podstawy, do czego odwołuje się orzecznictwo, aby żywić taką uzasadnioną obawę.

Decyzja zabezpieczająca nie zastępuje decyzji wymiarowej i nie rozstrzyga sprawy co do istoty, ponieważ nie przesądza treści przyszłej decyzji wymiarowej, a jedynie uprawdopodabnia wysokość zaległości. Decyzje zabezpieczające mają charakter tymczasowy i akcesoryjny.

Naczelny Sąd Administracyjny pragnie podkreślić, że odpowiedzialność za niewłaściwą treść urzędowych formularzy obciąża instytucje państwowe, a co za tym idzie, nie może wpływać na zakres praw i obowiązków obywateli.

Poszczególne tryby nadzwyczajne nie mogą być stosowane zamiennie, mają na celu usunięcie tylko określonego rodzaju wadliwości decyzji. Oznacza to, że jest to system weryfikacji decyzji ostatecznych oparty na zasadzie niekonkurencyjności. W literaturze przedmiotu podnosi się także, że przesłanka nieważności decyzji wymieniona w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. dotyczy zarówno przepisów materialnych, jak i

Decyzja administracyjna jest to oświadczenie woli i wiedzy podobnie jak oświadczeniem woli i wiedzy jest wyrok sądowy kompetentnego organu administrującego, podjęte w wyniku zastosowania normy materialnego prawa administracyjnego lub w określonym zakresie normy prawa procesowego do ustalonego stanu faktycznego, w trybie, formie, strukturze uregulowanej prawem procesowym, zakomunikowany stronie, w celu

Sąd, rekonstruując podstawę rozstrzygnięcia, obowiązany jest uwzględnić wszystkie normy obowiązujące w systemie prawnym, w tym te o charakterze konstytucyjnym i stosować w tym zakresie reguły kolizyjne – lex superior derogat legi inferiori. Stąd nie ma żadnych racjonalnych przesłanek, by kończyć postępowanie na podstawie niekonstytucyjnych przepisów, a następnie wznawiać zakończone w ten sposób postępowania

Strona ustanawiając pełnomocnika chce się ustrzec przed skutkami nieznajomości prawa, więc jeżeli organ pomija pełnomocnika w toku czynności postępowania administracyjnego, to w ten sposób niweczy skutki wspomnianej staranności strony w dążeniu do ochrony jej praw i interesów oraz zapewnienia sobie ochrony, jaką powinna uzyskać w państwie prawa.

Jeśli przedmiot świadczenia nie spełnia wymagań ustalonych w umowie, to wierzyciel musi podjąć decyzję, czy zdecyduje się je przyjąć, (i mamy wówczas do czynienia z wykonaniem zobowiązania, z tym że w sposób nienależyty), albo też może odmówić jego przyjęcia. Istnieje wtedy stan niewykonania zobowiązania. Tylko w tym pierwszym przypadku zgodnie z treścią art. 642 § 1 k.c. roszczenie przyjmującego zamówienie

Według Trybunału Konstytucyjnego, zasada równości daje się wyrazić w formule takiej że nie wolno tworzyć takiego prawa, które różnicowałoby sytuację prawną podmiotów będącej w takiej samej sytuacji faktycznej.

Ustalenie dopuszczalności zastosowania nadzwyczajnego trybu postępowania – postępowania w sprawie wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją wymaga rozpoznania takich istotnych okoliczności faktycznych, jak legitymacji do wniesienia żądania wszczęcia postępowania, zachowania ustawowego terminu do wniesienia żądania.

Przepisy prawa międzynarodowego nie definiują powietrza jako elementu środowiska połączonego trwale z morzem, czy też jako pojęcia utożsamianego z pojęciem morza. Wprowadzają jednak regulacje związane z ochroną powietrza przed zanieczyszczeniem, np. zakaz używania określonych substancji i tylko w tym zakresie mają one pierwszeństwo przed regulacjami krajowymi.

Zabezpieczenie nie może i nie prowadzi do przymusowego wykonania obowiązku. Uznanie kwoty na rachunku depozytowym organu podatkowego pozbawia wprawdzie podatnika możliwości swobodnego korzystania z tych kwot, jednak również organ podatkowy nie może nimi swobodnie dysponować, musi się liczyć z obowiązkiem ich zwrotu lub zaliczenia na określoną należność nie jest to ostateczne przysporzenie. Wybierając

Najwcześniejszym momentem powstania nadpłaty w podatku dochodowym jest dzień złożenia zeznania rocznego, o ile w tym dniu podatek zawyżony lub nienależny został przez podatnika zapłacony i brak jest możliwości powstania nadpłaty w zawyżonej lub nienależnej zaliczce wcześniej, niż dzień złożenia zeznania rocznego.

Wywłaszczenie nieruchomości polegało zawsze i polega nadal na odjęciu tytułu prawnorzeczowego do nieruchomości, ale odjęciu tego prawa konkretnemu podmiotowi – osobie, której prawo to przysługuje, której jest przypisane i którym ona może się wylegitymować. Nie może być odjęte prawo własności do nieruchomości podmiotowi niewiadomemu, nieokreślonemu, gdyż takie odjęcie sprzeczne jest z istotą wywłaszczenia

Przesunięcie terminu do wniesienia odwołania pozostaje w związku z tym, że w postępowaniu odwoławczym organ obowiązany jest ponownie rozpoznać i rozstrzygnąć sprawę w pełnym zakresie rozstrzygnięcia przez organ pierwszej instancji, w tym obejmujące rozstrzygnięcie uzupełniające. Forma rozstrzygnięcia uzupełniającego nie ma znaczenia prawnego dla stwierdzenia, że rozstrzygnięcie to wchodzi do całości

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Uzasadnienie podstaw kasacyjnych polega na wykazaniu, że stawiane zarzuty mają usprawiedliwioną podstawę i zasługują na uwzględnienie. Uzasadniając zarzut naruszenia prawa materialnego przez jego błędną wykładnię wykazać należy, że sąd mylnie zrozumiał stosowany przepis prawa, natomiast uzasadniając zarzut niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego wykazać należy, że sąd stosując przepis

Jednoosobowa spółka Skarbu Państwa powstała na skutek komercjalizacji (przekształcenia) przedsiębiorstwa państwowego, może przy ustalaniu dochodu, bądź przy ustalania straty za dany rok podatkowy uwzględnić stratę przedsiębiorstwa państwowego, gdyż nie obejmują jej zakazy z art. 7 ust. 3 pkt 4) i ust. 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74,

Precyzyjne podanie podstawy wznowienia zakreśla przedmiot postępowania prowadzonego po wydaniu postanowienia o wznowieniu, dlatego wnioskodawca nie może ograniczyć się jedynie do przytoczenia treści przepisu. Przedmiotem postępowania wznowieniowego mają być z kolei konkretne okoliczności, odpowiadające podstawom wznowieniowym i ich wpływ na treść ostatecznej decyzji.

Prowadzenie normalnej działalności przez agencję pracy tymczasowej, w rozumieniu art. 12 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/04 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, czy też znacznej części działalności w rozumieniu art. 14 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/09 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego