Wyrok wstępny podlega zaskarżeniu według takich samych zasad, jak wyrok końcowy, a sąd drugiej instancji, rozpoznając sprawę na skutek wniesionej apelacji stosuje reguły orzekania obowiązujące w postępowaniu apelacyjnym, a więc wskazane także w art. 386 § 4 k.p.c. W razie wydania wyroku wstępnego zakres użytego w tym przepisie pojęcia "nierozpoznanie istoty sprawy", zważywszy na istotę tego wyroku,

Przepis art. 300 § 2 k.k. udziela ochrony również wierzytelnościom nie związanym z obrotem gospodarczym, w tym wynikającym z zobowiązań podatkowych.

Podstawę odpowiedzialności osoby, za którą bez podstawy prawnej inny podmiot wykonał obowiązek ustawowy, ponosząc z tego tytułu wydatki, stanowią albo przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia (art. 752 i nast. k.c.), albo przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu (art. 405 - 409 k.c.), przy czym wybór roszczenia należy do powoda i zastosowanie pierwszej z nich wyłącza drugą. Dopiero stwierdzenie

Skarga złożona na podstawie art. 101 ust. 1 u.s.g. nie ma charakteru actio popularis, a więc do jej wniesienia nie legitymuje ani sprzeczność z prawem zaskarżonego zarządzenia, ani też stan zagrożenia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia.

Żaden ze wskazanych przez stronę przepisów kodeksu cywilnego (art. 361 - 363 k.c.), nie jest bezpośrednim źródłem wypłaty spornego odszkodowania, nie pozwala bowiem, jak chce tego przepis art. 21 ist. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., na określenie wprost jego wysokości lub zasad jego ustalenia, a tym samym na potraktowanie otrzymanego przez stronę odszkodowania, jako zwolnionego od podatku. Wyłączną bowiem podstawą

Zgodnie z art. 378 § 1 k.p.c. sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę w granicach apelacji. Treść tego przepisu wyłącza uprawnienie sądu drugiej instancji do stwierdzenia naruszenia przepisów postępowania w zakresie wykraczającym poza granice zarzutów zawartych w apelacji.

1. Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego, polegającego na zakupie towaru u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i zużyć go w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania

Powierzchowna tylko ocena ustaleń faktycznych organów podatkowych poddawać może w wątpliwość trafność rozstrzygnięcia sądu I instancji.

Zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 22 ust. 1 oraz art. 24a ust. 1 u.p.d.o.f., do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru, u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji.

Każde odszkodowanie za odjęcie prawa własności na cel publiczny, którego zasady ustalania oraz wypłaty określają przepisy o gospodarce nieruchomościami korzysta ze zwolnienia podatkowego po spełnieniu warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 29 u.p.d.o.f. Nie ma natomiast znaczenia, czy podstawa wypłacenia odszkodowania wynika z przejęcia nieruchomości z mocy prawa w trybie ustawy o szczególnych zasadach

Użyty w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń zwrot "wartość otrzymanych", odnosi się zarówno do samego faktu uzyskania takiego świadczenia, jak i jego wielkości (wartości). Wyjątku od tej zasady, w odniesieniu do okoliczności stanu faktycznego wskazanych we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji,

W sytuacji, gdy zobowiązany na wezwanie poborcy skarbowego płaci dochodzoną należność pieniężną, a poborca – w myśl art. 68 § 1 u.p.e.a. – wystawia pokwitowanie odbioru pieniędzy, z chwilą zapłaty przez zobowiązanego całości lub części dochodzonej w postępowaniu egzekucyjnym kwoty pieniędzy, podatnik (zobowiązany) zostaje zawiadomiony o zastosowaniu środka egzekucyjnego w rozumieniu art. 70 § 4 O.p

Samorządność stowarzyszeń nie powinna ograniczać kognicji Sądów przy rozpoznawaniu sporów poddanych ich właściwości.

Wykluczone jest, aby przepis Kodeksu karnego skarbowego mógł wyprzeć na zasadzie specjalności lub konsumpcji przepis Kodeksu karnego (lub odwrotnie).

Występek określony w art. 231 § 1 k.k. należy do kategorii przestępstw z konkretnego narażenia na niebezpieczeństwo, a więc materialnych, znamiennych skutkiem, którym jest wystąpienie niebezpieczeństwa powstania szkody w interesie publicznym lub prywatnym.

1. Uprawnieni z tytułu udzielenia przy kupnie lokalu bonifikaty, jeśli nie dotrzymają warunku, nie sprzedawania lokalu we wskazanym przez ustawę czasie i sprzedają go z zyskiem, sami pozostając w niezgodzie z zasadami współżycia społecznego nie mogą skutecznie zwalczać prawa do dochodzenia zwrotu udzielonej im bonifikaty zarzucając naruszenie art. 5 k.c. 2. Nie można podzielić stanowiska jakoby zwrot

1. Od wyroku sądu I instancji służy stronie jedna skarga kasacyjna, a nie dwie lub więcej. W pismach procesowych wniesionych w terminie wyznaczonym ustawowo na złożenie skargi kasacyjnej można podnieść dalsze zarzuty i rozszerzyć argumentację uzasadnienia, po upływie zaś tego terminu nie można wskazywać na nowe zarzuty a jedynie uzupełniać, rozszerzać uzasadnienie podstaw kasacyjnych. 2. W sprawie

Spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu nie można obciążyć użytkowaniem.

Brak jest podstaw do zaaprobowania stanowiska, że orzeczenia wydane na tle stosowania art. 33 ustawy o VAT z 1993 r. zachowują aktualność na gruncie obecnie obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Miasto ma prawo żądać zapłaty wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości, a także usunięcia szlabanu i wydania działki. Przesłanką bowiem tych roszczeń, przewidzianych w art. 222 kodeksu cywilnego, jest wkroczenie w sferę cudzego prawa własności. Bez znaczenia dla powstania tych roszczeń pozostają elementy subiektywne, takie jak: wina, dobra czy zła wiara osoby naruszającej własność, czy też jej

Faktura VAT otrzymana przez podatnika od podmiotu niezarejestrowanego jako podatnik dla potrzeb VAT daje prawo do odliczenia podatku gdy: 1. są spełnione materialne przesłanki do odliczenia, tzn. czynność udokumentowana fakturą została przez dostawcę (usługodawcę) faktycznie wykonana i wykorzystana przez podatnika (odbiorcę faktury) do realizacji czynności opodatkowanej; 2. podatek z tej faktury został

Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków mają walor dokumentu urzędowego, o którym jest mowa w art. 194 ustawy Ordynacja podatkowa i zgodnie z treścią tego przepisu stanowią dowód tego, co zostało w nich stwierdzone.

Wydanie na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) postanowienia organu odwoławczego stwierdzające uchybienie terminu do złożenia odwołania nie stanowi przeszkody procesowej do przywrócenia na wniosek strony spełniający wymogi określone w art. 162 §1 i § 2 tej ustawy terminu do złożenia tego odwołania otwierające tym

Okoliczność odrzucenia skargi kasacyjnej pomimo jej wniesienia w ustawowym terminie, należy postrzegać w kategoriach pozbawienia strony możności działania wskutek naruszenia przepisów prawa.