1. Za zaległości składkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, spółki akcyjnej lub spółki akcyjnej w organizacji odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli członek zarządu nie wskazuje mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości składkowych spółki w znacznej części. Z brzmienia tego

1. Nazwanie poszczególnych operacji zmierzających do oszacowania podstawy opodatkowania szacowaniem przychodu i ustaleniami w zakresie kosztów nie jest właściwe mając na uwadze posługiwanie się terminami języka prawnego i prawniczego. Nie stanowi jednak takiej wady postępowania podatkowego, która mogłaby mieć istotny wpływ na wynik sprawy. 2. Szczególny przypadek, o jakim mowa w art. 207 § 2 P.p.s.a

Stosownie do treści art. 184 ust. 1 ustawy emerytalnej ubezpieczonym, urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r., przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32. Natomiast przepis art. 184 ust. 2 stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1 przysługuje pod warunkiem rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem. Wykładnia językowa i funkcjonalna tak sformułowanych

Decyzja kasacyjna powodująca przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia może zatem być podjęta wyłącznie w sytuacji, gdy postępowanie w pierwszej instancji przeprowadzone zostało z rażącym naruszeniem norm prawa procesowego. Żadne inne wady postępowania, ani wady decyzji podjętej w pierwszej instancji nie dają organowi odwoławczemu podstaw do wydania decyzji kasacyjnej tego typu. Ten rodzaj decyzji

Rażące naruszenie prawa następuje wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter naruszenia powoduje, że owa decyzja nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Rażące naruszenie prawa zachodzi zatem wówczas, gdy istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu a rozstrzygnięciem objętym decyzją

Niewątpliwie obowiązkiem sądu administracyjnego jest wydanie orzeczenia "na podstawie akt sprawy" (art. 133 § 1 p.p.s.a.) i wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia (art. 141 § 4 p.p.s.a.). Tak rozumiana powinność obejmuje pełne i dostatecznie wnikliwe odniesienie się do rozpatrywanego stanu faktycznego i prawnego sprawy, z uwzględnieniem racji podniesionych przez stronę skarżącą. Jakkolwiek nie

Skoro wprost z przepisów prawa nie wynika, aby wypłacenie dywidendy niepieniężnej powodowało powstanie po stronie podatnika obowiązku podatkowego, to nie można rozszerzać katalogu źródeł przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Za niedopuszczalne należy bowiem uznać opodatkowywanie jednostronnej, nieodpłatnej czynności prawnej również po stronie spółki, a więc podmiotu uszczuplającego

1.Opłata legalizacyjna, o której mowa w art. 49 ust. 1 i 2 w związku z art. 59f ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) nie jest podatkiem i wobec tego nie mają do niej zastosowania przepisy Rozdziału 8 „Przedawnienie” ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.), w tym przepis art

Współwłaściciel może domagać się od pozostałych współwłaścicieli, korzystających z rzeczy wspólnej z naruszeniem art. 206 k.c. w sposób wyłączający jego współposiadanie, wynagrodzenia za korzystanie z tej rzeczy na podstawie art. 224 § 2 lub art. 225 k.c.

Kierowanie egzekucji do właściciela samochodu opiera się zwykle na dwóch powiązanych elementach. Pierwszym jest oparte na zasadach doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania domniemanie faktyczne, że to właściciel samochodu jest korzystającym z dróg publicznych. W przypadku, gdy ktoś jest właścicielem samochodu, to przede wszystkim on z niego korzysta. Drugim elementem jest założenie, że jeśli

Ustalenia faktyczne nie mogą być podważane zarzutami naruszenia prawa materialnego w ramach podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 1 P.p.s.a.

W sprawach dotyczących tzw. zakażeń szpitalnych możliwe i uzasadnione jest przyjęcie niedbalstwa placówki służby zdrowia w drodze domniemania faktycznego, przy braku dowodu przeciwnego.

Dla oceny utraty charakteru rolnego lub leśnego znaczenie mają okoliczności faktyczne, związane z rzeczywistym sposobem użytkowania gruntu, a nie formalnoprawne, związane z charakterem gruntu wskazanym w ewidencji gruntów i budynków.

Zawarta umowa o dożywocie ma charakter odpłatny również w znaczeniu materialnopodatkowym, a nie tylko cywilistycznoprawnym.

Ogólną dyrektywą interpretacyjną przy stosowaniu przepisu art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej powinno pozostać uznanie wyjątkowości instytucji umorzenia zaległości podatkowych, jako nieefektywnej formy wygasania zobowiązań podatkowych i jako odstępstwa od zasady powszechnego opodatkowania. Wpływy z podatków przeznaczane są bowiem na realizację różnych celów społecznych, a więc odpowiednio do tej okoliczności

Żądanie pozwu zgłaszane na podstawie art. 189 k.p.c. i zmierzające do ustalenia prawa lub stosunku prawnego (także negatywnie) musi być przez powoda formułowane ze świadomością skutków, jakie w świetle obowiązującego prawa ma wywoływać prawomocny wyrok, a mianowicie, że będzie on wiązać w granicach wyznaczonych treścią art. 365 k.p.c. oraz tworzyć w relacjach między stronami stan powagi rzeczy osądzonej

Wartość utraconego samochodu nie mogła być uznana za koszt uzyskania przychodu z innych źródeł. Kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Niewątpliwie możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do tej kategorii uzależniona jest od łącznego spełnienia trzech przesłanek: koszty te muszą być faktycznie poniesione

1. Artykuł 58 § 2 k.c. przewiduje nieważność czynności prawnej sprzecznej z zasadami współżycia społecznego. Ocena dotyczy treści czynności, co oznacza, że konieczne jest najpierw odtworzenie znaczenia, jakie strony nadały podjętej czynności, a dopiero potem możliwa jest kontrola, czy czynność ta (lub jej część) są nie do pogodzenia z zasadami etycznymi. W wypadku, kiedy treść konkretnego postanowienia

Skoro przepis art. 228 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że "Organ odwoławczy stwierdza w formie postanowienia uchybienie terminowi do wniesienia odwołania", to koniecznym jest ustalenie, w jakim dniu miało miejsce prawidłowe doręczenie decyzji oraz ustalenie kiedy zostało wniesione odwołanie od tej decyzji i w rezultacie czy doszło do uchybienia terminu do wniesienia odwołania – co jest stanem

Nie ulega wątpliwości, że wydanie postanowienia na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, winno być poprzedzone bezspornymi ustaleniami w zakresie prawidłowości i daty doręczenia stronie kwestionowanego w drodze odwołania rozstrzygnięcia wydanego przez organ I instancji oraz w zakresie daty wniesienia odwołania od tego orzeczenia. Stwierdzenie uchybienia terminu do wniesienia odwołania

Zarówno w stanie prawnym obowiązującym w dacie dokonania wpłat (art. 77 Ordynacji podatkowej ) jak i wydawania decyzji w rozpoznawanej sprawie (art. 78 Ordynacji podatkowej ) nie wszystkie nadpłaty podlegały oprocentowaniu, a zatem nie jest wystarczające wskazanie istnienia nadpłaty bez wykazania, że należy ona do katalogu nadpłat podlegających oprocentowaniu.

Porównanie regulacji zawartych ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych wskazuje, że „wartość rynkowa lokalu” (art. 11 ust. .21u.s.m.) oraz „ wkład mieszkaniowy” (art. 10 ust. 2 u.s.m.) to kategorie różne, natomiast zakresem zwolnienia podatkowego z art. 21 ust. 1 pkt 50 u.p.d.o.f. objęte zostały wyłącznie przychody związane ze zwróconym wkładem „do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów”. W konsekwencji

Wspólnota mieszkaniowa nie ma legitymacji czynnej do dochodzenia roszczeń odszkodowawczych, związanych z wadami fizycznymi nieruchomości wspólnej, wstosunku do sprzedawcy odrębnej własności lokalumieszkalnego, chyba żewłaściciel lokalu przelał na nią te roszczenia. Bez przelewu wierzytelności wspólnota nie może dochodzić roszczeń związanych z wadami nieruchomości wspólnej, wynikających z umowy sprzedaży

Organy podatkowe nie mogą w sposób generalny wymagać, by podatnik zamierzający skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT badał, czy wystawca faktury za towary lub usługi, których odliczenie ma dotyczyć, jest podatnikiem, czy dysponuje towarami będącymi przedmiotem transakcji i jest w stanie je dostarczyć oraz czy wywiązuje się z obowiązku złożenia deklaracji i zapłaty podatku VAT, w celu upewnienia