Umowa kredytu hipotecznego indeksowanego do CHF, zawierająca klauzule abuzywne dotyczące jednostronnego ustalania kursu waluty przez bank, jest nieważna. Niemożliwe jest zastąpienie niedozwolonych postanowień innymi regulacjami, co uniemożliwia dalsze wykonywanie umowy.

W przypadku stwierdzenia abuzywności postanowień umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej, odnoszących się do sposobu określania kursu waluty obcej (tzw. klauzul przeliczeniowych), nie można zastąpić tych postanowień innymi regułami (przepisami dyspozytywnymi, zwyczajami), a wobec braku możliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej, umowa kredytu jest nieważna w całości. Skutkiem nieważności

Sąd Najwyższy stwierdził, iż sąd pierwszej instancji rażąco naruszył przepisy prawa materialnego, orzekając przepadek pojazdu, który nie był własnością skazanego, co skutkuje koniecznością orzeczenia przepadku równowartości pojazdu.

W stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2022 r. wniosek o zawezwanie do próby ugodowej przerywał bieg przedawnienia roszczenia, chyba że z okoliczności dokonania tej czynności wynika, iż nie została przedsięwzięta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.).

Warunkowe umorzenie postępowania karnego jest niedopuszczalne, gdy kara przewidziana za zarzucany czyn przekracza 5 lat pozbawienia wolności, co skutkuje uchyleniem wyroku dokonującego takiego umorzenia.

Postanowienia umowne określające zasady indeksacji kredytu do CHF, uznane za abuzywne, nie wiążą konsumenta, a ich eliminacja z umowy kredytowej uniemożliwia jej dalsze wykonywanie, co prowadzi do jej nieważności.

Skarga dotycząca naruszenia niezawisłości sądu przez nienależytą jego obsadę, zgodnie z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., jest zasadna i skutkuje uchyleniem wyroku sądu odwoławczego oraz przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Rozpoznanie apelacji przez sąd drugiej instancji w składzie jednego sędziego na podstawie art. 3671 § 1-3 k.p.c. (obowiązującego od 28 września 2023 r.) nie stanowi naruszenia prawa do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP) ani nieważności postępowania (art. 379 pkt 4 k.p.c.). Uchwała SN z 26 kwietnia 2023 r. (III PZP 6/22) dotycząca składu jednoosobowego z ustawy covidowej nie ma zastosowania do systemowej

Wydanie nakazu zapłaty na podstawie weksla bez zbadania abuzywności umowy pożyczki zagraża zasadom demokratycznego państwa prawnego oraz ochronie konsumentów. Sąd Najwyższy uchyla orzeczenie Sądu Rejonowego, podkreślając obowiązek badania z urzędu treści umowy konsumenckiej dla zapewnienia sprawiedliwości społecznej i zgodności z art. 2 oraz art. 45 Konstytucji RP.

Nienależyta obsada sądu w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. zachodzi, gdy w składzie sądu uczestniczy osoba powołana na urząd sędziego przy udziale Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej na podstawie ustawy z 8 grudnia 2017 r., naruszającej standardy niezależności i bezstronności sądów.

Wyrok nakazowy może być wydany jedynie przy pełnym i jednoznacznym materiale dowodowym; każde wątpliwości co do faktów lub kwalifikacji prawnej wymagają przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego na rozprawie.

Bezwzględna przyczyna odwoławcza dotycząca rozbieżności w treści wyroku powinna skutkować uchyleniem orzeczenia tylko w zakresie objętym uchybieniem, pozostawiając niepodważone części wyroku w mocy. Sąd odwoławczy uchylił wyrok w całości bezzasadnie, co wymagało interwencji sądu kasacyjnego.

Oczywiście zasadność kasacji uzasadnia przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w celu rozwiania wątpliwości dotyczących winy obwinionego za wykroczenie z art. 94 § 1 k.w., uprzednio bezpodstawnie przypisane wyrokiem nakazowym.

Utrzymanie w mocy zasądzenia kosztów zastępstwa prawnego na rzecz osób, które przestały być pokrzywdzonymi, bez dokonania stosownych zmian orzeczenia, stanowi rażące naruszenie prawa procesowego w rozumieniu art. 433 § 1 k.p.k. w zw. z art. 440 k.p.k.

Udział sędziów powołanych po 2017 r. przez nową KRS może stanowić naruszenie standardów niezależności sądu, co uzasadnia uchylenie wyroków i ponowne rozpoznanie sprawy (art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.).

Nieważne wskazanie okresu zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych z art. 28 § 1 pkt 1 k.w. skutkuje rażącym naruszeniem prawa materialnego, wymagającym uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

Uchylenie wyroku nakazowego z powodu naruszenia procedury karnej poprzez niewłaściwe zastosowanie środka karnego przepadku równowartości pojazdu przy braku wystarczających dowodów oraz konieczność rozpoznania sprawy na zasadach ogólnych.

Wyrok Sądu Okręgowego w Lublinie uchylono ze względu na nienależyte zbadanie kwalifikacji prawnej czynu, który powinien być uznany za wykroczenie, a nie przestępstwo. Sprawę przekazano do ponownego rozpoznania.

Polecenie Ministra Zdrowia dotyczące dodatkowych świadczeń pieniężnych dla personelu medycznego w okresie pandemii COVID-19 nie stanowi źródła prawa pracy w rozumieniu art. 9 § 1 k.p., a przewidziane nim świadczenie nie ma charakteru składnika wynagrodzenia ze stosunku pracy, lecz stanowi sui generis świadczenie publiczne finansowane ze środków publicznych. Pracodawca zobowiązany umową z NFZ do wypłaty

Ugoda sądowa dotycząca roszczeń deliktowych może być częściowo nieważna na podstawie art. 447 k.c., jeżeli w zakresie określonego rodzaju świadczenia (np. renty z tytułu zwiększonych potrzeb) rażąco narusza interes poszkodowanego poprzez ustalenie kwoty znacznie nieadekwatnej do rzeczywistych potrzeb, przy jednoczesnym zachowaniu skuteczności w pozostałym zakresie, w którym nie doszło do naruszenia

Klauzule przeliczeniowe stanowią niedozwolone postanowienia umowne, skutkując nieważnością umowy kredytowej, gdyż kształtują główne świadczenia stron bez odpowiedniej przejrzystości i naruszają interesy konsumenta.

Orzekając o kasacji na niekorzyść oskarżonego w sprawie przekroczenia ustawowego limitu wymiaru kary grzywny wyrokiem nakazowym, Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Rejonowego, co uznaje za rażące naruszenie art. 502 § 1 k.p.k., i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania. (IV K 800/24)

Uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania musi opierać się na przesłankach uzasadniających konieczność przeprowadzenia całego przewodu sądowego na nowo, zgodnie z art. 437 § 2 k.p.k. Wady procesowe o charakterze punktowym mogą być naprawiane w postępowaniu odwoławczym.

W przypadku występku zagrożonego zarówno grzywną, jak i karą pozbawienia wolności do roku, wymierzona kara grzywny nie może być niższa niż 50 stawek dziennych, zgodnie z art. 33 § 1a pkt 1 k.k.