Sąd odwoławczy nie jest uprawniony do wydania wyroku kasatoryjnego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji, jeżeli dostrzeżone uchybienia dotyczą jedynie części postępowania dowodowego, które mogą zostać usunięte przez sąd odwoławczy w ramach jego kompetencji.

Naśladownictwo produktów konkurenta, nawet w przypadku braku indywidualizujących cech, może zostać zakwalifikowane jako delikt nieuczciwej konkurencji, gdy działanie to polega na pasożytniczym wykorzystywaniu zdobytej przez inny podmiot renomy, w szczególności, gdy konkurent opiera swoją pozycję rynkową na renomie i efektach pracy innego przedsiębiorstwa.

Umowa kredytu obowiązuje w wyrażonej w niej walucie tylko wówczas, gdy strony na etapie zawarcia umowy miały rzeczywistą możliwość zarówno wypłaty, jak i spłaty kredytu w tej walucie.

W przypadkach naruszenia prawa do znaków towarowych oraz czynów nieuczciwej konkurencji przez wprowadzenie w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów, sądy mogą zakazać korzystania z mylących oznaczeń nawet w sytuacji, gdy uprawniony sprzeciwił się naruszeniu w terminie krótszym niż pięć lat od powzięcia wiadomości o używaniu znaku, a ponadto możliwe jest uznanie ochrony znaków towarowych jako znaków

Wymierzanie kary łącznej w wymiarze przekraczającym 2 lata ograniczenia wolności, zgodnie z art. 86 § 1 k.k., stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

Klauzule indeksacyjne oraz klauzule ryzyka walutowego zawarte w umowach kredytu indeksowanego do waluty obcej, które pozwalają bankowi na jednostronne i swobodne kształtowanie kursu waluty, stanowią postanowienia abuzywne, co prowadzi do nieważności umowy, gdyż niemożliwe jest utrzymanie jej podstawowego charakteru po usunięciu tych klauzul.

Służba w instytucjach i formacjach wymienionych w ustawie zaopatrzeniowej nie może być automatycznie uznawana za służbę na rzecz totalitarnego państwa bez możliwości przedstawienia dowodów przez wnioskodawcę na okoliczność rzeczywistego charakteru wykonywanych przez niego działań.

Zmiana umowy na podstawie klauzuli rebus sic stantibus może być dochodzona, nawet po wykonaniu umowy, jeśli przesłanki tej klauzuli zaistniały w czasie trwania stosunku zobowiązaniowego, pod warunkiem posiadania przez wszystkie strony pełnej legitymacji procesowej.

Artykuł 72 § 2 k.c. stanowi podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej za prowadzenie negocjacji z naruszeniem dobrych obyczajów lub bez zamiaru zawarcia umowy. Dla pociągnięcia do odpowiedzialności konieczne jest wykazanie złej wiary negocjującego oraz związku przyczynowego między tą działalnością a wyrządzoną szkodą. Negocjacje mogą obejmować różne umowy, jednak, gdy dotyczą zobowiązań spółki, odpowiedzialność

Przesłanki uzyskania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym określone są ściśle w art. 485 k.p.c., a ich brak skutkuje koniecznością rozpoznania sprawy w postępowaniu zwykłym.

Obowiązek dostarczenia kompletnej i prawidłowej dokumentacji aplikacyjnej, w tym dokumentacji środowiskowej, leży po stronie inwestora składającego wniosek o dofinansowanie, nawet jeżeli zlecił on przygotowanie dokumentacji aplikacyjnej profesjonalnemu doradcy (art. 750 k.c. w zw. z art. 735 § 1 k.c.).

Zasada powagi rzeczy osądzonej określona w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. dotyczy również postępowań w przedmiocie wydania wyroku łącznego, a jej naruszenie stanowi bezwzględną przyczynę uchylenia orzeczenia zgodnie z art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k.

Klauzule umowne przyznające bankowi jednostronne prawo do określania kursów walut w umowach kredytów indeksowanych są abuzywne, a umowa zawierająca takie postanowienia nie może być utrzymana po ich wyeliminowaniu.

Klauzule walutowe w umowach kredytowych, przyznające bankowi możliwość jednostronnego ustalania kursu waluty indeksacji lub waloryzacji, są abuzywne, a ich zawarcie skutkuje nieważnością umowy kredytowej.

Karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął okres określony w art. 45 § 1 k.w., a sądy odwoławcze mają obowiązek uwzględnienia tej okoliczności z urzędu, niezależnie od etapu postępowania.

Sąd orzekając środki karne w postaci zakazu kontaktowania się i zbliżania się do pokrzywdzonych ma obowiązek określić czas trwania tych zakazów zgodnie z art. 43 § 1 k.k., który stanowi, że takie zakazy orzeka się w latach, od roku do lat 15.

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, pracodawca jest zobowiązany do odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne za pracowników wykonujących pracę na rzecz pracodawcy, nawet jeśli formalnie umowy zlecenia zawierane są z osobami trzecimi, a relacje gospodarcze wskazują na funkcjonalnie jeden podmiot korzystający z pracy tych pracowników.

Sąd odwoławczy nie może orzekać na niekorzyść oskarżonego, zmieniając orzeczenie Sądu I instancji w zakresie kary i środków karnych, jeżeli wyrok Sądu I instancji nie był zaskarżony na jego niekorzyść.

W sytuacji, gdy pracownik wykonuje pracę wyłącznie w innym państwie członkowskim, a działalność pracodawcy w kraju zatrudnienia jest marginalna, organy krajowe mogą ustalić ustawodawstwo tego innego państwa jako właściwe, nawet bez uprzedniego przeprowadzania procedury dialogu i koncyliacji.

Udział w wydaniu orzeczenia osoby, której mandat ławnika wygasł z powodu prawomocnego skazania za przestępstwo, stanowi naruszenie proceduralne skutkujące koniecznością wznowienia postępowania na podstawie art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k. w związku z art. 542 k.p.k.

W przypadku skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego, sąd jest bezwzględnie zobowiązany do nałożenia środka karnego w postaci zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów lub działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, leczeniem małoletnich lub opieką nad nimi na czas określony albo dożywotnio

W razie skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego, sąd jest zobowiązany orzec zakaz zajmowania stanowisk, wykonywania zawodów lub działalności związanej z wychowaniem, edukacją, leczeniem małoletnich lub opieką nad nimi, na czas określony albo dożywotnio (art. 41 § 1a k.k.).

Niedopuszczalne jest prowadzenie postępowania dotyczącego zachowania będącego elementem składowym czynu ciągłego, za który sprawca został prawomocnie skazany, ze względu na zasadę res iudicata wynikającą z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.

Sąd procedujący na podstawie wniosku prokuratora złożonego w trybie art. 335 § 1 k.p.k. ma obowiązek kontroli zgodności proponowanych kar i środków prawnej reakcji ze stosownymi przepisami prawa materialnego, w tym obowiązek orzeczenia obligatoryjnych środków karnych przewidzianych w art. 41 § 1a k.k.