Subsydiarny akt oskarżenia może obejmować jedynie zarzut popełnienia czynu tożsamego z tym, którego dotyczą decyzje umarzające postępowanie przygotowawcze; brak tej tożsamości skutkuje brakiem uprawnienia do wniesienia oskarżenia przez oskarżyciela subsydiarnego.

Artykuł 49 ust. 6 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego stanowi samodzielną podstawę dochodzenia przez jednostki samorządu terytorialnego roszczeń o zapłatę dotacji celowych, gdy ich wysokość nie zapewnia pełnego i terminowego wykonania zadań zleconych, a droga sądowa w takich sprawach jest dopuszczalna.

W sytuacji, gdy oskarżony w czasie popełnienia zarzucanego czynu przebywał w zakładzie karnym, wymagane jest uniewinnienie go, a odpowiedzialność za czyn przypisuje się jedynie jego rzeczywistemu sprawcy. Brak orzeczenia obowiązku naprawienia szkody mimo stosownego wniosku pokrzywdzonego stanowi naruszenie przepisów prawa karnego materialnego.

Dla przypisania odpowiedzialności za oszustwo konieczne jest wykazanie istnienia zamiaru bezpośredniego skierowanego na wprowadzenie w błąd, co należy ocenić na podstawie obiektywnej analizy dowodów i okoliczności faktycznych.

Art. 13b ust. 1 ustawy zaopatrzeniowej pozwala na uznanie służby w jednostkach podporządkowanych Służbie Bezpieczeństwa za 'służbę na rzecz totalitarnego państwa', o ile istnieją przesłanki potwierdzające ten charakter. Jednakże przepisy art. 15c ust. 3 oraz art. 22a ust. 3 ustawy są niezgodne z Konstytucją RP w zakresie, w jakim prowadzą do arbitralnego obniżenia świadczeń funkcjonariuszy za okres

Warunek pozostawania w stanie zatrudnienia na dzień podpisania porozumienia o wypłacie świadczeń, pomijający pracowników, którzy zakończyli zatrudnienie po spełnieniu warunków pracy uprawniających do tych świadczeń, narusza zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, co skutkuje nieobowiązywaniem takiego postanowienia zgodnie z art. 9 § 4 k.p.

Pracownikowi, który nie usprawiedliwił nieobecności w pracy w terminie, lecz później dostarczył zaświadczenie lekarskie, nie można zasadnie zarzucić ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, uzasadniającego rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Artykuł 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy, ograniczający wysokość emerytury do przeciętnej emerytury w systemie powszechnym, nie powinien być stosowany wobec funkcjonariuszy, którzy nie nabyli emerytury z tytułu służby na rzecz totalitarnego państwa, a okres tej służby jest dodatkowy i nie wpływa na nabycie prawa do tego świadczenia.

Praca przy obsłudze maszyn zwałujących w kopalniach odkrywkowych, w świetle nowelizacji definicji 'przodka', może być uznana za pracę górniczą zaliczaną w wymiarze półtorakrotnym, nawet jeśli w przeszłości tego rodzaju praca nie była kwalifikowana do takiego zaliczenia.

Analiza legalności służby na rzecz totalitarnego państwa wymaga uwzględnienia indywidualnych czynów funkcjonariusza, a nie tylko formalnej przynależności do wymienionych w przepisach formacji, a przepisy ustawy ograniczające wysokość świadczeń emerytalnych muszą pozostawać w zgodzie z Konstytucją RP.

Wspólnik dwuosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z większościowym udziałem, nawet jeśli jego udział jest dominujący, nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako wspólnik spółki jednoosobowej na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej, chyba że okoliczności faktyczne wskazują na pozorność takiego układu.

Przerwa w wykonywaniu działalności gospodarczej wynikająca z niezdolności do pracy nie może być traktowana na równi z zaprzestaniem prowadzenia działalności gospodarczej z punktu widzenia ubezpieczeń społecznych.

Obniżenie emerytury policyjnej na podstawie formalnej przynależności do służb PRL wymaga indywidualnej oceny czynów i postawy osoby wobec kryteriów służby na rzecz totalitarnego państwa, a samo domniemane wyznaczenie nie może być podstawą do automatycznego obniżenia uprawnień emerytalnych, aby nie naruszać podstawowych zasad prawa unijnego i konstytucyjnego.

Członek zarządu spółki odpowiada za zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne powstałe w trakcie postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu, jeśli postępowanie to nie zostało wszczęte we właściwym czasie, a spółka nie miała realnych szans na zawarcie ani wykonanie układu.

Kwalifikacja służby jako pełnionej na rzecz totalitarnego państwa, według art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, wymaga analizy wszystkich okoliczności danej sprawy, w tym indywidualnych czynów, a nie tylko formalnej przynależności do służb, co zapewnia zgodność z zasadami konstytucyjnymi i sprawiedliwością społeczną.

W przypadku czynu z art. 177 § 1 k.k., istotne jest, aby ocenić obiektywne przypisanie sprawstwa skutku, uwzględniając wszystkie dostępne dowody, w tym zeznania świadków i okoliczności zdarzenia, a nie tylko na opinii biegłego; niewłaściwy manewr hamowania może stanowić naruszenie przepisów ruchu drogowego niezależnie od miejsca poruszania się rowerzysty.

Dla przypisania odpowiedzialności za przestępstwo skarbowe z art. 56 § 1 k.k.s. konieczne jest wykazanie umyślności działania osoby formalnie pełniącej funkcję zarządczą w spółce, co wymaga dowodowego wykazania, iż osoba ta była świadoma nieprawidłowości zawartych w dokumentach podatkowych i godziła się na ich składanie.

Interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. musi bezpośrednio dotyczyć sytuacji prawnej powoda; nie może on skutecznie dochodzić wykładni umowy w interesie podmiotu trzeciego, jeśli nie wykazuje bezpośredniego wpływu na jego własne prawa lub obowiązki.

W sprawach o odszkodowanie za szkody łowieckie, jeśli zgłoszenie szkody nastąpiło przed 1 kwietnia 2018 r., nie jest wymagane wyczerpanie trybu administracyjnego przed dochodzeniem roszczeń na drodze sądowej.

Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej powinna być interpretowana w sposób, który zapewnia ubezpieczonemu realną ochronę, a w przypadku wątpliwości interpretacyjnych winni je ponosić twórcy postanowień umowy, jeśli niejasności nie można usunąć za pomocą wykładni.

Solidarna odpowiedzialność współdłużników wynikająca z prawomocnego orzeczenia sądu wyklucza możliwość traktowania jednego z dłużników jako osoby trzeciej w kontekście spłaty zadłużenia wobec wierzyciela.

Ograniczenia wolności przemieszczania się obywateli mogą być nałożone jedynie w ramach upoważnienia ustawowego i zgodnie z konstytucją, a przepisy, które tego nie spełniają, nie mogą być podstawą do odpowiedzialności za wykroczenie.

Podleganie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w Polsce przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą obejmuje również okresy świadczenia czasowych usług za granicą, jeśli działalność została zarejestrowana w Polsce, a działania podejmowane w kraju świadczą o zamiarze jej kontynuacji.

Zastosowanie art. 13 ust. 1 lit. b (ii) rozporządzenia nr 883/2004 wymaga szczegółowego ustalenia, czy ubezpieczony wykonuje działalność zawodową w co najmniej dwóch państwach członkowskich, a ograniczenie rozpoznania sprawy do przesłanki delegowania może prowadzić do naruszenia prawa do rozpoznania istoty sprawy.