W razie dochodzenia przez konsumenta od banku zwrotu świadczenia spełnionego na podstawie nieważnej umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej, bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania na podstawie art. 496 w zw. z art. 497 k.c. Umowa kredytu nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., gdyż świadczenia stron – wypłata kapitału kredytu przez bank oraz jego zwrot

W razie nieważności umowy kredytu denominowanego z powodu klauzul abuzywnych, konsumentowi przysługuje samodzielne roszczenie o zwrot wszystkich spłaconych rat jako nienależnego świadczenia, niezależnie od roszczenia banku o zwrot wypłaconego kapitału. Teoria salda nie znajduje zastosowania do roszczeń konsumenta, gdyż teoria dwóch kondykcji zapewnia skuteczniejszą ochronę konsumenta i realizuje cel

Orzeczenie Sądu Najwyższego wskazuje, że jeśli sąd skazuje oskarżonych za przestępstwo z art. 27c ust. 1 ustawy o rybactwie śródlądowym, obligatoryjne jest orzeczenie środka karnego w postaci podania orzeczenia do publicznej wiadomości.

Sąd Najwyższy stwierdził, że uchylenie wyroku Sądu Okręgowego było konieczne z powodu rażącego naruszenia przepisów dotyczących oceny dowodów i kwalifikacji szkodliwości społecznej czynu, co uzasadniało ponowne rozpoznanie sprawy.

Sąd rozpoznający sprawę, w której bank dochodzi od konsumentów zapłaty z tytułu umowy kredytu denominowanego/waloryzowanego, ma obowiązek z urzędu – niezależnie od inicjatywy konsumenta i pomimo braku zarzutu abuzywności – zbadać, czy mechanizm przeliczenia walutowego oparty jest na niedozwolonych postanowieniach umownych w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c. Jeżeli materiał procesowy stwarza wątpliwości

Umowa kredytu bankowego nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., ponieważ świadczenia stron – wypłata kwoty kredytu przez bank oraz jej zwrot wraz z odsetkami przez kredytobiorcę – nie pozostają do siebie w stosunku wymiany i nie są swoimi odpowiednikami. W konsekwencji w razie dochodzenia przez konsumenta zwrotu świadczeń spełnionych na podstawie nieważnej umowy kredytu indeksowanego

Dla wymagalności roszczenia konsumenta o zwrot świadczeń spełnionych na podstawie umowy kredytu zawierającej klauzule abuzywne nie jest konieczne uprzednie złożenie przez konsumenta oświadczenia o świadomości konsekwencji uznania umowy za niewiążącą. Wola niepodlegania niedozwolonym postanowieniom może być wyrażona w sposób dorozumiany, w tym przez wniesienie pozwu o zwrot nienależnych świadczeń. Świadczenia

Umowa kredytu bankowego nie ma charakteru umowy wzajemnej w rozumieniu art. 487 § 2 k.c., gdyż świadczenie banku (wypłata kapitału kredytu) i świadczenie kredytobiorcy (zwrot kapitału z odsetkami) nie są swoimi odpowiednikami – nie pozostają w stosunku wymiany. W konsekwencji bankowi nie przysługuje prawo zatrzymania na podstawie art. 496 w zw. z art. 497 k.c. w przypadku dochodzenia przez konsumenta

Rażące naruszenie prawa procesowego przez Sąd Rejonowy poprzez nieuwzględnienie zmian dokonanych przez sąd odwoławczy prowadzi do uchylenia wyroku łącznego w zakresie kar pozbawienia wolności i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Nieobecność prokuratora na rozprawie to niewystarczający powód do uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy, gdyż konieczne jest wykazanie wpływu na rzetelność postępowania oraz dowody nieuzasadniające skazania.

Orzeczenie sądu wydane z udziałem sędziego w stanie spoczynku, nie posiadającego uprawnienia do orzekania, jest dotknięte wadą z art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k. i wymaga uchylenia oraz ponownego rozpoznania przez sąd właściwie obsadzony.

Klauzule indeksacyjne zawarte w umowie kredytu hipotecznego, odsyłające do tabel kursowych ustalanych jednostronnie przez bank bez obiektywnych kryteriów, mają charakter niedozwolonych postanowień umownych z uwagi na ich nietransparentność i pozostawianie pola do arbitralnego działania banku. Ich eliminacja prowadzi do nieważności umowy w całości, gdyż brak jest przepisów dyspozytywnych pozwalających

Przy ocenie, czy przekroczenie miesięcznego terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu rentowego nie jest nadmierne i czy nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się (art. 477⁹ § 3 k.p.c.), sąd obowiązany jest do kompleksowej analizy wszystkich okoliczności sprawy, w tym indywidualnej oceny wpływu ograniczeń związanych z pandemią COVID-19 na możliwość dochowania terminu, przy uwzględnieniu

Wypowiedzenie umowy o pracę dokonane przez prezesa dwuosobowego zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, działającego na podstawie upoważnienia udzielonego mu przez drugiego członka zarządu, nie narusza przepisów o wypowiadaniu umów o pracę w rozumieniu art. 45 § 1 k.p., jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że obaj członkowie zarządu podjęli zgodną decyzję o wypowiedzeniu umowy, a treść upoważnienia

W umowie kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej, klauzule przeliczeniowe uprawniające bank do jednostronnego ustalania kursów walut stanowią niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 385¹ § 1 k.c. ze względu na ich nietransparentny charakter. Wyeliminowanie takich klauzul prowadzi do niemożliwości wykonania umowy w pozostałym zakresie wobec braku przepisu dyspozytywnego pozwalającego

Wydanie wyroku nakazowego w postępowaniu karnym jest niedopuszczalne, gdy istnieją wątpliwości co do przesłanek przestępstwa, w tym możliwości zakwalifikowania sprawcy jako działającego w recydywie, co wyklucza zastosowanie art. 37a § 1 k.k.; niezachowanie tych wymogów skutkuje uchyleniem wyroku.

Sąd Najwyższy uchylając zaskarżony wyrok nakazowy, umorzył postępowanie z uwagi na tożsamość czynu obwinionego, która była już prawomocnie osądzona, co narusza zasadę ne bis in idem zgodnie z art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w.

Klauzule indeksacyjne zawarte w umowie kredytu hipotecznego (klauzule ryzyka walutowego i klauzule przeliczeniowe odsyłające do tabel kursowych banku) określają główne świadczenia stron i jako nietransparentne mają charakter abuzywny. Ich eliminacja prowadzi do nieważności umowy w całości, gdyż usuwa ryzyko walutowe i powiązanie z LIBOR, co przekształca umowę w sposób zmieniający jej istotę. Brak jest

Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach, uznając, że niezasadnie zinterpretowano tożsamość zdarzenia historycznego czynów przypisanych oskarżonemu, naruszając art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k., co skutkowało koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

Skarga zasługuje na uwzględnienie; wadliwa ocena dowodów i potrzeba ich uzupełnienia nie uzasadniają uchylenia wyroku w trybie art. 437 § 2 k.p.k.; sąd odwoławczy powinien samodzielnie przeprowadzić wymagane czynności dowodowe.

Orzekając karę łączną ograniczenia wolności, sąd zobowiązany jest dookreślić obowiązki skazanego na podstawie art. 34 § 1a k.k.; brak takiego dookreślenia powoduje niewykonalność kary.

Nienależyta obsada sądu istnieje, gdy orzeka sędzia powołany przez KRS ukształtowaną w sposób naruszający standardy niezawisłości, co stanowi podstawę uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd, w składzie którego zasiada sędzia powołany w wadliwym procesie nominacyjnym, jest nienależycie obsadzony w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., co skutkuje uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Śmierć oskarżonego przed wydaniem wyroku skazującego stanowi bezwzględną przyczynę uchylenia orzeczenia i umorzenia postępowania wobec negatywnej przesłanki procesowej, jaką określono w art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k.