Wyrok nakazowy Sądu Rejonowego, orzekający karę grzywny w wysokości przekraczającej 200 stawek dziennych, narusza art. 502 § 1 k.p.k. i zostaje uchylony przez Sąd Najwyższy, z przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania, celem dostosowania orzeczenia do limitów postępowania nakazowego.

Śmierć obwinionego stanowi przeszkodę procesową, obligującą do umorzenia postępowania, a wydanie wyroku merytorycznego w takiej sytuacji narusza przepisy prawa procesowego, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą na korzyść zmarłego.

Wyrok uchylający zaskarżony wyrok zaoczny i umarzający postępowanie w sprawie zakończonej prawomocnym orzeczeniem, w której nastąpiło naruszenie zasady res iudicata, co skutkowało wyeliminowaniem orzeczenia naruszającego zakaz podwójnego sądzenia za ten sam czyn.

W postępowaniu odwoławczym niedopuszczalne jest wprowadzenie zmiany orzeczenia przekraczającej zaskarżenie wniesione na korzyść oskarżonego oraz naruszającej zasadę reformationis in peius. Ponadto, obowiązuje wymóg orzeczenia kary łącznej w przypadku tego samego rodzaju przestępstw, celem zapewnienia jednolitości wymiaru sprawiedliwości.

Służba w Wojskach Ochrony Pogranicza może być zakwalifikowana jako służba na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art. 13b ustawy zaopatrzeniowej w oparciu o ujęcie "instytucjonalne" (przynależność do struktury, przebieg kariery, opinie służbowe) bez konieczności udowadniania indywidualnych czynów represyjnych, przy czym istnieje domniemanie faktyczne wynikające z zaświadczenia IPN obalne przez

Sąd Najwyższy orzeka, iż wyrok łączny jest dotknięty naruszeniem powagi rzeczy osądzonej, gdy obejmuje wcześniejsze prawomocnie osądzone wyroki. Taki wyrok podlega uchyleniu z powodu braku nowych podstaw do łączenia skazań.

Sąd Najwyższy wskazał, że orzeczenie środka kompensacyjnego w postępowaniu karnym, w sytuacji gdy to samo roszczenie było już prawomocnie orzekane w postępowaniu cywilnym, narusza zasadę zakazu kumulacji tytułów egzekucyjnych, określoną w art. 415 § 1 zd. 2 k.p.k.

Służba w Wydziale Śledczym milicji podległej MSW może być zakwalifikowana jako służba na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art. 13b ustawy zaopatrzeniowej w oparciu o ujęcie "instytucjonalne" (przynależność do struktury SB, opinie służbowe o zaangażowaniu ideologicznym, członkostwo w PZPR, przebieg kariery zawodowej) bez konieczności wykazywania działań represyjnych przez cały okres, gdyż totalitaryzm

Nieprawidłowe orzeczenie łącznej kary pozbawienia wolności poniżej ustawowego minimum stanowi rażące naruszenie art. 86 § 1 k.k. Kasacja uwzględniona, wyrok w zakresie kary łącznej uchylony, sprawa do ponownego rozpoznania.

Brak przesłanek do zastosowania art. 64 § 1 k.k. wobec M. P., jako nie uprzednio skazanego na jednostkową karę co najmniej 6 miesięcy, prowadzi do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Orzeczenie sądu rejonowego było niedopuszczalne w zakresie środka kompensacyjnego, gdyż szkoda została dobrowolnie naprawiona przed wyrokowaniem, co oznacza rażące naruszenie art. 46 § 1 k.k.

1. Uchylenie przez Sąd Najwyższy orzekający w składzie spełniającym wymogi sądu z art. 19 ust. 1 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE C202/16) wyroku zaskarżonego skargą nadzwyczajną i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania właściwemu sądowi (art. 91 § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym, Dz. U. z 2024 r. poz. 622) ma ten skutek, że postępowanie wszczęte w celu

W postępowaniu kasacyjnym od wyroku oddalającego odwołanie od decyzji odmawiającej prawa do renty socjalnej z powodu braku całkowitej niezdolności do pracy nie jest dopuszczalne kwestionowanie oceny dowodów i ustaleń faktycznych sądu drugiej instancji, który oparł się na opinii biegłego medycyny pracy sporządzonej bez badania osobistego po przeanalizowaniu dokumentacji i opinii innych biegłych, gdyż

Jeżeli postępowanie co do tego samego czynu obwinionego zostało wcześniej prawomocnie zakończone lub toczy się, jego wszczęcie i prowadzenie stanowi naruszenie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w., co skutkuje koniecznością uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania.

Sprzeczność składu sądu z przepisami prawa w rozumieniu art. 379 pkt 4 k.p.c. zachodzi, gdy w składzie sądu bierze udział sędzia powołany na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym ustawą z 8 grudnia 2017 r., jeżeli wadliwość procesu powoływania, polegająca na zignorowaniu braku poparcia środowiska sędziowskiego i udzieleniu rekomendacji jako gratyfikacji za legitimizowanie

W sprawie o zwrot nienależnie pobranego świadczenia z ubezpieczenia społecznego na podstawie art. 84 ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, sąd nie jest w pełni związany ustaleniami faktycznymi i oceną prawną dokonanymi w postępowaniu dotyczącym podlegania ubezpieczeniom społecznym, lecz obowiązany jest do samodzielnego ustalenia, czy w momencie wypłaty świadczenia ubezpieczony miał

Zamiana kary pozbawienia wolności na areszt uniemożliwia wydanie wyroku łącznego. Sąd jest zobowiązany umorzyć postępowanie, jeśli nie istnieją przesłanki do wydania wyroku łącznego (art. 572 k.p.k.).

Niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie musi być ocenione wszechstronnie, a jego ocena wymaga właściwego postępowania dowodowego. Zaliczanie okresu tymczasowego aresztowania na poczet wykonania kary nie może automatycznie wykluczać prawa do zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę.

Zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Strzelcach Opolskich, uwzględniający wadliwy wniosek prokuratora z art. 335 k.p.k., naruszał przepisy prawa karnego materialnego i procesowego, co skutkuje jego uchyleniem oraz koniecznością ponownego rozpoznania sprawy.

Sąd Najwyższy uchylając zaskarżony wyrok łączny z powodu niewykonalności, wskazał na konieczność określenia formy wykonania kary łącznej ograniczenia wolności zgodnie z art. 86 § 3 k.k. oraz rozważenie realnego zbiegu przestępstw zgodnie z art. 85 § 1 k.k.

Naruszenie prawa do obrony poprzez brak obowiązkowego udziału obrońcy stanowi uchybienie proceduralne, które skutkuje uchyleniem zaskarżonych wyroków i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji.

Orzeczenie Sądu Okręgowego w Lublinie utrzymujące w mocy środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym w przypadku czynu stanowiącego wypadek mniejszej wagi z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii narusza art. 70 ust. 4a ustawy i jest niezgodne z prawem.

Przepadek pojazdu mechanicznego na podstawie art. 44b k.k. może być orzeczony jedynie wobec własnego pojazdu sprawcy, gdyże inna decyzja narusza prawo własności; w przypadku użytkowania pojazdu, który nie jest własnością sprawcy, sąd orzeka przepadek równowartości pojazdu.

Naruszenie art. 73 § 2 k.k. poprzez nieorzeczenie dozoru kuratora przy karze probacyjnej za przestępstwo z użyciem przemocy wobec osoby wspólnie zamieszkującej, skutkuje uchyleniem wyroku w zaskarżonym zakresie i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.