Rażące naruszenie art. 500 § 1 i 3 k.p.k. przez wydanie wyroku nakazowego pomimo wątpliwości dotyczących okresu czynu skłoniło Sąd Najwyższy do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Wydanie wyroku uniewinniającego bez uprzedniego poinformowania stron o zmianie kwalifikacji prawnej czynu narusza przepisy art. 399 § 1 k.p.k. Obliguje to sąd do ponownego rozpoznania sprawy przy zachowaniu prawidłowej procedury zmiany kwalifikacji.

Orzeczenie Sądu Najwyższego potwierdza, iż wymierzenie w postaci grzywny w wyroku nakazowym kary przewyższającej limit 200 stawek dziennych stanowi naruszenie art. 502 § 1 k.p.k., co uzasadnia uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy w sytuacji uchybienia przepisom postępowania materialnego, polegającego na niezweryfikowaniu przez sąd istotnych dowodów przy wydawaniu wyroku nakazowego, uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

W przypadku wątpliwości co do zatarcia zagranicznego skazania, sąd musi ustalić jego aktualny status, gdyż wpływa to na kwalifikację czynu z art. 178a k.k. oraz na zasadność orzeczenia przepadku pojazdu.

Członek korpusu służby cywilnej pobierający wcześniej ustaloną emeryturę (np. policyjną) nabywa prawo do odprawy emerytalnej na podstawie art. 94 ust. 1 ustawy o służbie cywilnej wyłącznie wówczas, gdy na skutek rozwiązania stosunku pracy rezygnuje z dotychczasowego życia zawodowego, wybierając świadczenie emerytalne jako podstawowe źródło utrzymania i nabywając status wyłącznie emeryta. Nie zachodzi

Orzeczenie Sądu Najwyższego stwierdza, że naruszenie składu sądu apelacyjnego, wbrew art. 29 § 1 k.p.k., prowadzi do bezwzględnej przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., skutkując uchyleniem wyroku i zwrotem sprawy do ponownego rozpoznania.

Przewidziany w art. 52 § 2 k.p. miesięczny termin do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w przypadku spółdzielni rozpoczyna bieg z chwilą uzyskania wiadomości o okolicznościach uzasadniających rozwiązanie umowy przez Radę Nadzorczą jako organ kolegialny uprawniony do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy, a nie z momentem powzięcia tej informacji przez pojedynczego członka

Obowiązek pracodawcy szanowania dóbr osobistych pracownika (art. 111 k.p. w związku z art. 448 § 1 k.c.) obejmuje nie tylko powstrzymywanie się od ich naruszania, ale również aktywne zapobieganie i przeciwdziałanie naruszaniu tych dóbr przez innych, podległych mu pracowników. Tolerowanie przez pracodawcę będącego osobą prawną naruszeń dóbr osobistych pracownika przez współpracowników stanowi przyczynienie

Orzeczenie Sądu Rejonowego w zakresie zastosowania środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych było niezgodne z art. 92 § 3 k.w. i art. 28 § 2 k.w., co skutkowało uchyleniem zaskarżonego wyroku przez Sąd Najwyższy.

Brak zaskarżenia postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego przez prokuratora nadrzędnego skutkuje niedopuszczalnością wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia przez pokrzywdzonego.

Szczególna ochrona działacza związkowego przed wypowiedzeniem umowy o pracę (art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o związkach zawodowych) nie ma charakteru bezwzględnego; w przypadku istnienia rzeczywistych i usprawiedliwionych przyczyn rozwiązania stosunku pracy niepozostających w związku z pełnioną funkcją związkową, w szczególności gdy pracownik utracił zdolność do wykonywania istotnej części obowiązków

Przepis art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej (mechanizm "gilotyny") nie może być stosowany wobec funkcjonariuszy, którzy nabyli podstawowy przywilej emerytalny z tytułu służby w demokratycznym państwie prawa, gdyż jego zastosowanie narusza zasady konstytucyjne, w szczególności równego traktowania, prawa własności i zabezpieczenia społecznego, przy czym kwalifikacja służby jako pełnionej na rzecz

Sąd Najwyższy, uchylając wyrok, uznał kwalifikację prawną czynów P. K. za niezasadną i zniósł wyrok skazujący, orzekając umorzenie postępowania z uwagi na przedawnienie karalności wykroczeń, zgodnie z art. 45§1 k.w.

Nienależyta obsada sądu wynikająca z delegacji sędziego przez Ministra Sprawiedliwości, bez określenia czasu jej obowiązywania, stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą, naruszającą prawo oskarżonego do rozpatrzenia sprawy przez sąd ustanowiony zgodnie z prawem.

Stwierdza się, że umowa kredytowa zawierająca klauzule abuzywne jest nieważna, a prawo zatrzymania świadczenia nie przysługuje bankowi wobec roszczeń konsumenta w związku z uznaniem tych klauzul za nieważne.

Nieważność umowy kredytu, indeksowanej do CHF, wskutek abuzyjności klauzul przeliczeniowych, które naruszały dobry obyczaj oraz rażąco szkodziły interesom konsumentów. Rozstrzygnięcie eliminuje możliwość jednostronnego ustalania przez bank kursu walutowego, co skutkuje nieważnością całej umowy.

Niewłaściwa obsada sądu odwoławczego, spowodowana udziałem sędziego powołanego w sposób naruszający standardy niezawisłości i bezstronności, stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą, prowadząca do uchylenia orzeczenia. Sprawę należy rozpoznać ponownie.

Kasacja prokuratora była zasadna z uwagi na rażące błędy Sądu Okręgowego we Włocławku w procesie kontrolnym, co doprowadziło do konieczności ponownego rozpoznania sprawy z zastosowaniem rzetelnych standardów analizy dowodowej i prawnej.

W przypadku warunkowego umorzenia postępowania sąd karze zakazem prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres nieprzekraczający dwóch lat, zgodnie z art. 67 § 3 k.k.; naruszenie tej zasady skutkuje uchyleniem wyroku.

Wyrok Sądu Rejonowego w Gryfinie wydany z naruszeniem art. 86 § 1 k.k. oraz na podstawie niezgodnego z prawem materiału dowodowego wymaga uchylenia i ponownego rozpoznania w zakresie kary łącznej.

1. Jeżeli dłużnik wyzbył się nieruchomości obciążonej hipoteką, pokrzywdzenie wierzycieli zachodzi, gdy czynność ta doprowadziła do powstania lub do zwiększenia nadwyżki pasywów nad aktywami dłużnika. Oceniając zasadność skargi pauliańskiej, sąd nie bada możliwości zaspokojenia się wierzyciela ze zbywanej nieruchomości (art. 527 § 2 k.c.). 2. Ocena, czy czynność doprowadziła do pokrzywdzenia wierzycieli

Uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z powodu nienależytej obsady sądu oraz błędnego uznania potrzeby ponownego przeprowadzenia przewodu sądowego w całości - art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. oraz art. 437 § 2 k.p.k.

Warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności, nieprzekraczającej roku, nie jest dopuszczalne, jeśli sprawca był uprzednio skazany na karę pozbawienia wolności, gdzie zatarcie skazania nie nastąpiło przed popełnieniem nowego czynu.