W sprawach dotyczących ustalania odszkodowania za nieruchomości przejmowane na podstawie specustawy drogowej, jeżeli nieruchomość nie była planistycznie przeznaczona na cele drogowe, nie można stosować „zasady korzyści” z art. 134 ust. 4 u.g.n.; wartość powinna być określana zgodnie z § 36 ust. 3 rozporządzenia.

Organ podatkowy nie naruszył przepisów o doręczeniach, kierując korespondencję na adres widniejący w ewidencji, który skarżący sam potwierdził jako adres zamieszkania w dokumentach, co potwierdza prawidłowość doręczenia i skuteczność decyzji.

Operator publicznego transportu zbiorowego jest zobligowany do uzyskania zaświadczenia potwierdzającego uprawnienie do wykonywania takich przewozów, co weryfikowane jest przez organy kontrolne, a jego brak uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Brak okazania wymaganej dokumentacji w trakcie kontroli przez przedsiębiorcę transportowego, obowiązanego do rejestrowania czasu pracy kierowców w przypadku przewozów przekraczających 50 km, uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, o ile uniemożliwia to przeprowadzenie efektywnej kontroli zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Z uzgodnieniem decyzji o warunkach zabudowy wszczętej przed nowelizacją, należy stosować przepisy art. 7 ust. 2a ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych w brzmieniu sprzed nowelizacji, biorąc pod uwagę ich powiązanie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w poprzednim brzmieniu.

Sąd kasacyjny uznał, że brak jest podstaw dla oceny nieruchomości w kontekście norm dekretu o reformie rolnej, gdy przejęcie nastąpiło na podstawie innych przepisów. Skarga kasacyjna nie wykazała naruszenia prawa, zatem została oddalona.

Decyzja Ministra Finansów o zwrocie nienależnie uzyskanej kwoty części oświatowej subwencji ogólnej przez Powiat W. została uchylona z uwagi na błędne zastosowanie przepisów dotyczących wyliczenia zwrotu.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną stwierdzając, iż nie wykazano całkowitej nieściągalności należności na ubezpieczenia społeczne, zgodnie z art. 28 u.s.u.s. Wskazane przez skarżącą okoliczności nie stanowią usprawiedliwionych podstaw do umorzenia.

Wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryteriów konstrukcyjnych określonych w art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogowym uzasadnia nałożenie kary, niezależnie od zgłoszenia licencji. Zamówienie takiego przewozu poprzez aplikację mobilną potwierdza jego charakter zarobkowy i nie zwalnia z wymogów przewozu okazjonalnego.

Przepis art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy dotyczy wszystkich cudzoziemców, co usprawiedliwia zawieszenie terminów rozpatrywania ich wniosków, niezależnie od narodowości. Stwierdzenie bezczynności organu w przypadku wniosku obywatelki Filipin było nieuzasadnione.

Rażące naruszenie obowiązków informacyjnych poprzez nieujawnienie istotnych niepewności finansowych uprawnia KNF do nałożenia kary na członka zarządu spółki publicznej. Decyzja o karze pozostaje w zgodności z wymogami prawnymi i uzasadniona jest wcześniejszym ukaraniem emitenta.

Przepisy dotyczące zwrotu dotacji oświatowych nie znajdują się w pojęciu "prawa administracyjnego" w kontekście ustawy COVID-19; decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego wymaga ponownego rozpatrzenia z uwzględnieniem kwestii przedawnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną dotyczącą odpowiedzialności podatkowej osób trzecich za zobowiązania spółki, wskazując na brak zarzutów proceduralnych umożliwiających kasacyjny przegląd ustaleń faktycznych sądu I instancji.

Postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania za wywłaszczoną działkę nr [...] jest bezprzedmiotowe, a Skarżąca nie jest legitymowana do żądania odszkodowania, gdyż nie była właścicielem w dacie wywłaszczenia. Skarga kasacyjna oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 4 września 2025 r., podkreślił konieczność jednoznacznego ustalenia podstawy prawnej nacjonalizacji mienia z dniem wejścia w życie dekretu o reformie rolnej, uchylając poprzednie decyzje administracyjne jako niewystarczająco uzasadnione.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że uchwała Rady Miejskiej Nasielska częściowo narusza przepisy o finansowaniu zadań oświatowych, a kontrola dotacji musi być zgodna z przepisami o ochronie danych osobowych.

W przypadku nieuzupełnienia braków formalnych odwołania poprzez dostarczenie pełnomocnictwa organ podatkowy może prawidłowo pozostawić takie odwołanie bez rozpatrzenia. Skarga kasacyjna musi jasno uzasadniać podstawy naruszenia prawa, w przeciwnym razie nie zasługuje na uwzględnienie.

Podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej, dokonane przez jednostki gospodarki uspołecznionej, które na dzień 1 lipca 1984 r. było zwolnione z opłaty skarbowej, winno być zwolnione z podatku od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 7 ust. 1 Dyrektywy 69/335/EWG.

Niezgodność z prawem i nieważność uchwały Rady Miejskiej w Niemodlinie w zakresie ustaleń dotyczących nieprzekazywania dotacji z uwagi na brak ustawowego upoważnienia oraz nałożenie kwartalnego obowiązku rozliczenia dotacji, sprzecznego z ustawą o finansowaniu zadań oświatowych.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, jako nieposiadający interesu prawnego w sprawie, nie jest uprawniony do wniesienia skargi kasacyjnej dotyczącej decyzji dotyczącej własności nieruchomości publicznych.

Stwierdzając naruszenie prawa procesowego skutkujące nieważnością postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok Sądu I instancji i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania, podkreślając konieczność zapewnienia stronie pełnej możliwości obrony jej praw.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż oddala skargę kasacyjną w sprawie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami, podtrzymując prawidłowość zastosowanej wykładni i uznając zarzuty skargi za niezasadne.

NSA stwierdził, iż decyzja o ustaleniu warunków zabudowy dla terenów będących w większości użytkami leśnymi nie spełnia wymogów art. 61 ust. 1 u.p.z.p., jeśli nie występuje co najmniej jeden sąsiadujący teren analogicznie zainwestowany, a dostęp do drogi publicznej jest niepewny.

NSA uchyla rozstrzygnięcia organów podatkowych, podkreślając konieczność rzetelnego uzasadnienia przedłużenia terminu zwrotu VAT, polegającego na wskazaniu konkretnych wątpliwości i czynności sprawdzających.