ocena zawarta w prawomocnym wyroku oddalającym skargę wniesioną w trybie art. 154 § 1 P.p.s.a., z której wynika, że nie zachodzą przesłanki wymierzenia organowi grzywny oznacza, że nie jest dopuszczalne ponowne rozpoznanie sprawy w tym przedmiocie, a skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 4 P.p.s.a.

Decyzja Wojewody, będąca decyzją deklaratoryjną, potwierdzająca uprzednie nabycie praw użytkowania wieczystego przez PKP S.A. z mocy prawa, nie podlega zmianie w trybie art. 154 k.p.a., gdyż nie prowadziła do nabycia nowych praw w rozumieniu tego przepisu.

Staw P. stanowi urządzenie wodne przekształcone w wyniku działalności człowieka w celach rekreacyjnych, co wyklucza zastosowanie przepisów o powierzchniowych śródlądowych wodach stojących, potwierdzając prawidłowość decyzji administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał prawidłowość wymiaru opłaty podwyższonej za przekroczenie warunków pozwolenia wodnoprawnego, stwierdzając brak podstaw do jej uchylenia oraz wyłączając zastosowanie instytucji odstąpienia zgodnie z art. 189f k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając w granicach skargi kasacyjnej, oddalił skargę z uwagi na brak usprawiedliwionych podstaw prawnych i merytorycznych, podkreślając prawidłowość decyzji organów administracyjnych dotyczącej zwrotu nienależnie pobranych płatności.

Skarga kasacyjna na decyzję ARiMR w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń została oddalona z uwagi na brak uzasadnionych podstaw kasacyjnych oraz wadliwą konstrukcję zarzutów, co skutkuje podtrzymaniem dotychczasowych rozstrzygnięć administracyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny postanawia, że operat szacunkowy nieruchomości, sporządzony przez rzeczoznawcę, stanowi wiążące ustalenie wartości w postępowaniu wywłaszczeniowym, chyba że zostanie zweryfikowany przez organizację zawodową rzeczoznawców, co do którego skarżący muszą zgłosić wniosek w trybie art. 157 u.g.n.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Koła Gospodyń Wiejskich, podtrzymując decyzję o ustaleniu nienależnego pobrania środków, uznając przedstawione zarzuty za niezasadne i niewłaściwie uzasadnione.

Instytucja nieważności decyzji administracyjnej nie znajduje zastosowania po trzydziestu latach od jej doręczenia lub ogłoszenia, lecz odmowa wszczęcia postępowania nie jest zasadna, gdy wniosek złożono przed wejściem w życie ustawy nowelizującej, która ograniczała termin.

W sprawie dotyczącej nienależnie pobranych płatności z tytułu pomocy finansowej, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną z uwagi na nieskuteczność zarzutów naruszenia prawa materialnego i procesowego oraz potwierdził właściwość organu administracyjnego w ustalaniu zwrotu środków publicznych.

Na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111) w sprawie zakończonej decyzją ostateczną za przesłankę wznowienia postępowania na wniosek strony mogą być uznane nowe okoliczności lub nowe dowody, które były znane stronie w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego, ale strona ich nie powołała.

Organem właściwym do wydania pozwolenia zintegrowanego dla instalacji magazynowania odpadów niebezpiecznych jest Prezydent Miasta, gdyż instalacja nie jest klasyfikowana jako przedsięwzięcie znacząco oddziałujące na środowisko.

Policjant, który otrzymuje dodatek funkcyjny, nie jest pozbawiony prawa do rekompensaty za ponadnormatywny czas służby, jeśli zadania były realizowane poza zakresem obowiązków związanym ze stanowiskiem uprawniającym do dodatku funkcyjnego.

Skarga kasacyjna T.W. jest niezasadna; żądanie uwierzytelnionych odpisów z akt administracyjnych musi być poparte wykazaniem ważnego interesu strony, co nie zostało zrealizowane przez skarżącą.

W sprawach wniosków o udostępnienie informacji publicznej charakteru przetworzonego, organ zobligowany jest do wydania decyzji administracyjnej zawierającej uzasadnienie kwalifikacji wnioskowanych danych jako informacji przetworzonej. Niedopełnienie powyższego działań przez organ skutkuje uchyleniem decyzji administracyjnych ze względu na wadliwość proceduralną, co skutkuje ponownym rozpoznaniem sprawy

Dalsze wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem na skutek skargi o wznowienie jest niedopuszczalne, chyba że opiera się na wyjątkowych podstawach określonych w art. 272 § 1, 2a i 3 p.p.s.a.

Oddalenie skargi kasacyjnej Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków; stwierdzenie, iż bezczynność organu w udzieleniu informacji publicznej była rażąca, co uzasadniało zastosowanie sankcji finansowych.

Posiadanie przez funkcjonariusza kwalifikacji do udziału w działaniach bojowych, niezależnie od kwalifikacji w zakresie antyterrorysty minera-pirotechnika, uprawnia do żądania zaświadczenia od Straży Granicznej, jeśli uprawnienia wynikają z posiadanej dokumentacji. NSA zatwierdza prawidłowość wykładni dokonanej przez WSA.

Przywrócenie terminu do wniesienia odwołania nie jest uzasadnione, gdy doręczenie decyzji następuje pełnomocnikowi działającemu w granicach umocowania, a domniemany brak winy mocodawcy nie wynika z okoliczności postępowania.

Stowarzyszenie zwykłe, jako strona postępowania sądowoadministracyjnego, musi być prawidłowo reprezentowane zgodnie z art. 41a ustawy Prawo o stowarzyszeniach; wniesienie skargi do sądu administracyjnego przekracza zakres zwykłego zarządu i wymaga zgody wszystkich członków stowarzyszenia.

W dacie 27 maja 1990 r. nieruchomość Skarbu Państwa przysługiwała Gminie Miasto Łódź z mocy ustawy komunalizacyjnej, ponieważ Polskie Koleje Państwowe nie miały prawa zarządu ex lege, co wykluczało możliwość ich nabycia przez PKP. Skarga PKP została oddalona.

Nieuzasadnione uznanie informacji publicznej za przetworzoną oraz niewydanie decyzji administracyjnej przez organ stanowi bezczynność, skutkującą obowiązkiem udostępnienia informacji zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej.

Skarga o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie zasługuje na uwzględnienie w przypadku, gdy nowe okoliczności lub dowody nie istniały przed jego zakończeniem lub była możliwość ich wcześniejszego powołania.

Odmowa wydania uwierzytelnionych odpisów akt administracyjnych jest zasadna, gdy strona nie wykazała ważnego interesu uzasadniającego takie żądanie zgodnie z art. 73 § 2 k.p.a. Rozstrzygnięcie sądów administracyjnych oraz organów w tej sprawie jest zgodne z prawem.