Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Wspólnoty, stwierdzając brak podstaw do zmiany rozstrzygnięcia w zakresie zasadności decyzji o przywróceniu poprzedniego sposobu użytkowania budynku. Sąd orzeka, że braki dowodowe wskazują na konieczność dalszych ustaleń faktycznych.

Zatwierdzenie zmienionego projektu budowlanego, który nie spełnia wymogów dotyczących formy dachu oraz intensywności zabudowy określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, stanowi rażące naruszenie Prawa budowlanego uzasadniające stwierdzenie nieważności zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę.

Obiekt budowlany trwale związany z gruntem, mimo formalnej tymczasowej konstrukcji, wymaga pozwolenia na budowę. Zamierzenie inwestycyjne musi bowiem spełniać przepisy regulujące obiekty wolnostojące, zwłaszcza gdy nie jest fizycznie możliwe jego debilansowanie w okresie jego użytkowania.

Dla wykreślenia nieruchomości z rejestru zabytków nie wystarcza niepełna korelacja z nowymi ustaleniami naukowymi. Ochrona konserwatorska obejmuje całość założenia dworsko-parkowego, a brak zasadniczych zniszczeń uniemożliwia taką zmianę.

Skarżąca spółka, posiadając jedynie interes faktyczny, nie była stroną postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę, bowiem nie wykazano wpływu inwestycji na ograniczenia zabudowy jej nieruchomości zgodnie z art. 28 ust. 2 w związku z art. 3 pkt 20 P.b.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zgodne z prawem wymeldowanie J. S., orzekając że dobrowolne i trwałe opuszczenie lokalu likwiduje zamiar stałego pobytu, co uprawnia do decyzji administracyjnej o wymeldowaniu zgodnie z art. 35 ustawy o ewidencji ludności.

Realizacja inwestycji w obszarze chronionego krajobrazu, naruszająca zakaz trwałego zniekształcania rzeźby terenu przewidziany lokalną uchwałą, uzasadnia odmowę uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy bez potrzeby osobnej analizy wpływu na obszar Natura 2000.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż uchylenie decyzji organu I instancji przez organ odwoławczy było zasadne z uwagi na potrzebę wyjaśnienia rzeczywistego sposobu użytkowania budynku oraz prawidłowego określenia stron postępowania administracyjnego, przy zachowaniu dwuinstancyjności postępowania.

Skarga kasacyjna wspólnoty od wyroku WSA oddalającego sprzeciw od decyzji nadzoru budowlanego została oddalona przez NSA, podzielając ocenę sądu i organu o brakach dowodowych uniemożliwiających merytoryczne rozstrzygnięcie.

Brak istotnego naruszenia zasad sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wyklucza stwierdzenie jego nieważności; Studium nie określa precyzyjnych granic obszarów, a priorytet powinny mieć jego elementy graficzne.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Wspólnoty, podzielając stanowisko sądu pierwszej instancji oraz organu odwoławczego, które uznały, że dalsze postępowanie dowodowe jest konieczne celem ustalenia zgodności użytkowania budynku z jego przeznaczeniem określonym w decyzjach administracyjnych.

Oddalenie skargi kasacyjnej z uwagi na prawidłową ocenę zgodności decyzji o warunkach zabudowy z zasadami kontynuacji funkcji oraz pozytywne wyniki analizy urbanistycznej, spełniającymi wymogi ładu przestrzennego.

Zmiana sposobu użytkowania budynku z mieszkalnego jednorodzinnego na budynek zamieszkania zbiorowego, niezgłoszona organowi administracji, stanowi naruszenie przepisów Prawa budowlanego. Działania niestosujące się do miejscowych planów zagospodarowania i zmieniające warunki bezpieczeństwa oraz higieny wymagają przywrócenia pierwotnego sposobu użytkowania.

W postępowaniu o stwierdzenie nieważności pozwolenia na budowę, interes prawny wynika z prawa administracyjnego, nie zaś z norm cywilnoprawnych. Skarżący nie wykazali, iż ich nieruchomości są w obszarze oddziaływania projektu, przez co nie mają statusu strony.

Pośrednictwo w zawieraniu umów o zarządzanie PPK stanowi równocześnie pośrednictwo w zawieraniu umów o prowadzenie PPK, co kwalifikuje te usługi do zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 u.p.t.u.

Składki na fundusz pomocowy Systemu Ochrony, ponoszone przez bank, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, jeśli są niezbędne dla jego funkcjonowania oraz zabezpieczenia źródła przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

W ramach interpretacji art. 24 ust. 11 u.p.d.o.f., posiadanie lub nabycie akcji przez uczestników programu motywacyjnego nie prowadzi do powstania przychodu, zaś obowiązki podatkowe powstają w momencie zbycia akcji, a nie ich nabycia.

Zabezpieczenie ceny energii elektrycznej, realizowane sporadycznie i jako niewielki element działalności, stanowi transakcję pomocniczą nie wpływającą na proporcję odliczenia VAT (art. 90 ust. 2 i 6 u.p.t.u.).

Pobrane przez B.K. świadczenia rodzinne na córkę były nienależne z powodu braku wspólnoty dochodów. Skarga kasacyjna jest bezzasadna; obowiązek zwrotu świadczeń został prawidłowo orzeczony.

Podatnik przemieszczający nowy środek transportu z Polski do innego państwa UE dla własnych celów, bez dokonania faktycznej dostawy, nie kwalifikuje się do zwrotu VAT jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 16 ustawy o VAT i art. 9 dyrektywy 112.

Dostęp do drogi publicznej, jako przesłanka podziału nieruchomości, nie musi być rozpatrywany jedynie od strony nawiązującej bezpośrednio do autostrady, ale uwzględnia stan faktyczny umożliwiający korzystanie z dróg lokalnych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Przychody uzyskane przez Skarżącego z tytułu Umów SSA podlegają zakwalifikowaniu jako przychody ze stosunku pracy, a nie jako przychody z kapitałów pieniężnych, bez konieczności stosowania klauzuli przeciw unikaniu opodatkowania. Opodatkowanie tych dochodów jest zatem właściwe według stawki dla stosunku pracy.

Oddalając skargę kasacyjną, NSA stwierdził zgodność postępowania egzekucyjnego, polegającego na nałożeniu grzywny w celu przymuszenia, z wymogami proceduralnymi i materialnymi ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prowadzenie postępowania w trybie uproszczonym bez możliwości skutecznej obrony przez stronę stanowi podstawę do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.