Orzeczenie decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami, bez sprecyzowania czasu jej obowiązywania w rozstrzygnięciu, stanowi rażące naruszenie prawa materialnego, uzasadniające stwierdzenie jej nieważności (art. 182 § 2 k.k.w.).

Odmawiając wyrażenia zgody na odstąpienie od terminu złożenia wniosku o dotację, organ działał w granicach uznania administracyjnego, a sąd nie może ingerować w tę sferę, o ile działania organu nie są dowolne, co w przedmiotowej sprawie zostało spełnione.

Skarga kasacyjna, podważająca wyrok WSA uchylający decyzję w sprawie dotacji użytej niezgodnie z przeznaczeniem, została oddalona z uwagi na proceduralne uchybienia oraz brak wykazania umocowania do podpisania decyzji.

Zatwierdzenie projektu czasowej organizacji ruchu drogowego w związku z remontem drogi jest zgodne z przepisami prawa, jeśli uwzględnia charakterystykę drogi oraz potrzeby społeczności lokalnej, a kontrola sądu administracyjnego nie wykazała ich niewłaściwego zastosowania.

Obowiązek alimentacji przez rodzeństwo nie wyklucza przyznania świadczenia pielęgnacyjnego osobie faktycznie sprawującej opiekę, jeśli z tego powodu zrezygnowała z zatrudnienia (art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r.).

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej nie był uprawniony do uzależnienia uzgodnienia projektu decyzji od posiadania tytułu prawnego do korzystania z nieruchomości, gdyż właściwość organu ograniczała się do oceny racjonalnego korzystania z nieruchomości z punktu widzenia ustawy o wspieraniu usług telekomunikacyjnych.

Informacja wydana na podstawie art. 272 ust. 17 Prawa wodnego nie jest decyzją administracyjną, nie kreuje zobowiązania; decyzja o opłacie zmiennej ma charakter konstytutywny, ustalając wysokość opłaty, a różnicowanie stawek za pobór wody musi uwzględniać różne cele użycia wód.

Odmowa udostępnienia informacji publicznej z powołaniem się na nadużycie prawa podmiotowego musi być szczegółowo uzasadniona przez organ, wskazując konkretne okoliczności faktyczne uzasadniające takie rozstrzygnięcie. Brak dostatecznego uzasadnienia skutkuje uchyleniem decyzji odmownej.

Informacja roczna o wysokości opłaty zmiennej za usługi wodne nie jest decyzją administracyjną. Ustalanie różnych stawek opłat za wodę jest uzasadnione różnością celów jej poboru.

Faktury dokumentujące czynności, które w rzeczywistości nie zostały wykonane, nie mogą stanowić podstawy do odliczenia podatku naliczonego; w takim przypadku zastosowanie znajduje art. 108 ust. 1 ustawy o VAT.

W przypadku braku wymagania przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części, zasadne jest zastosowanie art. 229 Ordynacji podatkowej do uzupełnienia dowodów, co przeciwdziała nieuzasadnionemu zastosowaniu decyzji kasatoryjnej na podstawie art. 233 § 2 tejże ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną J.S., uznając, że brak skutecznego zawiadomienia o kontroli nie został potwierdzony, a kontrola została uniemożliwiona przez beneficjenta, co uzasadniało decyzję organu o nieprzyznaniu płatności.

Ustalenie wysokości dotacji oświatowej na poziomie kilku złotych miesięcznie na słuchacza dla szkoły niepublicznej nie stanowi naruszenia przepisów ustawowych i konstytucyjnych dotyczących finansowania zadań oświatowych. Skarga kasacyjna oddalona z powodu braku usprawiedliwionych podstaw.

Zaskarżone czynności Funduszu mają charakter sztuczny i prowadzą do nieuzasadnionej korzyści podatkowej. Właściwe zastosowanie klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania skutkuje opodatkowaniem środków pochodzących z udziału w zyskach spółek komandytowych jako czynności odpowiedniej. Skarga Funduszu oddalona.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji, uznając za zasadne uchylenie decyzji dotyczącej wysokości podstawy opodatkowania w podatku akcyzowym, z uwagi na niekompletność i nierzetelność zebranego materiału dowodowego oraz nieuzasadnione pominięcie korzystniejszej dla nabywcy wyceny.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, utrzymujący w mocy decyzję o nałożeniu kary pieniężnej zgodnej z przepisami ustawy o transporcie drogowym, pozostaje prawidłowy. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarżący przedsiębiorca nie miał wpływu na przypisane mu naruszenia, co nie uwalnia go od odpowiedzialności.

Sąd uznał, że użytkownik wieczysty nieruchomości jest posiadaczem odpadów zgodnie z domniemaniem prawnym z ustawy o odpadach, a zatem zobowiązanym do ich usunięcia. Niezbędne jest wykazanie, że odpadem włada inny podmiot, by obalić to domniemanie.

Informacja o wysokości opłaty za usługi wodne ma charakter materialno-techniczny i nie stanowi decyzji administracyjnej. Ustalenie różnym celów poboru uzasadnia zastosowanie różnych stawek opłat zmiennych za usługi wodne.

Wydanie decyzji administracyjnej w przedmiocie opłaty zmiennej za wodę jest legalne, gdy opiera się na informacji o poborze wody oraz po uwzględnieniu celów i odbiorców poboru, stosując normy lex specialis oraz reguły obliczania opłat przewidziane w Prawie wodnym.

Osoby zatrudnione w spółce komunalnej, poza członkami zarządu i rady nadzorczej, nie pełnią funkcji publicznych w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, co uzasadnia ochronę ich danych osobowych przed ujawnieniem.

Informacja roczna nie stanowi decyzji administracyjnej, a zobowiązanie z tytułu opłat zmiennych powstaje na podstawie decyzji, zgodnie z Prawem wodnym.

Organ odmówił zorganizowania transportu do przedszkola wybranego przez rodzica, gdy dostępna była inna, bliżej położona placówka, która spełniała wszystkie edukacyjne zalecenia orzeczenia specjalnego. Najbliższa placówka to taka, która najlepiej realizuje zalecenia kształcenia specjalnego. Skarga kasacyjna oddalona.

Decyzję o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami uznaje się za prawidłowo doręczoną z zachowaniem domniemania prawdziwości urzędowych dokumentów potwierdzających doręczenie. Przesłanki do przywrócenia uchybionego terminu oraz wznowienia postępowania nie zostały wykazane.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za prawidłowe decyzje organów administracyjnych oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, które odmówiły wydania uprawnień diagnosty na podstawie niespełnienia wymogu praktyki zawodowej przez skarżącego. Skarga kasacyjna została oddalona, gdyż nie wykazano naruszeń prawa w postępowaniu wcześniejszych instancji.