Dowody przedstawione przez eksportera, aby uznać je za wystarczające, muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację towaru oraz potwierdzać jego wywóz poza obszar celny UE, a ich ocena leży w gestii organu celnego. W przypadku ich braku organ ma kompetencję do unieważnienia zgłoszenia celnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za prawidłowe unieważnienie zgłoszenia celnego wywozowego, z uwagi na brak dostatecznych dowodów potwierdzających wywóz towarów z obszaru Unii Europejskiej. Przedstawione dokumenty nie spełniają wymogów wiarygodności, które nakładają przepisy unijne.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dla uznania wywozu towaru poza obszar celny UE niezbędne jest przedstawienie dowodów, które umożliwiają jednoznaczną identyfikację towaru, a dokumenty te muszą mieć charakter oryginałów lub poświadczonych kopii, co w badanej sprawie nie miało miejsca.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że dokumenty prywatne mogą potwierdzać wywóz towarów, jednak muszą być ocenione pod kątem wiarygodności i możliwości jednoznacznej identyfikacji towarów. Nieprzedstawienie takich dowodów uzasadnia unieważnienie zgłoszenia celnego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż nieuiszczenie przez zobowiązanego bieżących składek skutkuje rozwiązaniem umowy ratalnej, co uzasadnia wszczęcie postępowania egzekucyjnego przez organ. Formalne uchybienia w skardze kasacyjnej wykluczają skuteczne jej uwzględnienie.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną spółki, uznając, że nie wykazała ona skutecznie naruszenia prawa materialnego ani proceduralnego przez sąd pierwszej instancji, co mogło mieć wpływ na wynik postępowania.

W przypadku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza UE, konieczne jest jednoznaczne i bezsprzeczne wykazanie faktycznego opuszczenia towaru z obszaru celnego. Brak zgodnych dowodów i pieczęci celnych uzasadnia unieważnienie zgłoszenia celnego.

Naczelny Sąd Administracyjny nie stwierdził naruszenia art. 24 ust. 5b u.s.u.s. jako niekonstytucyjnego, oddalając skargę kasacyjną z powodu braku podstaw prawnych oraz procesowych dla zmiany wyroku Sądu I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną W.B., potwierdził prawidłowość procedury scaleniowej przeprowadzonej przez Wojewodę Małopolskiego, uznając że brak złożenia zastrzeżeń w terminie nie daje podstaw do uchylenia decyzji zatwierdzającej projekt scalenia.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie opiekującej się bliskim, jeśli ten pozostaje w związku małżeńskim z osobą nielegitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności; negatywna przesłanka w art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych jest decydująca.

W przypadku braku urzędowego potwierdzenia opuszczenia towaru obszaru celnego UE, dokumenty alternatywne muszą jednoznacznie identyfikować wywieziony towar i być wiarygodne, aby uznać je za dowody potwierdzające wywóz towaru.

Oddalenie skargi kasacyjnej ze względu na brak uzasadnionych podstaw, stwierdzając że decyzja wydana w postępowaniu zwykłym była bez podstawy prawnej, nie wpływając na końcowe rozstrzygnięcie w postępowaniu nadzorczym. Uznano, że organ działał zgodnie z przesłankami rażącego naruszenia prawa.

NSA uznał, że w przypadku braku komunikatu IE 599 jako potwierdzenia wywozu towaru poza UE, obowiązek udokumentowania wywózu spoczywa na eksporterze, a przedstawione dowody muszą być jednoznaczne i wiarygodne pod względem formalnym oraz merytorycznym.

W przypadku niewykazania przez zgłaszającego, że towar opuścił obszar celny UE, organy celne mogą unieważnić zgłoszenie celne. Wiarygodne dowody wywozu muszą zapewniać jednoznaczną identyfikację towaru i posiadać urzędowe potwierdzenie.

Opłata abonamentowa, będąca obowiązkiem administracyjnym, podlega przedawnieniu według art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, jednak zarzuty przedawnienia nieskutecznie podniesione przez skarżącego nie podważają poprawności działań sądów administracyjnych.

Pracodawca starający się o dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych musi zapewnić spełnienie ustawowych wymogów, w tym w zakresie formy wypłaty wynagrodzenia. Brak dowodów na spełnienie tych wymagań uzasadnia odmowę dofinansowania.

Skarga kasacyjna A.O.K.T. Sp. z o.o. dotycząca nieprawidłowości egzekucji administracyjnej w związku z nadpłatą składek i umową ratalną jest niezasadna. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość postanowień organów z obu instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargi kasacyjne, potwierdzając prawidłowość decyzji Wojewody Lubelskiego w zakresie przyznania odszkodowania za nieruchomość, uznając, że wycena nieruchomości została prawidłowo przeprowadzona przez rzeczoznawcę majątkowego zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Składki na polisy OC zarządu i księgowych nie stanowią kosztu uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., ponieważ nie przyczyniają się do powstania przychodu, jego zachowania ani zabezpieczenia źródła. Wydatki te związane są z odpowiedzialnością osób fizycznych, nie działalnością spółki.

Nieruchomości będące w posiadaniu przedsiębiorcy w upadłości, ujęte w ewidencji środków trwałych, zachowują związek z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., co uzasadnia stosowanie wyższych stawek opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Umowa depozytu nieprawidłowego, pozwalająca na rozporządzanie przechowywanymi środkami, podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Odmienna kwalifikacja takiej umowy wymagałaby jasno zanegowanej możliwości rozporządzania środkami przez przechowawcę.

Umowa depozytu nieprawidłowego podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdy ocena faktów i okoliczności sprawy wskazuje na czynności charakterystyczne dla tej formy umowy, w szczególności możliwość użytkowania środków na koncie przez beneficjenta.

Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalające skargę kasacyjną dotyczącą zwolnienia funkcjonariusza Policji za zachowanie narażające dobro formacji, potwierdzające ważny interes służby jako przesłankę do zwolnienia w ramach uznania administracyjnego.

Przedsiębiorca odbierający odpady komunalne jest zobowiązany do indywidualnego osiągnięcia ustawowych poziomów recyklingu. Nieosiągnięcie tych poziomów skutkuje nałożeniem kary pieniężnej, niezależnie od danych dostarczanych przez instalacje przetwórcze.