Decyzja o wymeldowaniu powinna być oparta na wyjaśnionych i jednoznacznych przesłankach dotyczących trwałego i dobrowolnego opuszczenia lokalu przez zameldowanego. Brak dobrowolności uniemożliwia wymeldowanie z powodu niezgodności z prawem.

Nabycie nieruchomości przez Skarb Państwa w trybie prawa pierwokupu na podstawie przepisów ustawy z 1961 roku nie podlega zwrotowi w trybie art. 136 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Przepisy dotyczące wywłaszczenia stosuje się wyłącznie do przypadków enumeratywnie wskazanych w ustawie i nie podlegają wykładni rozszerzającej.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje w sytuacji, gdy zakres opieki nad osobą niepełnosprawną nie wyklucza realnej możliwości podjęcia jakiejkolwiek działalności zarobkowej, a zaskarżone ustalenia faktyczne nie zostały skutecznie podważone przez skarżącego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w świetle art. 17 ust. 2 ustawy o zwalczaniu zakażeń decyzja o kwalifikacji do szczepienia pozostaje w gestii lekarza. Zaświadczenie o braku przeciwwskazań po kwalifikacyjnym badaniu lekarskim skutkuje wymagalnością obowiązku szczepienia ochronnego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że awaria pojazdu transportującego odpady nie stanowi siły wyższej wyłączającej odpowiedzialność administracyjną za niedostarczenie odpadów do miejsca przeznaczenia, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej zgodnie z ustawą o odpadach.

Brak definicji pojęcia "nieruchomości ziemskiej" w dekrecie z 1949 r. uniemożliwia rażące naruszenie prawa, co uzasadnia odmowę stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych z 1950 r. NSA uznaje za nieskuteczne zarzuty kasacyjne dotyczące wykładni przepisów materialnych i proceduralnych.

Sąd uznał, że postępowanie w sprawie uznania budynku gospodarczego za samowolę budowlaną jest bezprzedmiotowe z uwagi na brak dowodów wskazujących na jego nielegalność; budynek powstał przed 1960 r., zatem nie podlega obecnym normom budowlanym.

Terminy określone w art. 214b ustawy o gospodarce nieruchomościami mają charakter materialnoprawny i nie ulegają przywróceniu lub zawieszeniu; tym samym ogłoszenie w prasie lokalnej w rozumieniu art. 214b ust. 4 u.g.n. spełnia wymagania dotyczące publikacji.

Skarga kasacyjna, odnosząca się do umorzenia postępowania nadzwyczajnego po upływie 30 lat od doręczenia decyzji, jest bezzasadna. Umorzenie wynika z przepisów ustawy nowelizującej k.p.a., chroniących interes publiczny przez ustanowienie czasowych ograniczeń w stwierdzaniu nieważności decyzji administracyjnych.

Decyzja Wojewody Łódzkiego z 2004 r., stwierdzająca nabycie przez PKP prawa użytkowania wieczystego gruntu jako mienia Skarbu Państwa, była wydana z naruszeniem prawa, gdyż grunt ten od 1990 r. należał do Miasta Łódź, co wykluczało możliwość uwłaszczenia PKP.

Postanowienie prokuratury o umorzeniu postępowania nie aktualizuje podstawy do wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją o skreśleniu z listy kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej.

Dla ustalenia wartości nieruchomości przejętej pod inwestycję drogową na podstawie specustawy drogowej decydujące znaczenie ma faktyczne przeznaczenie w dokumentach planistycznych, co nie uprawnia do stosowania zasady korzyści wynikającej z art. 134 ust. 4 u.g.n., jeśli stan faktyczny nieruchomości na dzień decyzji różni się od planowanego przeznaczenia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wcześniejsze niepodejmowanie pracy nie może determinować prawa do świadczenia, jeśli istnieje obecna konieczność rezygnacji z zatrudnienia celem sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, co wymaga zindywidualizowanego ustalenia.

Decyzji o pozwoleniu na budowę nie można stwierdzić nieważności po 5 latach od jej doręczenia, nawet jeśli postępowanie nieważnościowe zostało wszczęte wcześniej, a nowe przepisy Prawa budowlanego mają tu zastosowanie.

Przebudowa obiektu budowlanego lub jego przekształcenie na obiekt bez obowiązku pozwolenia na budowę nie czyni decyzji rozbiórkowej bezprzedmiotową; pozostaje ona wiążąca, zgodnie z art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a., dopóki nie spełniono wszystkich przesłanek wygaśnięcia decyzji.

Podmiot wykonujący przewóz drogowy ponosi odpowiedzialność administracyjną za brak wymaganych prawem dokumentów kierowcy, niezależnie od jego twierdzeń o nieświadomej współpracy z kierowcą prowadzącym pojazd w ramach jego działalności.

Kara pieniężna nałożona na przewoźnika za brak dokumentu przewozowego jest zgodna z prawem, gdyż kierowca oferujący usługę przewozową musi posiadać wymagany wypis z licencji. Skarga kasacyjna nie wykazała błędów proceduralnych ani materialnych wpływających na wynik sprawy.

Prawidłowość decyzji organów administracyjnych utrzymujących decyzję odmowną Burmistrza w przedmiocie nakazu przywrócenia stanu poprzedniego została potwierdzona, gdyż nie wykazano naruszenia stosunków wodnych na działce nr [...] skutkującego szkodą, co wyklucza wydanie decyzji nakazującej według art. 234 u.P.w.

Decyzja o zatrzymaniu prawa jazdy z powodu niewykonania przez kierowcę obowiązku przedłożenia orzeczenia lekarskiego w terminie jest zgodna z prawem, gdy spełnia przesłanki określone w art. 102 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o kierujących pojazdami.

Osoba nie jest objęta obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym jako wspólnik spółki z o.o., jeśli nie jest jej jedynym wspólnikiem, nawet gdy posiada zdecydowaną większość udziałów; jest to niedopuszczalne w świetle definicji jednoosobowej spółki oraz zamkniętego katalogu podmiotów objętych ubezpieczeniem.

Zmiana przeznaczenia działek w MPZP, z terenu mieszkaniowego na plac miejski, mieściła się w granicach władztwa planistycznego gminy, zgodnie ze Studium uwarunkowań, bez naruszenia zasad proporcjonalności i prawa własności.

Spadkobierca zmarłego wspólnika spółki jawnej podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu od dnia otwarcia spadku, z chwilą śmierci wspólnika, niezależnie od formalności związanych z przyjęciem spadku.

Zaskarżona uchwała Rady Miasta Stołecznego Warszawy w zakresie ograniczenia terminu składania wniosków o obniżkę czynszu za rok 2021 nie narusza zasady lex retro non agit ani zasad ochrony praw nabytych. Ograniczenie terminu składania wniosków nie pozbawia uprawnień do obniżki, przy czym skarżący miał zapewnioną możliwość złożenia wniosku przed wejściem w życie uchwały. Skargę kasacyjną oddalono.

Bezczynność organu administracyjnego, polegająca na niereagowaniu na wniosek strony, nie stanowi rażącego naruszenia prawa, jeśli nie wykazuje cech celowego zaniedbania. Brak przesłanek do przyznania sumy pieniężnej przy takim rodzaju bezczynności.