Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, uznał, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej o Policji nie stanowi przeszkody do stosowania nowych regulacji dotyczących ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop policjantów zwolnionych przed 6 listopada 2018 r., wobec braku konstytucyjności dotychczasowej normy.

Regulacje art. 100c i 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy należy stosować do wszystkich cudzoziemców ubiegających się o legalizację pobytu na terenie Polski, co zawiesza bieg administracyjnych terminów. Ustawodawca nie ograniczył tego jedynie do obywateli Ukrainy.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że wyrok Sądu I instancji, mimo błędów uzasadnienia, był zgodny z prawem, co przesądziło o bezzasadności podstaw skargi kasacyjnej.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie zawiera przeszkód do stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą do stanów faktycznych sprzed 1 października 2020 r., a zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego określają prawo publiczne do urlopu oraz ekwiwalentu.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Komendanta Wojewódzkiego Policji, uznając, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego był zgodny z prawem w zakresie zasad ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy dla policjantów.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, iż odmienna wykładnia art. 9 ust. 1 ustawy o wsparciu służb i art. 115a ustawy o Policji, oparta na niekonstytucyjności, była błędna, lecz jej efekt de lege lata odpowiadał prawu. Skarga kasacyjna zostaje oddalona.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej z 14 sierpnia 2020 r. nie uprawnia do stosowania przepisów art. 115a ustawy o Policji w jego niekonstytucyjnym brzmieniu w zakresie przelicznika ekwiwalentu za urlop. W związku z tym, skarga kasacyjna została oddalona.

Orzekając o braku podstaw do skargi kasacyjnej, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że dzieci osoby niepełnosprawnej, nieposiadające orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, zobowiązane są do opieki, co wyłącza przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego wnuczce.

Z art. 11a ust. 5 ustawy o ochronie zwierząt nie wynika obowiązek przypisania kategorycznych kwot do poszczególnych zadań programu. Jednakże podział środków musi być przejrzysty i nie zwiększać nadmiernie swobody organu wykonawczego, a uchwała naruszająca ten wymóg jest nieważna.

Skarga kasacyjna została oddalona. Skarżący nie uprawdopodobnił przesłanek uzasadniających ograniczenie poboru zaliczek podatkowych, ani nie wykazał, że jego praca kwalifikuje się jako międzynarodowy transport morski, co wyłączałoby ją spod opodatkowania.

Oddalenie skargi kasacyjnej przez NSA z powodu braku uzasadnionej podstawy, w szczególności z uwagi na fakt, że skarga kasacyjna nie wykazywała istotnych naruszeń proceduralnych mogących wpłynąć na wynik postępowania administracyjnego.

Uchylenie decyzji Prezesa ZUS o odmowie przyznania świadczenia w drodze wyjątku było uzasadnione, gdyż organ nie wykazał wystarczająco starannego ustalenia istotnych okoliczności faktycznych, co naruszyło przepisy postępowania administracyjnego. Sąd I instancji prawidłowo ocenił, że szczególne okoliczności mogą uzasadniać przyznanie świadczenia.

Podstawę opodatkowania podatkiem akcyzowym, zgodnie z art. 104 ust. 1 pkt 2 u.p.a., można zmniejszyć uwzględniając rabat przyznany na podstawie warunków umowy zawartej przed powstaniem obowiązku podatkowego. Korekta ta nie narusza jednofazowości podatku akcyzowego.

Udzielenie rabatu cenowego po powstaniu obowiązku podatkowego w transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów może obniżyć podstawę opodatkowania akcyzą, jeśli rabaty te wynikają z wcześniejszych uzgodnień umownych, prowadząc tym samym do konieczności korekty zobowiązań podatkowych.

NSA stwierdził brak uchybień prawnych w decyzji WSA oraz w działaniach organu administracyjnego i oddalił skargę kasacyjną, uznając poprawność zastosowania korekty finansowej bez naruszenia zasady proporcjonalności.

Wniosek o wznowienie postępowania administracyjnego z przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. musi być wniesiony w terminie miesięcznym od dnia dowiedzenia się o okoliczności stanowiącej podstawę wznowienia. Uchybienie temu terminowi skutkuje odmową wznowienia postępowania.

NSA podkreślił, że wartość nieruchomości przejętej z mocy specustawy powinna być określana zgodnie z planistycznym przeznaczeniem na dzień decyzji. Operaty bazujące na wartościach dla gruntów drogowych, bez odpowiedniego przeznaczenia planistycznego, są wadliwe.

Przesłanki umorzenia kosztów egzekucyjnych z uwagi na "ważny interes zobowiązanego" lub "interes publiczny" muszą wynikać z obiektywnie ustalonej sytuacji faktycznej, a organ administracyjny dysponuje szerokimi kompetencjami uznaniowymi w ocenie ich zaistnienia.

NSA podkreślił, iż prawomocne orzeczenie sądu uniemożliwia wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, gdy zarzuty były już przedmiotem sądowej oceny. Właściwe zastosowanie art. 61a § 1 K.p.a. uzasadnia odmowę wszczęcia postępowania.

NSA orzeka, że przepisy art. 100c i 100d u.p.o.u. odnoszą się do wszystkich cudzoziemców, nie tylko obywateli Ukrainy. Po 30 czerwca 2024 r. przedłużenie ich stosowania narusza konstytucyjne prawo do sądu, przez co uchyla się wyrok WSA uznający bezczynność organu.

Skarga kasacyjna M.S. na uchwałę poznańskiego studium uwarunkowań została oddalona; zmiana przeznaczenia pod kątem publicznego interesu rozwoju terenów zielonych i ładu przestrzennego uznana za prawidłową, bez naruszenia praw prywatnych.

Doręczenie decyzji drogą elektroniczną jest skuteczne, jeśli strona wyraziła na to zgodę i została pouczona o skutkach jej wyrażenia. Brak dowodu takiej zgody skutkuje nieważnością rozstrzygnięcia o uchybieniu terminu do odwołania.

екиврокудала либерал dOCUMENTавсисяніSON)

Świadczenie wychowawcze uznane za nienależnie pobrane, jeśli brak obiektywnych podstaw prawnych do jego przyznania, niezależnie od subiektywnej wiedzy odbiorcy.