Na podstawie art. 184 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że decyzja o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenia ustawy o transporcie drogowym była zgodna z prawem, a postępowanie organów administracyjnych przebiegło zgodnie z wymaganymi standardami.

Zawieszenie działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę nie wpływa na jego obowiązek podatkowy, jeśli jest właścicielem nieruchomości, które mogą być potencjalnie związane z działalnością gospodarczą, nawet jeśli w danym momencie nie są wykorzystywane do tejże działalności.

Precedensowy problem art. 92a ust. 10 u.t.d., dotyczący nałożenia jednokrotnej kary, ma zastosowanie wyłącznie przy tożsamości naruszeń opisanych w załącznikach nr 3 i 4. Odmienność naruszeń wyklucza zastosowanie tej normy.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczny jest ścisły związek przyczynowy między rezygnacją z zatrudnienia a opieką nad osobą niepełnosprawną. Wymaga to wykazania, iż zakres opieki uniemożliwia podejmowanie pracy zarobkowej, nawet w niepełnym wymiarze czasu.

Kara pieniężna nałożona za każde niezależne naruszenie przepisów o transporcie drogowym opisana w różnych załącznikach do ustawy jest dopuszczalna, gdy te naruszenia nie stanowią jednego czynu w rozumieniu art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym.

Wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryteriów konstrukcyjnych, w szczególności wynikających z art. 18 ustawy o transporcie drogowym, uzasadnia nałożenie kary, gdy przewóz osób zamawiany jest za pomocą aplikacji mobilnej. Utrzymanie decyzji administracyjnej przez sąd I i II instancji jest prawidłowe, nawet przy uznaniu, że aplikacja nie została szczegółowo wyjaśniona w decyzji

Decyzja organu administracyjnego o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym była prawidłowa i zgodna z prawem, a podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty procesowe nie mogły mieć istotnego wpływu na wynik sprawy.

Nieprawidłowo przeprowadzone doręczenie decyzji administracyjnej, w którym brak możliwości ustalenia tożsamości odbiorcy przesyłki, skutkuje naruszeniem przepisów proceduralnych, co uzasadnia uchylenie wyroku i ponowne rozpatrzenie sprawy przez sąd I instancji.

Sąd uznał, że skarga kasacyjna nie wykazała istotnych naruszeń przepisów postępowania, które mogłyby wpłynąć na zaskarżony wyrok, i potwierdził zasadność nałożenia opłaty podwyższonej za wydobycie kopaliny bez koncesji.

Członek zarządu spółki z o.o. odpowiada za zaległości podatkowe spółki, jeśli nie wykaże, że wniosek o upadłość zgłoszono we właściwym czasie, bądź jeśli nie jest w stanie wskazać mienia spółki, umożliwiającego zaspokojenie zaległości. Zaniechanie zgłoszenia upadłości uzasadnia odpowiedzialność, nawet przy braku innych przesłanek exoneracyjnych.

Zawieszenie działalności gospodarczej nie eliminuje obowiązku podatkowego w zakresie nieruchomości związanych z tą działalnością, jeżeli istnieje możliwość ich przyszłego wykorzystania do działalności gospodarczej; operaty szacunkowe oraz procedury podpisywania decyzji nie naruszają prawa proceduralnego.