Odmowa uwzględnienia wniosku z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2024 r., poz. 479) o rozłożeniu należności z tytułu składek na raty następuje w formie decyzji administracyjnej, od której przysługuje odwołanie do sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego (art. 83 ust. 1 i ust

Decyzja ostateczna umarzająca postępowanie administracyjne w danej sprawie zyskuje ochronę prawną i może być wzruszona wyłącznie w nadzwyczajnych trybach przewidzianych przez Kodeks postępowania administracyjnego. Wydanie nowej decyzji rozstrzygającej co do istoty sprawę już uprzednio umorzoną jest nieważne z powodu powagi rzeczy osądzonej.

Decyzja o umorzeniu postępowania administracyjnego, jako decyzja ostateczna, zamyka możliwość ponownego rozstrzygania tej samej sprawy, co skutkuje nieważnością późniejszej decyzji rozstrzygającej co do istoty sprawy już osądzonej.

Decyzja kończąca postępowanie przez umorzenie korzysta z ochrony prawomocności i jej wzruszenie może nastąpić jedynie w nadzwyczajnych trybach przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego; ponowne wszczęcie postępowania w tej samej sprawie jest niedopuszczalne ze względu na powagę rzeczy osądzonej.

Decyzja administracyjna, która rozstrzyga sprawę już rozpoznaną i zakończoną ostateczną decyzją umarzającą postępowanie, jest nieważna na podstawie zasady powagi rzeczy osądzonej (res iudicata), co uniemożliwia ponowne wszczęcie postępowania w tej samej sprawie.

Zlecenie producentowi wykonania wyrobu według określonego wzoru w celu jego dalszej sprzedaży nie stanowi działalności wytwórczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, lecz działalność usługową w zakresie handlu, uprawniającą do zastosowania 3% stawki ryczałtu przewidzianej w art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. b

Zabudowa na terenach chronionych przyrodniczo może być zakazana, jeżeli koliduje z celami ochrony przyrody, nawet jeśli nie stanowi bezpośredniej zmiany przeznaczenia gruntu, ocena taka należy przede wszystkim do wyspecjalizowanych organów ochrony środowiska.