Nałożenie kary pieniężnej za naruszenia przepisów o transporcie drogowym powinno być oparte na przepisach obowiązujących w chwili popełnienia naruszenia oraz dowody muszą być kompletne i rzetelne. Wykazanie okoliczności, które mogą zwolnić z odpowiedzialności za naruszenia, leży po stronie przewoźnika.

Przewóz osób samochodem osobowym przez przedsiębiorcę posiadającego licencję na krajowy transport drogowy uznaje się za przewóz okazjonalny, jeżeli nie spełnia wymogów konstrukcyjnych określonych w ustawie, co uzasadnia nałożenie kary administracyjnej, a przepisy nie stanowią przepisów technicznych wymagających notyfikacji KE.

Osoba zarządzająca transportem w przedsiębiorstwie ponosi odpowiedzialność za przestrzeganie wymogów prawnych dotyczących badań lekarskich i psychologicznych kierowców oraz wyposażenia ich w wypis z licencji, niezależnie od formy prawnej zatrudnienia kierowców.

Zgodnie z ustawą o transporcie drogowym, na osobie zarządzającej transportem w przedsiębiorstwie spoczywa odpowiedzialność za zapewnienie, by wszyscy kierowcy, niezależnie od formy zatrudnienia, posiadali aktualne badania lekarskie i psychologiczne oraz wymagane dokumenty umożliwiające wykonywanie przewozów.

Faktury wystawione przez M. Sp. z o.o. dla N. sp. z o.o. nie dokumentowały rzeczywistych transakcji gospodarczych, stąd nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Skarga kasacyjna oddalona.

Sprzedaż gotowego posiłku wraz z transportem nie spełnia kryteriów usługi cateringowej i powinna być traktowana jako dostawa towaru, podlegająca opodatkowaniu stawką VAT wynoszącą 8% według klasyfikacji w PKWiU jako usługi związane z wyżywieniem.

Dostawa pizzy P.G. wraz z przygotowaniem i dostawą do klienta stanowi usługi związane z wyżywieniem, klasyfikowane w PKWiU 56 i objęte stawką VAT 8%. Elementy nierozerwalne z dostawą pozwalają klasyfikować ją jako usługę, mimo fizycznej dostawy towaru.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok i decyzję, uznając, że samodzielny charakter działalności rolniczej prowadzonej przez małżonków w ramach gospodarstwa objętego wspólnością majątkową może skutkować odrębnym statusem podatkowym VAT.

Sprzedaż kanapek przez producenta w sklepach firmowych nie stanowi usługi gastronomicznej. Czynności takie jak doradzanie czy pakowanie nie są usługami wspomagającymi, a więc brak jest podstaw do klasyfikacji transakcji pod PKWiU 56 i opodatkowania VAT według stawki 8%.

Sprzedaż gotowych kanapek w sklepach firmowych nie stanowi złożonej usługi związanej z wyżywieniem podlegającej opodatkowaniu stawką VAT 8%, lecz dostawę towarów ze stawką VAT 5%, bez usług wspomagających ich bezpośrednią konsumpcję.

Decyzja administracyjna o pozwoleniu na budowę, wydana na podstawie decyzji o warunkach zabudowy, zachowuje moc prawną mimo uchwały nowego planu miejscowego. W postępowaniu wznowieniowym należy stosować stan prawny z datą decyzji pierwotnej.

Zaskarżone decyzje środowiskowe są zgodne z prawem, a zarzuty dotyczące naruszeń proceduralnych i merytorycznych są bezzasadne. Konsultacje społeczne oraz ocena wpływu inwestycji zostały przeprowadzone zgodnie z prawem i nie wykazano istotnych wad. Skarga kasacyjna została oddalona.