Właściciel nieruchomości, którego interes prawny został naruszony przez ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, naruszające zapisy obowiązującego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, jest uprawniony do zaskarżenia tego planu do sądu administracyjnego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego musi pozostawać w zgodzie z ustaleniami studium

Na podstawie art. 183 § 1 p.p.s.a., kontrola Naczelnego Sądu Administracyjnego ogranicza się do granic skargi kasacyjnej, przy czym obowiązkiem skarżącego jest precyzyjne wskazanie naruszonych przepisów prawa materialnego oraz wykazanie, na czym polegało naruszenie tych przepisów.

Decyzja zatwierdzająca projekt budowlany zamienny, wydana na podstawie art. 51 ust. 4 prawa budowlanego, obejmuje całość zamierzenia budowlanego, chociaż weryfikacja organów nadzoru budowlanego powinna być zawężona do nowych elementów wynikających z istotnych odstępstw od pierwotnego projektu.

Przepisy art. 70 § 7 pkt 4 i 5 O.p. należy rozumieć w ten sposób, że pierwszy z nich odnosi się do sytuacji, gdy została wydana decyzja na podstawie art. 33 § 2 O.p. i dopiero dalsze postępowanie toczyło się na podstawie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, natomiast drugi z nich – do sytuacji, gdy całe postępowanie zabezpieczające toczyło się na podstawie ustawy o postępowaniu

Zgodnie z art. 552 ust. 2 ustawy prawo wodne, w kontekście ustalenia opłat za usługi wodne, organ administracyjny może polegać na oświadczeniach i danych przedstawionych przez podmioty obowiązane do ponoszenia opłat, jeśli nie są one zakwestionowane.

Przepis art. 32 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, nie sprzeciwiając się podjęciu decyzji bez własnego przeprowadzenia przez organy inspekcji sanitarnej ustaleń co do niebezpieczeństwa zaistnienia skutków szkodliwych dla zdrowia przez wprowadzony do obrotu środek, nie narusza art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002

Przepis art. 32 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, nie sprzeciwiając się podjęciu decyzji bez własnego przeprowadzenia przez organy inspekcji sanitarnej ustaleń co do niebezpieczeństwa zaistnienia skutków szkodliwych dla zdrowia przez wprowadzony do obrotu środek, nie narusza art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002

Zgodnie z art. 627 kodeksu cywilnego, w przypadku umowy o dzieło, istotnym jest, aby rezultat, o który umawiają się strony, był obiektywnie osiągalny i w konkretnych warunkach pewny, niezależnie od rodzaju i intensywności świadczonej w tym celu pracy i staranności.