W przypadku stwierdzenia przez sąd administracyjny przewlekłości prowadzenia postępowania administracyjnego, organ administracji publicznej może zostać zobowiązany do zapłaty sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia dla strony, niezależnie od fakultatywnego charakteru tego środka, biorąc pod uwagę indywidualne okoliczności sprawy oraz trudności związane z brakiem rozstrzygnięcia w sprawie zezwolenia

Sąd, w przypadku stwierdzenia, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, może orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 (tj. połowy dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego

Przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego, zwłaszcza w sprawach dotyczących zezwoleń na pobyt, stanowi naruszenie prawa, które zasługuje na odpowiednią sankcję, w tym zasądzenie sumy pieniężnej jako rekompensaty dla strony skarżącej, mając na względzie negatywne konsekwencje takiej bezczynności dla życia i statusu prawnego cudzoziemca.

Podjęcie zatrudnienia przez osobę wymagającą opieki, na którą pobierane jest świadczenie pielęgnacyjne, stanowi zmianę sytuacji, która wymaga zgłoszenia organowi wypłacającemu świadczenie i może skutkować uznaniem pobranych świadczeń za nienależne, jeśli nie zostało to zgłoszone.

Należyta staranność strony oraz profesjonalnego pełnomocnika w dochowaniu terminów proceduralnych jest kluczowa dla prawidłowości przebiegu postępowania, a brak dowodów na niezawiniony charakter uchybienia terminu do wniesienia odwołania nie uzasadnia przywrócenia terminu, nawet w kontekście skomplikowanej sytuacji procesowej i licznych postępowań podatkowych.

W sprawie dotyczącej uchybienia terminu do wniesienia odwołania od decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn, prawidłowe jest doręczenie decyzji bezpośrednio stronie, gdy pełnomocnik nie został ustanowiony w konkretnej sprawie, a złożone pełnomocnictwo po terminie nie może być podstawą do uznania nieskutecznego doręczenia decyzji.

W kwestii umorzenia zaległości podatkowej na podstawie art. 67a § 1 pkt 3 o.p., organ podatkowy wykazuje uprawnienie uznaniowe do decydowania, czy przesłanki takie jak ważny interes podatnika lub interes publiczny są spełnione, a następnie, czy w konkretnym przypadku zachodzi uzasadnienie do przyznania ulgi podatkowej. Decyzja organu podatkowego o umorzeniu zaległości podatkowej, choć uznaniowa, nie