Wypłata ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy następuje w drodze czynności materialno-technicznej, tj. przez jego wypłatę. Natomiast odmowa wypłaty świadczenia następuje w drodze decyzji administracyjnej.

Zgodnie z art. 149 § 2 P.p.s.a. sąd może na wniosek strony lub z urzędu wymierzyć organowi grzywnę lub przyznać skarżącemu sumę pieniężną do wysokości połowy dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzedzającym, przy czym ustawodawca pozostawił swobodę w zakresie orzeczenia o przyznaniu sumy pieniężnej, określając jedynie górną granicę, co oznacza,

Organ administracyjny jest zobowiązany do wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy w sposób pełny i rzetelny, mając na uwadze nie tylko formalne aspekty wniesionych pism, ale przede wszystkim rzeczywistą intencję strony. Podejście formalistyczne, nieuwzględniające całokształtu okoliczności sprawy, może prowadzić do naruszenia podstawowych zasad postępowania administracyjnego.

Rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji Podatkowej występuje, gdy treść decyzji jest w oczywisty sposób sprzeczna z przepisami prawa, co można stwierdzić przez proste porównanie treści decyzji z obowiązującymi przepisami. Nie można mówić o rażącym naruszeniu prawa, gdy istnieje możliwość różnych interpretacji danego przepisu, a każda z nich jest uzasadniona. Kontrola sądu

Organy podatkowe są uprawnione do odmowy podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego, jeżeli obiektywne przesłanki wskazują, że wiedział on lub powinien był wiedzieć, że transakcja, na której podstawie występuje prawo do odliczenia, wiązała się z przestępstwem lub nadużyciem w zakresie podatku od wartości dodanej.

Odpowiedzialność za techniczne ustalenia i rozwiązania zawarte w projekcie budowlanym należy do projektanta, natomiast organy administracji architektoniczno-budowlanej są kompetentne w zakresie weryfikacji zgodności projektu z wymogami prawa budowlanego, w tym także z wymaganiami ochrony środowiska, przy uwzględnieniu swojej specjalistycznej wiedzy technicznej.

Kwestia dostępu do określonych elementów nieruchomości wspólnej przez samodzielny lokal nie stanowi w świetle art. 2 ust. 2 uwl przesłanki wyłączającej jego wyodrębnienie.

Zasada dobrego sąsiedztwa nie oznacza bezwzględnego obowiązku kontynuacji dominującej funkcji zabudowy występującej w obszarze analizowanym (np. budownictwa jednorodzinnego), czy realizacji zabudowy zgodnie z oczekiwaniami właścicieli nieruchomości sąsiednich, a wymaga jedynie, aby przy ustalaniu warunków nowej zabudowy dostosować je do cech i parametrów architektonicznych i urbanistycznych wyznaczonych