Decyzja o pozwoleniu na budowę i zatwierdzenie projektu budowlanego nie może być stwierdzona jako nieważna z powodu rażącego naruszenia przepisów, jeśli stwierdzone naruszenia są nieznaczne i nie wpływają istotnie na zagospodarowanie przestrzenne ani na uciążliwości dla sąsiednich działek.

Stwierdzona niekonstytucyjność przepisu art. 64 § 6 u.p.e.a. nie dotyczyła naliczania opłaty manipulacyjnej w stosunku do należności objętych każdym tytułem wykonawczym, a jedynie braku określenia maksymalnej wysokości opłaty manipulacyjnej.

Organ egzekucyjny powinien tak określać wysokość kosztów egzekucyjnych, aby nie można było mu zarzucić naruszenia standardów określonych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 28 czerwca 2016 r., sygn. SK 31/14 i dlatego konieczne jest powiązanie opłat z realiami konkretnego postępowania egzekucyjnego

Jeśli inwestor istotnie odstąpił od warunków zatwierdzonego pozwoleniem na budowę projektu budowlanego, organ nadzoru budowlanego jest zobowiązany wdrożyć postępowanie legalizacyjne zgodnie z art. 50 i art. 51 Prawa budowlanego, w celu doprowadzenia wykonanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem.

Zarówno niezgłoszenie nabycia jak również zgłoszenie po upływie terminu tak określonego zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 1 u.p.s.d., należy kwalifikować jako niespełnienie warunku.

Stwierdzona niekonstytucyjność przepisu art. 64 § 6 u.p.e.a. nie dotyczyła naliczania opłaty manipulacyjnej w stosunku do należności objętych każdym tytułem wykonawczym, a jedynie braku określenia maksymalnej wysokości opłaty manipulacyjnej.