Zgodnie z ugruntowanymi poglądami prezentowanymi w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego niedopuszczalne jest zastępowanie zarzutu naruszenia przepisów postępowania, zarzutem naruszenia prawa materialnego i za jego pomocą kwestionowanie ustaleń faktycznych. Próba zwalczenia ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji nie może nastąpić przez zarzut naruszenia prawa materialnego.

W orzecznictwie sądowym wskazano, że wyznaczenie terminu na tej podstawie nie znajduje oparcia w przepisach prawa. Dodatkowo wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie jest każdorazowo uzależnione od wyznaczenia w decyzji konkretnego terminu jej realizacji. Decyzja wchodzi do obrotu prawnego z chwilą kiedy staje się ostateczna i od tego momentu wywołuje wszelkie skutki prawne zarówno względem stron postępowania

Ocena zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego, poprzez jego błędne zastosowanie, może być dokonana wyłącznie na podstawie konkretnego ustalonego w sprawie stanu faktycznego, błędne zastosowanie przepisu prawa materialnego pozostaje w związku z ustaleniami tego stanu faktycznego. W konsekwencji oznacza to, że brak jest możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania

Obowiązek wydania wyroku na podstawie akt sprawy oznacza jedynie zakaz wyjścia poza materiał znajdujący się w aktach sprawy.

Spłata wierzytelności otrzymanych w ramach likwidacji spółki jawnej nie stanowi dla wspólnika zlikwidowanej spółki przychodu z uwagi na wyłączenia zawarte w art. 14. ust. 3 pkt 1 u.p.d.o.f.

Norma wynikająca z art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p. ma ściśle wyznaczony zakres zastosowania odnoszący się do wyliczania stosunku (proporcji) kosztów, których nie można przyporządkować ani do źródeł, z których przychód podlega opodatkowaniu, ani do źródeł przychodów, które w ogóle nie podlegają ustawi o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tymczasem w przypadku podatnika ubiegające się o interpretacje prawa

Spłata wierzytelności otrzymanych w ramach likwidacji spółki jawnej nie stanowi dla wspólnika zlikwidowanej spółki przychodu z uwagi na wyłączenia zawarte w art. 14. ust. 3 pkt 1 u.p.d.o.f.

Przede wszystkim podnieść należy, że ocena okoliczności sprawy powinna być dokonana w świetle całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, każdego dowodu oddzielnie i łącznie z pozostałymi, w tym przede wszystkim spójność i logiczność dowodów. Tylko wówczas można mieć pewność, iż okoliczności faktyczne zostaną ocenione we właściwy sposób.

Za rzetelne uważane są księgi, jeżeli zawierają wszystkie fakty będące przedmiotem wpisów do ksiąg, i to w całości zgodnie z prawdą. Nieodzwierciedlanie przez księgę podatkową stanu rzeczywistego może sprowadzać się do braku zapisów zdarzeń, które miały w rzeczywistości miejsce, oraz do ujęcia zdarzeń fikcyjnych, np. na podstawie tzw. pustych faktur. Może również polegać na ewidencjonowaniu kwot w

Obowiązek wydania wyroku na podstawie akt sprawy oznacza jedynie zakaz wyjścia poza materiał znajdujący się w aktach sprawy. Natomiast formułując zarzut naruszenia art. 133 § 1 p.p.s.a. nie można skutecznie kwestionować dokonanej przez sąd, oceny zaskarżonego aktu oraz innych dokumentów, o ile dokumenty te znajdują się w materiale zgromadzonym w aktach sprawy, mimo tego iż ocena ta nie jest zgodna

Zgodnie z utrwalonym już orzecznictwem, gdy w skardze kasacyjnej zarzuca się zarówno naruszenie prawa materialnego, jak i naruszenie przepisów postępowania, w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlegają zarzuty naruszenia przepisów postępowania.

Pomiary emisji zanieczyszczeń przeprowadzone na konkretnej instalacji z uwzględnieniem jej specyfiki technologicznej pozwalają na bardziej precyzyjne ustalenia rzeczywistej emisji, to jednak aby mogły być wykorzystane do obliczenia przedmiotowej opłaty środowiskowej powinny być miarodajne dla całego półrocza funkcjonowania przedsiębiorstwa, co wymaga przeprowadzenia serii kompleksowych badań w zakresie

Koncepcja "wejścia decyzji do obrotu prawnego" nie jest związana z prawidłowym, tj. zgodnym z przepisami prawa doręczeniem decyzji, lecz z dokonaniem czynności doręczenia polegającej na uzewnętrznieniu woli organu wobec podmiotu usytuowanego poza organem administracji i to niekoniecznie nawet wobec jej adresata. Wchodzi do obrotu prawnego i wywołuje skutki prawne również decyzja (postanowienie) doręczone

Obowiązkiem organu jest ustalenie czy wartość zadeklarowana jest wartością prawdziwą w państwie sprzedaży. Dopiero, taka analiza umożliwia ustalenie kwoty jaką obowiązany jest zapłacić podatnik za samochód osobowy i ewentualne zakwestionowanie wskazanej wartości pojazdu.