Zastosowanie przez organ administracji lub sąd administracyjny prawa materialnego polega na ocenie prawnej określonego stanu faktycznego. O zarzucie naruszenia prawa materialnego można więc mówić wówczas, gdy nie jest kwestionowany ustalony w sprawie stan faktyczny, tylko ocena prawna tego stanu faktycznego. Nie jest możliwe dokonanie oceny zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego przy jednoczesnym

Podkreślić trzeba, że podstawowy powód, dla którego orzeczono o nakazie rozbiórki płyty do składowania obornika stanowił fakt kolidowania jej lokalizacji z przepisami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wejście decyzji do obrotu prawnego nie jest uzależnione od prawidłowego zgodnego z prawem doręczenia, lecz od samego dokonania czynności doręczenia, która polega na uzewnętrznieniu woli organu wobec podmiotu usytuowanego poza organem administracji i to niekoniecznie nawet wobec jej adresata.

O kwalifikacji danego stosunku prawnego jako umowy o dzieło albo jako innej umowy cywilnoprawnej (np. zlecenia), decydują okoliczności konkretnego przypadku, w szczególności wyniki każdorazowo przeprowadzonej analizy w kierunku ustalenia, które cechy (elementy) mają charakter przeważający w tym zakresie.

Jeśli w skład napoju mlekowego wchodzi kawa, to jest on objęty 23-proc. podatkiem, bez względu na to, czy zawiera jej napar, czy ekstrakt.

W razie odroczenia utraty mocy obowiązującej przepisu, na podstawie którego zostały wydane prawomocne orzeczenie sądowe lub ostateczna decyzja administracyjna, dopuszczalność wznowienia postępowania administracyjnego lub sądowoadministracyjnego (art. 190 ust. 4 Konstytucji RP) wystąpi dopiero po upływie terminu odroczenia, jeżeli ustawodawca wcześniej nie zmieni lub nie uchyli danego przepisu.

Jedną z przykładowych przesłanek zabezpieczenia przewidzianą w art. 33 §1 O.p. jest fakt dokonywania czynności polegających na zbywaniu majątku. Przez "zbycie" należy rozumieć wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel. Przykładowo wniesienie aportem do osobowej spółki prawa handlowego przedsiębiorstwa stanowiącego

Z punktu widzenia art. 9 ust. 2 pkt 1 u.o.k.k. cena stosowana przez dominanta może być wygórowana, byleby nie była "nadmiernie wygórowana". Wykazanie nagłego i wysokiego (o 43%) wzrostu ceny za usługę nie wystarcza do stwierdzenia narzucenia przez przedsiębiorcę posiadającego pozycję dominująca rażąco wygórowanej ceny.

Zasada niedziałania prawa wstecz działa natomiast w szczególnie silny sposób w tych dziedzinach, gdzie jednostka podporządkowana jest bezpośredniemu władztwu państwa. Do takich dziedzin niewątpliwie należy władztwo sprawowane przez organy administracji właściwe w zakresie ochrony środowiska. Złamanie rzeczonej zasady skutkuje naruszeniem dwóch dalszych zasad wywodzonych z klauzuli demokratycznego państwa

Uzasadniając zarzut naruszenia prawa materialnego, przez jego błędną wykładnię, wykazać należy, że sąd mylnie zrozumiał stosowany przepis prawa, natomiast uzasadniając zarzut niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego, wykazać należy, iż sąd stosując przepis popełnił błąd w subsumcji czyli, że niewłaściwie uznał, iż stan faktyczny przyjęty w sprawie odpowiada stanowi faktycznemu zawartemu

Oparcie wniosku na przyczynie kasacyjnej z art. 3989 § 1 pkt 2 k.p.c., wymaga wykazania, że określony przepis prawa, mimo że budzi poważne kontrowersje, nie doczekał się jeszcze wykładni lub jego niejednolita interpretacja prowadzi do wydawania przez sądy odmiennych rozstrzygnięć w sprawach o identycznym lub zbliżonym stanie faktycznym. Należy jednak przytoczyć przykłady takich orzeczeń i wykazać istniejące

Do dnia 28 lutego 2015 r. w obrocie prawnym pozostawała regulacja art. 68 § 4 O.p., zgodnie z którą zobowiązanie z tytułu opodatkowania dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzącego ze źródeł nieujawnionych nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin do złożenia zeznania

Dla wywołania skutku w postaci uzyskania prawa do opodatkowania dochodu podatkiem liniowym, nie ma znaczenia wola podatnika, a wyłącznie jej przejaw w postaci pisemnego oświadczenia złożonego właściwemu organowi podatkowemu.

Przyjmuje się, że naruszenie art. 141 § 4 P.p.s.a. może stanowić samodzielną podstawę kasacyjną w dwóch przypadkach: po pierwsze, jeżeli uzasadnienie orzeczenia wojewódzkiego sadu administracyjnego nie zawiera stanowiska co do stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Podkreślenia przy tym wymaga, iż o potrzebie skorzystania z możliwości wynikającej z art. 193 Konstytucji decydują rzeczywiste wątpliwości sądu, co do zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, a nie wątpliwości podnoszone przez strony czy praktyczna doniosłość rozważanego problemu.

Wejście decyzji do obrotu prawnego nie jest bowiem uzależnione od prawidłowego – zgodnego z prawem – doręczenia, lecz od samego dokonania czynności doręczenia, która polega na uzewnętrznieniu woli organu wobec podmiotu usytuowanego poza organem administracji i to niekoniecznie nawet wobec jej adresata.

Jeżeli zakres materiałów uzyskanych od różnych stron lub organów przekracza ramy wspólnego dla nich stanu faktycznego, to organ podatkowy ma obowiązek, stosownie do art. 179 § 1 o.p., zachowania w tajemnicy danych, które nie są dla stron wspólne.

Przyjmuje się, że zarzut jest dopuszczalny, gdy wyrok jest napisany w sposób, który uniemożliwia zrozumienie toku myślenia sądu, czy też argumentów, które sąd uznał za uzasadniające przyjęte rozstrzygnięcie. Taki wyrok uniemożliwia kontrolę instancyjną. Do sytuacji kiedy wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej, należy zaliczyć tę, gdy to uzasadnienie

Ustanie zakazu konkurencji wskutek ustania przyczyn uzasadniających ten zakaz oznacza zwolnienie pracownika z obowiązku powstrzymania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy, a więc dotyczy tylko zobowiązania, które wziął na siebie pracownik, a nie zobowiązania pracodawcy do zapłaty umówionego odszkodowania.