Skarga kasacyjna jest środkiem odwoławczym, który cechuje wysoki stopień sformalizowania.

Przesłanka szczególnie uzasadnionego przypadku ma miejsce wówczas, gdy sytuacja życiowa osoby lub rodziny, ponad wszelką wątpliwość, bez konieczności wnikliwych zabiegów interpretacyjnych istniejącego stanu rzeczy, pozwala stwierdzić, że jest ona nadzwyczaj drastyczna, dotkliwa w skutkach i głęboko ingerująca w plany życiowe, a wynika ze zdarzeń nienależących do zdarzeń codziennych ani nawet do zdarzeń

O dopuszczalności sprostowania decyzji przesądza oczywistość błędu lub omyłki, która polega na widocznej w świetle akt sprawy rozbieżności pomiędzy zamierzeniem wyrażanym przez organ co do treści decyzji, a tym co faktycznie zostało zapisane w jej sentencji i uzasadnieniu.

Konkretyzacja podmiotowa określa przy tym w szczególności, która z osób, obowiązanych do alimentowania uprawnionego, obowiązana jest w konkretnym stanie faktycznym i prawnym wypełniać swój obowiązek alimentacyjny. Konkretyzacja przedmiotowa określa zaś, w jakiej formie i wysokości oraz, w jaki sposób świadczenia te mają być spełniane a także za jaki okres winny być one wypłacone.

Decyzje ostateczne organu rentowego, od których wniesiono odwołania do sądu, a dotyczące uprawnień do emerytury i renty, z uwagi na ograniczenie z art. 83a ust 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, nie mogą być z urzędu uchylane, zmieniane lub unieważniane, na zasadach przewidzianych w przepisach kodeksu postępowania administracyjnego. Zasada ta doznaje wyjątku w sytuacji, gdy Trybunał Konstytucyjny

Naczelny Sąd Administracyjny związany jest podstawami skargi kasacyjnej, rozpoznaje skargę kasacyjną w jej granicach, co oznacza że jest władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane prze stronę skarżącą kasacyjnie. Ze względu na powyższe ograniczenie NSA nie może we własnym zakresie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, uściślać ich, ani w inny sposób korygować