Dokonując kontroli zaskarżonego aktu administracyjnego pod względem zgodności z prawem sądy administracyjne oceniają, czy organy nie dopuściły się naruszenia przepisów prawa materialnego oraz przepisów postępowania mających zastosowanie do postępowania przed tymi orangami w danej sprawie.

O tym czy osoba ma zdolność do wystąpienia w charakterze świadka, którą strona uważa za świadka w sprawie i wnosi o przeprowadzenie tego rodzaju dowodu, należy do organu administracji publicznej.

Jeżeli uchylenie i nowe rozstrzygnięcie w zakresie uchylonym dotyczy tylko części decyzji organu I instancji, to konieczne jest również orzeczenia co do pozostałej części decyzji nieuchylonej, tylko wtedy sprawa odwołania wniesionego od całej decyzji będzie odnosiła się do całego rozstrzygnięcia.

Dowód z opinii biegłego powinien być dopuszczony wówczas, gdy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego co do okoliczności faktycznych okaże się, że pełna ocena jego wyników wymaga bliższego poznania reguł istniejących w danej dziedzinie. Biegły powinien wyjaśnić i naświetlić przyjęte za obowiązujące zasady ogólne w danej dziedzinie, lub jedynie odnieść się do konkretnych kwestii przedstawionych mu

Indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego, o której mowa w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), nie stanowi porady prawnej lub optymalizacji podatkowej w zakresie wielu wariantów stanu fatycznego przedstawionych przez wnioskodawcę.

Organ Policji jest zobowiązany wydać decyzję o opróżnieniu lokalu wobec każdej osoby, w tym takiej, która nie była policjantem ani członkiem rodziny policjanta, jeżeli osoba ta zajmuje lokal bez tytułu prawnego. W świetle treści powyższego przepisu, jak i ugruntowanego orzecznictwa powyższa okoliczność nie budzi wątpliwości.

Zakaz rozporządzeń określonym składnikiem majątkowymi nałożony w postępowaniu zabezpieczającym na stronę zbywającą nie jest przepisem ustawy, jego naruszenie może spowodować nieważność podjętej czynności jedynie na podstawie art. 58 § 2 k.c., jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, z powodu naruszenia chronionych praw i interesów osób trzecich.

Pomoc społeczna finansowana jest ze środków publicznych pochodzących od podatników, a obowiązek udzielania świadczeń z pomocy społecznej winien obejmować nie wszystkich obywateli, a jedynie tych, którzy takiej pomocy rzeczywiście potrzebują.

Wniesiona skarga kasacyjna zawiera zarzuty naruszenia przepisów postępowania jak i przepisów prawa materialnego. Mając na uwadze charakter tych zarzutów w pierwszej kolejności należy odnieść się do zarzutów związanych z naruszeniem norm procesowych, aby ustalić czy prawidłowy był proces subsumcji przywołanych w skardze kasacyjnej przepisów prawa materialnego.