Badanie niedozwolonych klauzul umownych należy rozpocząć od stwierdzenia, czy zostały naruszone dobre obyczaje. Dopiero potem wolno określać rodzaj i charakter naruszenia.

Decydując się na odejście od państwowego porządku prawnego przez przejście na samorządowy ład przestrzenny, regulacja w planie musi pozostawać w zgodzie z prawem a nadto być regulacją pełną. Przepisy prawa a ustaw o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisy wykonawcze wyznaczają przedmiot tej pełnej regulacji miejscowego planu zagospodarowania, co oznacza, że braki w tym zakresie przesądzają

Uzasadnienie orzeczenia nie sprowadza się jedynie do rekapitulacji przebiegu postępowania i prezentacji stanowiska sądu, jakie ten zajął w sporze między stronami, a wyłącznie do funkcji wyjaśniającej i nie jest instytucją wtórną w stosunku do postępowania przeprowadzonego przed sądem administracyjnym. Jakkolwiek sąd najpierw przeprowadza określone rozumowanie, potem wydaje wyrok, a dopiero w dalszej

Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do

Jeżeli norma prawnopodatkowa zbudowana jest w taki sposób, że obejmuje przepisy prawa podatkowego oraz inne przepisy, do których te pierwsze w sposób dosłowny lub dorozumiany się odwołują, przedmiotem interpretacji, jako oceny możliwości stosowania i wykładni tej normy, mogą i powinny być także przywołane przepisy niepodatkowe.

Indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego, o której mowa w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), nie stanowi porady prawnej lub optymalizacji podatkowej w zakresie wielu wariantów stanu fatycznego przedstawionych przez wnioskodawcę.

Jak podkreśla się w literaturze istotę interesu w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi żądanie oceny przez właściwy sąd administracyjny zgodności zaskarżonego aktu lub czynności z obiektywnym stanem prawnym. Interes ten może wynikać z różnych źródeł, jednakże podkreślenia wymaga, iż podstawą określenia interesu do złożenia skargi jest ustalenie istnienia związku między sferą indywidualnych praw

Sąd nie musi odnosić się do wszystkich zagadnień podniesionych w skardze, jeśli nie mają one istotnego znaczenia dla końcowego wyniku kontroli zaskarżonego aktu lub czynności. Granice sprawy sądowej określa rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonym akcie.Teza od Redakcji