Z przepisów regulujących tryb przyznania zasiłku celowego wynika, że udzielając świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej organ kieruje się ogólną zasadą dostosowywania rodzaju, formy i rozmiaru świadczeń do okoliczności konkretnej sprawy, jak również uwzględnienia potrzeb osób korzystających z pomocy, jeżeli potrzeby te odpowiadają celom i możliwościom pomocy społeczne.

Udzielenie odpowiedzi, czy odmowa wszczęcia postępowania była zasadna wymaga wyjaśnienia, że zastosowanie tego przepisu może mieć miejsce na wstępnym etapie badania wniosku, tj. w sytuacji, gdy nie trzeba w sprawie przeprowadzić postępowania wyjaśniającego, aby stwierdzić, że sprawa wywołana konkretnym wnioskiem powinna zakończyć się odmową wszczęcia postępowania administracyjnego.

Nowymi okolicznościami (środkami dowodowymi) są tylko takie, które nie były znane rozstrzygającym sprawę organom w dacie podejmowania końcowego rozstrzygnięcia chociaż obiektywnie wtedy istniały, a strona nie miała jakichkolwiek możliwości ich procesowego wykorzystania. Ze zwrotu "z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu" wynika, że chodzi tutaj o wykrycie okoliczności i środków

Krajowe organy administracyjne i sądowe mają podstawę, by odmówić prawa do odliczenia, jeżeli zostanie wykazane na podstawie obiektywnych przesłanek, że skorzystanie z tego prawa wiązałoby się z przestępstwem lub nadużyciem. Podatnika, który wiedział lub, w świetle okoliczności sprawy, powinien był wiedzieć, że nabywając towar lub usługę uczestniczy w transakcji stanowiącej element przestępstwa w dziedzinie

Postępowanie karne; zasady udziału podejrzanego (oskarżonego) lub jego obrońcy w posiedzeniu sądu

Trudno przyjmować, aby racjonalny ustawodawca z jednej strony wprowadzał mechanizmy udrażniające przebieg postępowania, a z drugiej strony utrzymywał te, które mogą służyć jego przedłużaniu.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia podważać bowiem można poprzez zarzut naruszenia prawa materialnego.

Pod pojęciem środków egzekucyjnych należy rozumieć zinstytucjonalizowane formy przymusu państwowego stosowane według ściśle określonej procedury, a skierowane bezpośrednio na wykonanie obowiązku prawnego.Teza od Redakcji

Pracodawca może zwolnić dyscyplinarnie pracownicę, która po urlopie wychowawczym nie stawiła się do pracy, gdyż zaproponowano jej inne stanowisko niż to, które wcześniej zajmowała.

Wystarczy zła skala mapy dołączonej do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, aby go unieważnić.

Instytucja przywrócenia terminu do dokonania czynności, uregulowana w art. 162 Ordynacji podatkowej, chroni jednostkę przed negatywnymi konsekwencjami uchybienia terminowi, ale tylko takiego uchybienia, które nastąpiło bez jej winy. O braku winy można mówić, wówczas gdy niedochowanie terminu nie wynikało z niedbałości strony w prowadzeniu własnych spraw, ale ze względu na przyczyny od niej niezależne