1. Podmiot działający w imieniu i na rzecz strony w postępowaniu administracyjnym nie uzyskuje wskazanego w art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako „P.p.s.a.”) interesu prawnego do wniesienia skargi we własnym imieniu i na własną rzecz tylko ze względu na to, że w skarżonym akcie administracyjnym

Skoro przepisy prawa materialnego kładą nacisk na to, iż powstanie prawa do odliczenia podatku naliczonego wiąże się z nabyciem towaru/usługi od podmiotu wystawiającego z tytułu takiego zdarzenia gospodarczego fakturę, a nie z posiadaniem samej faktury, podatnik z takiego odliczenia korzystający nie może tego czynić w oderwaniu od takiego nabycia.

Informacją przetworzoną, o jakiej mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., jest informacja publiczna opracowana przez podmiot zobowiązany przy użyciu dodatkowych sił i środków, na podstawie posiadanych przez niego danych, w związku z żądaniem wnioskodawcy i na podstawie kryteriów przez niego wskazanych, czyli innymi słowy informacja, która zostanie przygotowana "specjalnie" dla wnioskodawcy wedle wskazanych

Indywidualna interpretacja pełni przede wszystkim funkcje gwarancyjne oraz informacyjne - podatnik z treści interpretacji powinien w sposób jednoznaczny dowiedzieć się, w jaki sposób organ interpretacyjny dokonuje wykładni wskazanych przepisów prawa materialnego w kontekście wskazanego stanu faktycznego.

Spółka nie musi rozliczać kosztów podatkowych tak, jak rachunkowych. Wspólny dla obu systemów jest tylko moment zapisu w księgach.

O naruszeniu przepisu art. 106 § 3 p.p.s.a. przez sąd administracyjny można mówić wówczas, gdy sąd dopuścił z urzędu lub na wniosek strony dowód z dokumentu i prowadził w tym zakresie postępowanie dowodowe, o ile jednocześnie skarżący wykaże, że zastosowane przez sąd administracyjny kryteria oceny wiarygodności dopuszczonych dowodów były oczywiście błędne i nie pozostawały bez wpływu na wynik sprawy

W sytuacji, gdy sama treść art. 43 ust. 17a u.p.t.u. wskazuje, że w stanie faktycznym sprawy wymóg zwolnienia z tego przepisu nie jest spełniony, a strona nie próbuje twierdzić inaczej, nadto nie wskazując na art. 43 ust. 17a u.p.t.u. jako przepis będący przedmiotem interpretacji indywidualnej, nie można uznać, że nieprzedstawienie tej kwestii w interpretacji indywidualnej narusza art. 14c § 2 O.p.