"Interes podatnika" to pewien stan spowodowany najczęściej nadzwyczajnymi, losowymi przypadkami dotyczącymi podatnika, który w konsekwencji powoduje, że nie może on uregulować zaległości podatkowej. Powyższa przesłanka winna być rozpatrywana również w aspekcie konieczności ponoszenia przez podatnika wydatków związanych z ochroną zdrowia tego podatnika lub członków jego najbliższej rodziny.

Zwrot "odpowiednie stosowanie" nie jest jednoznaczny, oznacza bowiem różne możliwości stosowania przepisów do których odesłanie się odnosi. Po pierwsze - odesłanie oznacza pełne stosowanie odpowiednich przepisów prawa bez żadnych zmian, po drugie - możliwe jest stosowanie z pewnymi zmianami i po trzecie - niestosowanie w ogóle, ze względu na ich bezprzedmiotowość, bądź też ze względu na ich sprzeczność

Odpowiednie stosowanie prawa nie jest czynnością o charakterze jednolitym. Najogólniej biorąc, można wyodrębnić trzy grupy przypadków, różne ze względu na uzyskiwany efekt czy rezultat, gdy jakieś przepisy prawa stosowane są odpowiednio.

Do postanowień wydanych w trybie art. 274 b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) nie stosuje się trybu nadzwyczajnego jakim jest stwierdzenie nieważności uregulowane w rozdziale 18 Działu IV tej ustawy.

Dla zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a Uptu obowiązkiem organów jest wykazanie, że podatnik, który odliczył podatek z zakwestionowanej faktury wiedział lub powinien wiedzieć, iż uczestniczy w transakcji stanowiącej oszustwo podatkowe, popełnione na wcześniejszym etapie obrotu. Innymi słowy, wykładnia celowościowa tego przepisu prowadzi do wniosku, że nie ma on zastosowania w stosunku do podatnika

I. W świetle art. 86 § 1 p.p.s.a. nie jest uzasadnione przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym w sytuacji niepowiadomienia mocodawcy przez jego pełnomocnika o chorobie, która uniemożliwiła mu dotrzymanie terminu ustawowego, ponieważ brak powiadomienia należy ocenić jako lekkomyślność i niedbalstwo pełnomocnika, a więc zawinione uchybienie terminowi ustawowemu. II. Powiadomienie