Naczelny Sąd Administracyjny nie jest nie tylko zobowiązany, ale wręcz nie jest uprawniony do precyzowania za stronę, a szczególnie kiedy jest nim profesjonalny pełnomocnik, zarzutów skargi kasacyjnej bądź do poszukiwania za nią naruszeń prawa, jakich mógł się dopuścić Sąd pierwszej instancji.

Otrzymanie nieodpłatnego świadczenia (w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) przez podatnika może być konsekwencją zarówno działania, jak i zaniechania osoby trzeciej.

Nieodpłatne świadczenia obejmują wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, mających konkretny wymiar finansowy.

Powództwo o stwierdzenie nieważności uchwały wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (art. 252 § 1 k.s.h.) nie może być skutecznie oparte na naruszeniu dóbr osobistych osoby legitymowanej czynnie.

Do realizacji przesłanki z art. 130 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej nie wystarczy sam fakt wszczęcia postępowania.

Nie ma racji autor skargi kasacyjnej, że jedynie działanie wierzyciela może być źródłem nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu. Gdyby przyjąć postulowane przezeń stanowisko, określone dochody znalazłyby się poza zakresem opodatkowania jedynie z tej przyczyny, że do ich powstania nie przyczyniło się aktywne działanie wierzyciela.