Artykuł 145 § 1 P.p.s.a. ma charakter ogólny (blankietowy), znajdując zastosowanie tylko w razie stwierdzenia przez wojewódzki sąd administracyjny naruszenia wspomnianych przepisów materialnych i procesowych, wobec czego zarzut jego naruszenia musi zostać powiązany z zarzutem naruszenia tych przepisów, którym Sąd pierwszej instancji uchybił lub których naruszenia nie dostrzegł.

Jeżeli sąd, rozpoznając sprawę w postępowaniu uproszczonym, postanowi, po rozpoczęciu rozprawy, a przed otwarciem przewodu sądowego, o jej odroczeniu, czy to z przyczyn określonych w art. 480 k.p.k., czy też z innych powodów, w tym nawet, gdy nastąpi to więcej niż jeden raz, to przystępując następnie ponownie do rozpoczęcia rozprawy w kolejnym jej terminie, prowadzi postępowanie nadal w trybie uproszczonym

Zasada, według której w postępowaniu apelacyjnym zasądza się 75% stawki minimalnej, jeżeli w pierwszej instancji nie prowadził sprawy ten sam pełnomocnik, dotyczy jedynie sytuacji, w której pełnomocnik działający w pierwszej instancji nie jest już umocowany w kolejnym etapie postępowania, a zamiast niego, lecz nie obok, działa nowy pełnomocnik.

Treść pełnomocnictwa odzwierciedla jego rzeczywisty zakres, bez względu na to, kiedy zostało złożone i do jakiego pisma procesowego zostało dołączone.

Preferowanie przez wnioskodawców odmiennego sposobu zniesienia współwłasności nie oznacza sprzeczności interesów uczestników w rozumieniu art. 520 § 2 i § 3 k.p.c.

W świetle art. 174 p.p.s.a. tworzenie niespójnej zbitki przepisów - szeregu norm prawnych, które miał rzekomo naruszyć Sąd pierwszej instancji, nie wskazując konkretnie na czym polega naruszenie każdej z tych norm, jest nieprawidłowe.

O przydatności dowodów i o zakresie postępowania dowodowego decydują przepisy materialnoprawne, które determinują to, jakie okoliczności mają być wykazane.

Uznanie, że podatnik ma wykazać jedynie budynki, obojętnie w jakiej ich kategorii prowadziłoby do uprzywilejowania podatników błędnie wypełniających deklaracje od tych, którzy prawidłowo wywiązują się ze swoich obowiązków. Fakt, że organ wykazane przez podatnika w deklaracji dane może zweryfikować nie prowadzi do wniosku, że podatnik nie ma obowiązku deklaracji wypełnić prawidłowo. To właśnie konieczność

Sam brak adnotacji urzędowej, iż jakaś osoba działa z upoważnienia organu, albo w jego zastępstwie, nie przekreśla mocy i skutków prawnych wydanego aktu, jeśli tylko istnieje stosowne umocowanie. Tak rozumiana usterka prawna mogłaby być kwalifikowana co najwyżej jako brak uzewnętrznienia określonego umocowania do podejmowania czynności urzędowych.

Uznanie za wystarczający warunek do przypisania przychodu ze sprzedaży składnika mienia do źródła jakim jest działalność gospodarcza, jedynie samego faktu spełniania przez dany składnik warunków uzasadniających uznanie go za środek trwały, pomija obowiązywanie drugiej z wymienionych przesłanek, tzn. konieczności ujęcia owego składnika w ewidencji środków prawnych i wartości niematerialnych i prawnych

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. powinien być wykładany ściśle, z uwzględnieniem literalnego znaczenia przypisywanego pojęciu "odpłatne zbycie". Wypada zgodzić się z zapatrywaniem, że w sytuacji, gdy osoba wnosząca wkład otrzymuje w zamian udziały w spółce, nie sposób określić, co stanowiłoby jej przychód i jaka byłaby jego wartość.

Istotą postępowania odwoławczego przez Naczelnym Sądem Administracyjnym jest ocena zgodności z prawem zaskarżonego wyroku w granicach określonych w art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny nie ma możliwości zbadania czy kontrola ta została dokonania zgodnie z przepisami prawa. Rozstrzyganie przez sąd odwoławczy w takim stanie sprawy o zasadności konkretnych zarzutów strony skarżącej dotyczących