Organ podatkowy oceniając wiarygodność i moc dowodów nie jest ograniczony kryteriami formalnymi ustalającymi wartość poszczególnych dowodów, tylko dokonuje jej na podstawie własnego przekonania, opartego na wszechstronnym rozważeniu całego zebranego materiału dowodowego.

Art. 34 § 4 u.p.e.a. nie stanowi samodzielnej podstawy umorzenia postępowania egzekucyjnego w administracji.

Art. 113 u.p.t.u. w zakresie w jakim uzależnia istnienie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów posiadanych przez podatnika w dniu utraty bądź rezygnacji ze zwolnienia od podatku od towarów i usług od spełnienia warunków formalnych (złożenia wniosku o wyrażenie zgody przez naczelnika urzędu skarbowego na odliczenie podatku naliczonego w cenie zapasów oraz przedłożenia

Objęcie rzeczonych środków dyspozycją art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. było przedwczesne". W dostatecznie szczegółowych i spójnych pisemnych motywach zaskarżonego wyroku wykazano, na czym polegały uchybienia postępowania wyjaśniającego, wyprowadzając z dokonanej oceny prawidłowe konkluzje prawne. W sytuacji, gdy przeprowadzone przez właściwe organy ustalenia faktyczne nie dają pełnej odpowiedzi na rysujące

Ulga podatkowa z tytułu systematycznego oszczędzania kasie mieszkaniowej dotyczy tylko wydatków przeznaczonych bezpośrednio na wyżej wymienione cele i brak jest podstaw, aby inaczej interpretować znaczeniową treść pojęcia użytego w treści art. 27a ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. i art. 8 ust. 2 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego

Umorzenie postępowania egzekucyjnego winno nastąpić, gdy zaistnieją przeszkody mające charakter trwały, przy czym zdarzeniem takim nie jest uchylenie decyzji wymiarowej. Stanowisko takie argumentowano deklaratoryjnym charakterem decyzji wymiarowej, co należy odnieść również do decyzji określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości dla podatnika będącego osobą prawną (art. 6 ust. 9 ustawy

Niekorzyść determinująca zakaz reformationis in peius w postępowaniu sądowoadministracyjnym może wystąpić jedynie na skutek uchylenia aktu lub czynności w części niezaskarżonej, zastosowania środka ostrzejszego od tego, o który wnosił skarżący, lub takiego sformułowania oceny prawnej, która w ponownym postępowaniu przez organem administracji zdeterminowałaby wydanie aktu pogarszającego sytuację materialnoprawną

Skoro zobowiązanie podatkowe, jak i zaległość podatkowa są kategorią obiektywną, powstałą z mocy prawa, to objęcie decyzją wydaną w trybie art. 67a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) zaległości podatkowej wynikającej z deklaracji w podatku od nieruchomości złożonej przez poprzednika prawnego danego podmiotu, spełnia przesłankę określoną

Podstawa kasacyjna wymieniona w art. 174 pkt 2 P.p.s.a. wskazuje, że rozstrzygającym jest nie zarzucany sposób naruszenia, lecz jego skutki mierzone wpływem na wynik sprawy. Musi to być wpływ istotny. Ustawa z góry eliminuje każdy inny - nie mający takiego charakteru - wpływ. Oznacza to, że uwzględnienie skargi kasacyjnej opartej na omawianej podstawie z art. 174 pkt 2 P.p.s.a. wymaga, aby - poza naruszeniem

Prawo do znaku towarowego może być wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, a następnie amortyzowane zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p., gdy jest nie tylko faktycznie wykorzystywane, przez oznaczenie towarów i usług znakiem towarowym ale przede wszystkim prawnie przejęte do używania jako prawo, bowiem pod pojęciem prawa do znaku towarowego mieszczą się tylko podmiotowe