Teza informacyjna: W świetle art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) tworzenie niespójnej zbitki przepisów - szeregu norm prawnych, które miał rzekomo naruszyć wojewódzki sąd administracyjny, przy jednoczesnym braku konkretnego wskazania na czym polega naruszenie każdej z tych norm, jest wadliwie powołanym zarzutem

Przy dokonywaniu czynności poświadczenia własnoręczności podpisu na dokumencie notariusz nie ma obowiązku badania zgodności z prawem treści tego dokumentu.

1. W sprawach tzw. działowych nie zachodzi przewidziana w art. 520 § 2 i 3 k.p.c. sprzeczność interesów tych uczestników, którzy domagają się podziału, niezależnie od tego, jaki sposób podziału postulują i jakie wnioski składają w tym względzie. 2. Wniesienie apelacji od orzeczenia sądu pierwszej instancji o podziale majątku wspólnego przez uczestnika, który kwestionuje sposób podziału, nie stwarza

Tezy informacyjne: I. Wejście w życie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, ze zm.; dalej: u.p.d.o.p.) wskutek regulacji zawartej w art. 40 ust. 1 tej ustawy oznacza, że od tej chwili art. 18 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r., Nr 44, poz. 194 ze zm.; dalej: u.j.b.r.) nie reguluje już

Jednolite dla wszystkich wspólników spółek osobowych zasady opodatkowania przyjęte w ustawach podatkowych, tak od osób prawnych (art. 5 ust.1 u.p.d.o.p.) jak i osób fizycznych (art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f.) - stanowią spójną i pełną regulację, potwierdzającą, że akcjonariusz spółki komandytowo - akcyjnej, jak wszyscy inni wspólnicy spółek osobowych, uzyskuje przychód z tej spółki, który łączy się z jego

Każda nawet popełniona w nieznacznym zakresie samowola użytkowa odnosząca się do dającej się wyodrębnić części wielkiego obiektu budowlanego pociągałaby za sobą wymierzenie kary w określonej wysokości jak to podniesiono w zdaniu odrębnym s. Mazurkiewicza do powołanego wyroku TK z dn. 5.05.2009 r

Sędzia, który wydał zarządzenie o odmowie przyjęcia środka odwoławczego nie jest wyłączony - na mocy art. 40 § 1 pkt 6 k.p.k. - od rozpoznania sprawy w jej głównym nurcie, tj. od rozpoznania istoty oskarżenia.

Sąd odwoławczy, który zmieniając zaskarżone orzeczenie, odmiennie rozstrzyga co do istoty, obowiązany jest poddać, mieszczącej się w granicach art. 7 k.p.k., ocenie wszystkie istotne dowody i wskazać, zgodnie z wymogami określonymi w art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k., dlaczego w szczególności nie uznał dowodów przeciwnych, zwłaszcza gdy ich wymowa jest jednoznacznie niekorzystna dla oskarżonego. Oceny osadzonej