1. Członek zarządu spółki z o.o. może być w każdym czasie odwołany uchwałą zgromadzenia wspólników, a więc nie jest potrzebne wskazanie przyczyny odwołania [art. 203 § 1 k.s.h.]. Odwołanie z tej funkcji powoduje niemożność zatrudniania danej osoby na tym stanowisku i uzasadnia decyzję o wypowiedzeniu łączącego strony stosunku pracy. 2. Z art. 210 § 1 k.s.h. wynika ogólna kompetencja rady nadzorczej

Podatnik winien udowodnić, że celem wydatku było osiągnięcie przychodu, a zatem ciężar dowodu działania w określonym celu spoczywa na podatniku.

Jeżeli, nawet po stwierdzeniu w sposób formalny bezskuteczności egzekucji, okaże się, że wierzyciel może jednak uzyskać zaspokojenie wierzytelności z majątku dłużnika, nie ma podstaw do przyjęcia, że zachowuje on prawo do żądania zaspokojenia od członków zarządu dłużnika na podstawie art. 299 k.s.h.

Strona, dopatrując się naruszenia określonego przepisu, powinna w sformułowanym zarzucie wskazać nie tylko numer artykułu, ale również paragrafu, ustępu oraz innych jednostek redakcyjnych, z którego ten przepis wynika, nie pozostawiając tym samym domysłom sądu kasacyjnego ustalenia, który to konkretnie przepis został w sprawie naruszony.

Stosownie do art. 6268 § 2 k.p.c., rozpoznając wniosek o wpis (także o wykreślenie wpisu - art. 6268 § 7 k.p.c.), sąd bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. Oznacza to, że obecnie odmowa dokonania wpisu nie może opierać się na okolicznościach, które są powszechnie znane lub doszły do wiadomości sądu w inny sposób.

Zleceniobiorca pozbawiony jest przymiotu samodzielności przy wykonywaniu swojej działalności w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt3 ustawy o VAT, wobec czego nie jest podatnikiem VAT w sytuacjach gdy w oparciu o umowę zlecenia lub o dzieło - działa na zewnątrz w imieniu zleceniodawcy i na jego rachunek, oraz w ramach powierzonej mu czynności zleceniodawca przejmuje odpowiedzialność za jego działania (co

Teza informacyjna: W przypadku zaskarżenia do wojewódzkiego sądu administracyjnego decyzji organu podatkowego drugiej instancji, o której mowa w art. 233 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), należny jest na mocy art. 230 w związku z art. 231 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr

Odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 190 p.p.s.a. dotyczyć może tylko dwóch sytuacji. Pierwsza z nich związana jest z ewentualną zmianą stanu faktycznego. Gdy rozpoznając sprawę ponownie sąd I instancji stwierdzi, że stan faktyczny, który stanowił podstawę faktyczną rozstrzygnięcia nie został dostatecznie wyjaśniony bądź jest odmienny od poprzednio przyjętego, nie jest związany wyrażoną poprzednio